پروستات درست زیر مثانه قرار گرفته و بخشی از مایع منی را می­‌سازد. در مردان جوان، غده پروستات اندازه یک گردو است. با بالا رفتن سن، اندازه پروستات بزرگ‌تر می­‌شود. سرطان پروستات رشد غیرطبیعی و خارج از کنترل سلول­‌های غده پروستات مردان است.

سرطان پروستات در مردان بالای 65 سال رایج است. معمولاً به آرامی رشد می­‌کند و سال­‌ها طول می­‌کشد تا به اندازه‌­ای بزرگ شود که علائمی نشان دهد. همانند دیگر سرطان­‌ها، اگر زود تشخیص داده شود، قابل درمان است.

اغلب سرطان­‌های پروستاتی که پخش نشده‌­اند، قابل درمان هستند. دلیل مرگ و میر در اکثر مرادان مسنی که مبتلا به سرطان پروستات می‌باشند، عواملی غیر از سرطان می‌باشد.

علائم و نشانه‌ها

• سرطان پروستات معمولاً در مراحل اولیه، نشانه­‌ای ندارد. بیشتر مردان تا زمانی که آزمایشات پزشکی انجام ندهند، اصلاً متوجه آن نمی‌­شوند.
• مشکلی که فرد را متوجه این بیماری می‌­کند، مشکلات ادراری است. البته این دسته از مشکلات در بیماری بزرگ شدن پروستات در مردان سالمند نیز مشاهده می­‌شود.

علل شایع و عوامل تشدید کننده خطر

• این سرطان هنگامی رخ می­‌دهد که برخی جهش‌­های ژنتیکی منجر به رشد و تقسیم بدون قاعده سلول‌­های پروستات می­‌شوند. این تقسیم سلولی غیرطبیعی در نهایت منجر به ایجاد توموری می‌­شود که می‌تواند رشد کند و به بافت­‌های اطراف یا دیگر نواحی بدن نیز گسترش یابد.
• متخصصان علت اصلی ابتلا به این سرطان را نمی‌­دانند اما بر این باورند که سن، سابقه خانوادگی (ژنتیک)، نژاد (سیاه‌پوستان)، چاقی و رژیم غذایی بر ابتلا به این سرطان موثر هستند.

عوارض احتمالی

• گسترش سرطان: احتمال گسترش سرطان به دیگر نقاط بدن از جمله مثانه، دستگاه لنفی، استخوان و دیگر اندام‌­ها وجود دارد.
• بی‌­اختیاری ادرار: هم سرطان پروستات و هم روش‌­های درمانی آن می­‌توانند منجر به بی­‌اختیاری ادرار شوند. درمان این عارضه بستگی به نوع و شدت سرطان شما دارد. انواع روش‌­های درمانی برای کنترل این شرایط شامل جراحی، دارو درمانی و استفاده از کاتتر استفاده می‌­شود.

• اختلال در نعوظ: از دیگر عوارض سرطان پروستات اختلال در نعوظ است. این عارضه از طریق جراحی، رادیوتراپی و هورمون‌درمانی قابل درمان است.
• عوارض پرتودرمانی: ادرار و مدفوع دردناک
• عوارض هورمون‌درمانی: کاهش میل جنسی، افزایش وزن، اختلال در نعوظ

تشخیص

• بهتر است که مردان بعد از پنجاه سالگی به صورت دوره‌­ای معاینات مربوط به پروستات را انجام دهند و افرادی که دارای سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان پروستات می‌باشند این معاینات را باید زودتر از 50 سالگی شروع کنند. معاینات و آزمایش‌­های تشخیصی شامل موارد زیر می­‌باشند:

 

• معاینه: معاینه مقعدی با لمس پروستات به منظور بررسی بافت، اندازه و شکل غده پروستات.
• آزمایش خون: معمول­‌ترین راه تشخیص سرطان پروستات، آزمایش خون پی.اس.ای (PSA) می‌­باشد. میزان بالای پی.اس.ای در خون نشان‌دهنده سرطان پروستات است. البته این میزان ممکن است نشان‌دهنده عفونت یا بزرگ شدن غده پروستات نیز باشد.
• تصویربرداری: در صورتی که نتیجه دیگر آزمایش­‌ها نگران کننده باشد، برای بررسی­‌های بیشتر با استفاده از امواج صوتی از غده پروستات تصاویری تهیه می‌­شود.

 

• نمونه­‌برداری بافت پروستات: اگر میزان پی.اس.ای شما بالا بود، نمونه­‌برداری از پروستات برای تشخیص علت، الزامی است. بخشی از بافت پروستات با استفاده از یک سرنگ نازک جهت آزمایش برداشته می‌­شود.
• در صورتی که پزشک به انتشار سرطان در بدن شما شک کند از دیگر روش­‌های تصویربرداری مانند اسکن استخوان، سونوگرافی، سی.تی.اسکن، ام.آر.آی یا پت اسکن برای تشخیص میزان انتشار سرطان استفاده می­‌کند. بسته به نوع شرایط شما پزشک تشخیص خواهد داد که کدامیک از روش­‌های تصویربرداری برای شما مناسب است.

درمان

• روش درمانی، به نوع سلول­‌های سرطانی، میزان پیشرفت سرطان، سن، سلامت عمومی بدن و اثر درمان بر بدن شما بستگی دارد.
• نظارت و کنترل دائمی: شما باید معاینه منظم جهت اطلاع از تغییرات وضعیت سرطان داشته باشید. همچنین اگر بالای 80 سال سن دارید و یا بیماری جدی مانند بیماری قلبی دارید، ممکن است به انتخاب خودتان، درمانی را در نظر نگیرید و فقط علائم بیماری را کنترل کنید.
• پرتو درمانی داخلی و خارجی: در این روش سلول­‌های سرطانی با استفاده از امواج رادیویی هدف گرفته شده و از بین می­‌روند. در پرتودرمانی خارجی این امواج از خارج بدن بیمار تابانده می‌­شوند ولی در پرتودرمانی داخلی وسیله­‌ای که امواج رادیویی را از خود متنشر می­‌کند درون پروستات شما کار گذاشته می‌­شود. در این روش امواج رادیویی ضعیف در طی مدت زمان طولانی به ناحیه مورد نظر تابیده می‌­شود.

 

• هورمون‌درمانی: در این روش درمانی با داروهایی خاص، تولید هورمون تستوسترون در بدن متوقف می­‌شود یا داروها مانع رسیدن هورمون تستوسترون به سلول­‌های سرطانی می‌­شوند. برداشتن بیضه‌ها نیز یکی دیگر از روش­‌های متوقف کردن تولید تستوسترون می­‌باشد. هورمون تستوسترون خود عاملی محرک برای رشد سلول‌های سرطانی می‌­باشد.
• شیمی­‌درمانی: در صورتی که سرطان به دیگر بخش­‌های بدن گسترش پیدا کرده باشد و بیماری با هورمو‌ن‌درمانی نیز قابل کنترل نباشد از شیمی‌درمانی استفاده می‌شود. در این روش سلول­‌های سرطانی از طریق دارویی شیمیایی که به درون رگ شما تزریق می‌­شود از بین می‌­روند.
• جراحی: خارج کردن غده پروستات از طریق جراحی. روش‌­های مختلفی برای انجام این جراحی وجود دارد که پزشک بسته به شرایط شما از یکی از آن­‌ها استفاده خواهد کرد.
• انجماد: منجمد کردن بافت پروستات برای از بین بردن سلول­‌های سرطانی
• شما و پزشکتان ممکن است تصمیم بگیرید برای درمان از جراحی، پرتودرمانی، هورمون‌درمانی، یا درمان ترکیبی استفاده کنید.

در چه شرایطی به پزشک مراجعه نمایید؟

• در صورت مشاهده علائم سرطان پروستات به پزشک مراجعه کنید.
• مشکلات ادراری، مانند: عدم توانایی ادرار کرد، سختی در شروع یا توقف جریان ادرار، تکرر ادرار به خصوص در شب، داشتن درد یا سوزش در هنگام ادرار کردن.
• مشکل نعوظ آلت تناسلی، وجود خون در ادرار یا مایع منی.
• درد عمیق و مکرر در پایین کمر، شکم، ران یا لگن، درد در استخوان
• در صورت مشاهده دیگر علائم نگران کننده.