حفظ و نگهداری مدارک دقیق از سوابق پزشکی فردی شما گام مهمی در مدیریت بیماری و سلامتی شما می‌باشد که باید شامل نتایج آزمایشات و روش‌های تشخیصی، گزارشات درمان و توصیه‌های پزشک شما برای هر پزشک دیگر، بیمارستان یا کلینیکی که شما را ویزیت نموده‌اند، باشد.

مزایای مدارک پزشکی

• جلوگیری از خطاهای پزشکی
• کاهش هزینه مراقبت سلامت
• کاهش تاخیر در درمان‌ها
• کاهش زمان‌های انتظار مطب
• بهبود ارتباطات بین تیم درمان و بیماران
• اطمینان از تداوم صحیح مراقبت

دلایل برای حفظ ثبت پزشکی شخصی

در این جا چندین دلیل برای حفظ ثبت پزشکی شخصی وجود دارد:

• هر مرکز یا پزشک درگیر در مراقبت شما برای شما ثبت پزشکی جداگانه‌ای دارند. ثبت پزشکی فردی ترکیبی از این ثبت‌های جداگانه، یا از ثبت پزشکی کامل‌تر می‌باشد.
• پرونده پزشکی شخصی همیشه در زمانی که شما نیاز دارید در دسترس می‌باشد. این به ویژه زمانی که شما به یک پزشک جدید یا یک مرکز جدید مراجعه می‌کنید یا حتی زمانی که ثبت شما آسیب دیده است یا گم می‌شود مهم می‌باشد.
• مدارک پزشکی شخصی صحیح و دقیق به ویژه برای بازماندگان از سرطان دوران کودکی مهم است. جزییات درمانی مهمی را فراهم می‌آورد که کودکان ممکن است بعدها به خاطر نداشته باشند.
• داشتن مدارک پزشکی در منزل به شما فرصتی را می‌دهد که آن‌ها را مطالعه نمایید و بفهمید و ممکن است به شما کمک کند که مدیریت بهتری از مطالبات بیمه، مالیات‌ها و دیگر مسائل قانونی مانند بیمه عمر داشته باشید.
• اگر بیماری سرطان شما مجددا عود نمود جزییات در مورد تشخیص اصلی و درمان می‌تواند به پزشک شما در طراحی برنامه درمانی کمک نماید.
• به دلیل برخی از انواع سرطان‌ها که زمینه ژنتیکی دارند، ثبت تشخیص و درمان ممکن است برای بستگان شما مانند خواهر، برادر و کودکان مهم باشد.

چه مواردی در مدارک پزشکی شخصی شما وجود دارد یا مدارک پزشکی شخصی شما شامل چه مواردی می باشند؟

مدارک پزشکی کامل باید شامل اطلاعات زیر باشد:

• تشخیص شما، شامل نوع بیماری سرطان و مرحله آن ( توصیف مکان آن و این که آیا به سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته است و آیا عملکرد سایر ارگان‌ها را در بدن شما تحت تاثیر قرار داده است)
• زمان‌های تشخیص و درمان‌ها
• کپی از نتایج آزمایشات و گزارشات پاتولوژی
• اطلاعات در مورد مراقبت حمایتی شامل داروها یا مداخلات استفاده شده برای درمان درد، تهوع یا دیگر عوارض جانبی انواع مراقبت‌ها شامل کاردرمانی، یا تغذیه کمکی و حمایتی)
• برنامه زمانی برای پیگیری مراقبت
• اطلاعات ارتباطی کامل برای پزشکان و مراکز درمانی درگیر در درمان و تشخیص
• اطلاعات برای سایر پزشکان مانند پزشک خانواده
• تاریخ‌ها و جزییات دیگر بیماری‌های مهم شرایط و وضعیت سلامتی مزمن (مانند دیابت یا بیماری قلبی) و بستری شدن در بیمارستان
• تاریخچه پزشکی خانوادگی شما
• جزییاتی از معاینات بالینی گذشته

چگونه مدارک پزشکی فردی خود را گردآوری کنید

اگر شما اخیرا بیماری سرطان برایتان تشخیص داده شده است یا در حال درمان می‌باشید برای گردآوری مدارک اقدامات زیر را انجام دهید:

• یک نسخه از گزارش روش تشخیصی خود را بگیرید.
• در هر قرار ملاقات دکتر، برای ثبت اطلاعات تازه اضافه شده به مدرک پزشکی خود سوال بپرسید. و جزییات از آن چه را که در طی ملاقات رخ داده است را بنویسید.
• اگر زمانی را در بیمارستان بستری شدید زمانی که بیمارستان را ترک می‌کنید یک کپی از مدارک پزشکی خود را بگیرید.
• ‌دفترچه‌ای برای نوشتن نشانه‌ها و عوارض جانبی داروها و درمان‌ها در نظر گرفتن بگیرید.
• یک کپی از صورت حساب‌ها و پرداختی‌های پزشکی و مطالبات بیمه‌ای را داشته باشید.
• اگر شما نیاز به کمک دارید که بدانید که به چه سوابقی نیاز دارید از پزشک، مددکار اجتماعی، انکولوژیست یا فردی از مدارک پزشکی سوال بپرسید.
• اگرجه به نظر می‌رسد که گردآوری مدارک پزشکی وظیفه‌ای خسته کننده و طاقت فرسا می‌باشد برای کمک از اقوام و دوستان خود درخواست نمایید.

سازماندهی و ذخیره سازی و نگهداری مدارک پزشکی

چندین راه مختلف برای سازماندهی مدارک پزشکی شما وجود دارد. افراد بسیاری مدارک پزشکی  خود را براساس تاریخ سازمان‌دهی می‌کنند. شما هم می‌توانید مدارک خود را بر اساس ویژگی‌هایی مانند آزمایشات، درمان‌ها و قرار ملاقات پزشکی تقسیم کنید. ممکن است تصمیم بگیرید که مدارک خود را در کمد خالی، فایل یا حتی در یک جعبه نگه دارید. از دیگر بیماران سرطان بپرسید که آن‌ها چه کار می‌کردند.

افراد بسیاری می‌باشند که حداقل قسمتی از مدارک پزشکی خود را در کامپیوتر نگه‌داری می‌کنند. شما می‌توانید نکاتی را در کامپیوتر تایپ کنید و برگه‌هایی را در کامپیوتر خود اسکن کنید. شما تصمیم گرفتید که مدارک خود را به صورت آنلاین حفظ کنید باید یک نسخه کپی از آن را برای بردن به مطب پزشک پرینت بگیرید و به طور مرتب از مدارک خود بر روی سی دی یا فلش یک نسخه داشته باشید.

می‌توانید تصاویر مدارک پزشکی خود را روی گوشی موبایل ذخیره کنید تا در مواقع نیاز در دسترس باشند.

مشاوره

مشاوره طراحی شده تا به مردم کمک کند تا به چالش‌هایشان و مشکلات عاطفی مرتبط با آن‌ها به روش درست پاسخ دهند. مشاوران نمی‌توانند همه مشکلات را حل کنند اما آن‌ها یک محیط امن را برای افراد مبتلا به سرطان فراهم می‌آورند تا در مورد نگران‌هایشان صحبت کند.

در حالی که با بیماری سرطان زندگی می‌کنید این طبیعی است که نگرانی عاطفی را تجربه کنید و مهم است بخصوص زمانی که مشکلاتی عاطفی و نگرانی در شما طولانی مدت شود از یک مشاور حرفه‌ای کمک بگیرید تا به شما کمک کند سطح تنش خود را پایین بیاورید. زندگی کردن با بیماری سرطان چالش بزرگی را برای هر کسی می‌باشد و حتی جلسات اندک مشاوره هم می‌تواند کمک کننده باشند.

مشاوران اغلب به افراد مبتلا به سرطان و آن‌هایی که از افراد مبتلا به سرطان مراقبت می‌کنند به روش‌های زیر کمک می‌کنند:

• یادگیری راه‌هایی برای سازگاری با تشخیص سرطان، احساس خستگی کم‌‎تر و کنترل بیش‌تر
• جست و جوی معنای زندگی در تجربه سرطان
• مدیریت احساسات مختلف مانند افسردگی و اضطراب
• مدیریت علائم سرطان و درمان عوارض جانبی مانند درد و خستگی
• یادگیری این که چگونه به طور موثر با تیم درمان ارتباط داشته باشند.
• جهت دهی موضوعات و مسائل رابطه‌ای و نگرانی‌های اقتصادی و مالی که موجب نگرانی و تنش شده‌اند.
• در نظر گرفتن مشکلات حرفه‌ای و مرتبط با محل کار بیمار
• صحبت در مورد نگرانی‌هایی که ممکن است بعد از اتمام درمان ایجاد گردد.
• یادگیری در مورد این که چگونه به فهم خانواده و سازگاری با تغییرات در روال عادی زندگی خود کمک کنند.
• بررسی و حل مشکلات جنسی مرتبط با سرطان

انواع مشاوره‌ها

مشاوره فردی: که تعامل فردی را با مشاوره برای صحبت در مورد مسائل و شرایط مشکل‌زا، افکار و احساسات فراهم می‌آورد. مشاوره با دقت گوش خواهد داد سوال می‌پرسد و بازخورد را می‌دهد.

مشاوره خانوادگی یا زوج‌ها: زمانی که ملاقات با زوج‌ها یا اعضای خانواده باشد مشاوره به همه شرکت کنندگان در جلسه گوش می‌دهد و کمک می‌کند که افراد رفتارهایی را ممکن است موجب تعارض شود را شناسایی و مدیریت کنند. اعضای خانواده راه‌های تازه برای حمایت یکدیگر را در طی مشاوره یاد می‌گیرند.

مشاوره گروهی: گروهی از افراد با نگرانی‌های شبیه به هم در جلسات مشاوره شرکت می‌کنند و توسط مشاور بحث هدایت می‌شود و بیماران هدایت و حمایت می‌شوند. در این جلسات افراد از دیدگاه‌های دیگران و مشاوره یاد می‌گیرند.

انواع مشاوران

روان پزشک: این افراد پزشکانی هستند که در تشخیص و درمان اختلالات روان تخصص دارند. به علاوه مشاوره را انجام دهند و می‌توانند داروهایی را برای درمان اختلالات روان و مشکلات عاطفی نسخه کنند.

روان شناس: این افراد آموزش‌های پیشرفته در زمینه تشخیص و درمان اختلالات روان را گذرانده‌اند. آن‌ها واجد شرایط برای انجام روان درمانی را دارند اما نمی‌توانند دارو تجویز کنند.

مددکار اجتماعی بالینی: این افراد حرفه‌ای دارای مدرک در زمینه مدد کار اجتماعی می‌باشند و در زمینه مشاوره آموزش دیده‌اند.

روان پرستار بالینی: این افراد، پرستارانی هستند که دارای حداقل مدرک کارشناسی ارشد می‌باشند و آن‌ها می‌توانند در مراقبت اختلالات روحی کمک کنند.

سرطان و روش‌های درمانی آن می‌تواند باعث تغییرات اساسی در ظاهر شود. بسیاری از بیماران به همین دلیل احساس بدی دارند، و این تأثیرات می‌تواند بر اعتماد به نفس آن‌ها تأثیر بگذارد. اگرچه ناراحت بودن از این تغییرات کاملاً معمول و قابل قبول است، اما مجبور نیستید اجازه دهید آن‌ها شما را ناراحت کنند. وقتی خود را با شرایط جدید تطبیق دهید، از خود مراقبت ‌کنید و مورد حمایت و تشویق قرار ‌گیرید، می‌توانید در هنگام مبارزه با سرطان، از ظاهر خود احساس بهتری داشته باشید.

تطابق با سبک زندگی شخصی شما

کلاه گیس بپوشید. اثرات شیمی‌درمانی باعث ایجاد انواع علائم منفی جسمی از جمله ریزش مو می‌شود. برخی از مبتلایان به سرطان برای کنار آمدن با این تغییر شدید جسمی، کلاه گیس استفاده می‌کنند. کلاه گیس‌ها به آ‌نها اجازه می‌دهد تا بیشتر شبیه خود قدیمی خود باشند.

• اگر متوجه شدید که کلاه گیس‌ها روی سر شما احساس خارش ایجاد می‌کنند، یک کلاه سبک انتخاب کنید. علاوه بر این، برخی از شرکت‌ها کلاه‌های بیس بال را با موهای دوخته شده در ته آن ارائه می‌دهند، به طوری که به نظر می‌رسد شما کلاه خود را روی موهای بلند پوشیده‌اید و احساس خارش مو نخواهید داشت.

از پروتز استفاده کنید. پزشکان ممکن است برای از بین بردن منبع سرطان، اعضای بدن را بردارند. بدیهی است که این یک تغییر بزرگ برای هر کسی است. استفاده از پروتز (اعضای مصنوعی) می‌تواند به شما در داشتن احساس ظاهری بهتر کمک کند و همچنین به شما کمک می‌کند زندگی مشابه آنچه قبلاً انجام داده‌اید را داشته باشید.

• به عنوان مثال، یک پای مصنوعی ممکن است به شما کمک کند تا بتوانید راه بروید یا حتی دوباره بدوید. زنان مبتلا به سرطان پستان می‌توانند از سوتین مصنوعی استفاده کنند تا به آن‌ها کمک کند تا در ظاهر خود احساس راحتی بیشتری داشته باشند. در مورد نحوه تهیه این قطعات از پزشک خود راهنمایی بخواهید.

از آرایش برای پوشاندن استفاده کنید. برخی از جراحی‌های سرطان و سرطان می‌تواند فرد را دچار محل زخم کند که می‌تواند بر عزت نفس وی تأثیر بگذارد. همچنین ممکن است باعث تغییر در رنگ پوست و صورت آن‌ها شود. ممکن است آرایش به شما کمک کند تا تغییرات جزئی و زخم‌های پوستی را بپوشاند.

• در مورد به دست آوردن نوع آرایش از پزشک خود سوال کنید. پزشک شما همچنین ممکن است بتواند در مورد نحوه استفاده بهینه از آرایش مشاوره دهد.

با سبک لباس خود بازی کنید. افراد مبتلا به سرطان که تحت معالجه هستند معمولاً فعالیت خاصی ندارند. علاوه بر این، هر استروئیدی که مصرف می‌کنند ممکن است باعث افزایش وزن شود. اگر نمی‌توانید برای کاهش وزن ورزش کنید، به پوشیدن لباس‌های بزرگ‌تر بپردازید که ممکن است احساس ناراحتی شما را پنهان کند. در صورت احساس حساسیت بیش از حد پوست به دلیل داروها و درمان، ممکن است پوشیدن لباس گشاد نیز کمک کند.

• ممکن است احساس کنید که از پوشیدن لباس بیش از حد بزرگ احساس ناراحتی می‌کنید. تهیه لباس مناسب می‌تواند احساس بهتری ایجاد کند. نکته اصلی این است که شما باید از نظر جسمی و روحی آنچه را که باعث می‌شود احساس بهتری نسبت به خود داشته باشید انجام دهید.

سبک لباس پوشیدن خود را برجسته کنید. ممکن است متوجه شوید که پوشیدن لوازم جانبی به شما کمک می‌کند تا از نظر ظاهری احساس بهتری داشته باشید. استفاده از گوشواره، روسری و گردنبند می‌تواند به زنان کمک کند تا زنانگی خود را بیشتر حفظ کنند.

• اگر ناخن‌های شما به دلیل سرطان یا درمان شکننده است، سعی کنید از روغن برای محافظت از آن‌ها استفاده کنید. علاوه بر این، اگر متوجه شدید که روش‌های درمانی باعث بی رنگ شدن ناخن‌های شما می‌شود، از لاک ناخن تیره استفاده کنید. لاک براق همچنین می‌تواند به پنهان کردن برجستگی‌ها کمک کند.

با وجود تغییرات به خود افتخار کنید. مبارزه با سرطان نبرد سختی است. لازم نیست با توجه زیاد نسبت به تغییرات ظاهر خود به سختی‌ها اضافه کنید. اگر انتخاب می‌کنید از لوازم آرایش و لوازم استفاده کنید، این انتخاب شماست. اما، احساس نکنید مجبورید پنهان شوید یا از تغییرات جسمی ناشی از سرطان شرمسار شوید. آنچه را برای شما مناسب است انجام دهید.

توانمند شدن

در گروه بیماران شرکت کنید و از تجارب موفق آن‌ها استفاده کنید.

به یک گروه پشتیبانی بپیوندید. دانستن اینکه در این مبارزه تنها نیستید و افراد دیگری نیز هستند که همان تغییرات شما را دارند ، ممکن است به شما کمک کند تا احساس بهتری داشته باشید. صحبت با کسانی که از لحاظ ظاهری دارای همان مسائل هستند ممکن است شما را تشویق کند. همچنین ممکن است نکاتی در مورد چگونگی استفاده حداکثری از مواردی که می‌توانند نوع ظاهرتان را بهبود ببخشند دریافت کنید.

• اگر برای حضور در یک گروه پشتیبانی احساس خوبی ندارید ، به دنبال گروهی باشید که به صورت آنلاین برگزار شود. همچنان می‌توانید به همان میزان پشتیبانی دریافت کنید. برای این کار لازم نیست خانه خود را ترک کنید.
• با یک درمانگر صحبت کنید. زندگی با سرطان اغلب به دلیل احساسی که در شما ایجاد می‌کند بسیار دشوار است. صحبت با یک درمانگر در مورد آنچه شما تجربه می‌کنید و آنچه این تغییرات ظاهری در ذهنیت شما ایجاد می‌کند می‌تواند باعث افزایش عزت نفس و نوع نگرش شما شود.
• به دنبال یک درمانگر متخصص در زمینه درمان بیماران سرطانی باشید.

برای حمایت با عزیزان خود تماس بگیرید. با افراد مثبتی که باعث می‌شوند احساس خوبی نسبت به خود داشته باشید، خود را محاصره کنید.

• برخی از نگرانی‌های خود را با عزیزان خود در میان بگذارید. بسیاری از اعضای خانواده و دوستان بیماران سرطانی مایل به انجام هر کاری هستند تا عزیزانشان احساس انزوای کم‌تری کنند. آن‌ها ممکن است سر خود را تراشیده و یا اقدامات دیگری انجام دهند تا حمایت خود را از شما نشان دهند.
• به عزیزانتان بگویید که از نظر پشتیبانی چه چیزی نیاز دارید. آن‌ها احتمالاً خوشحال هستند که از هر راهی که می‌توانند کمک کنند.

مراقبت از خود

به بهترین شکل ممکن غذا بخورید. وقتی از درون احساس خوبی داشته باشید می‌توانید از ظاهر خود احساس بهتری داشته باشید. این کار را می‌توانید با تلاش برای حفظ رژیم غذایی سالم انجام دهید. پر کردن رژیم خود با غذای ناخواسته ممکن است برای شما یک آرامش عاطفی باشد، اما احساسی که بعد از آن احساس می‌کنید احتمالاً فقط شما را دلسرد خواهد کرد. از یک رژیم غذایی سالم و متعادل استفاده کنید.

• با پزشک خود در مورد اینکه کدام رژیم برای شما بهتر است صحبت کنید. همچنین ممکن است پزشک مکمل‌ها و ویتامین‌هایی را برای شما تجویز کند که می‌تواند به شما در احساس بهتر کمک کند.

راه‌هایی برای کنترل استرس پیدا کنید. تحت کنترل نگه داشتن سطح استرس برای رفاه عمومی شما مهم است. برای کنترل استرس خود، در صورت نیاز از افراد دیگر کمک بخواهید و هر روز زمانی را صرفاً برای استراحت اختصاص دهید. برخی از تکنیک‌های آرام‌سازی که می‌توانید امتحان کنید عبارتند از:

• تنفس عمیق
• مراقبه
• یوگا
• آرامش عضلانی پیشرونده

ماساژ بگیرید. ماساژ فواید جسمی و عاطفی متنوعی دارد. این نوع لمس درمانی می‌تواند به شما کمک کند تا آرام شوید و احتمالاً اضطراب و استرسی را که به دلیل سرطان احساس می‌کنید کاهش دهد. همچنین ممکن است به احساس درد در نواحی دردناک بدن کمک کند.

• به عنوان مثال، ماساژ درمانی می‌تواند به بهبود عضلات شما بعد از جراحی کمک کند. همچنین ممکن است در بعضی بیماران از چسبندگی در کسانی که تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند، جلوگیری کند.

تا می‌توانید استراحت کنید. بدن شما در حال حاضر تغییرات عمده‌ای را تجربه می‌کند و تحمل بسیاری دارد. به جای اینکه بخواهید برنامه معمول خود را حفظ کنید، به خود زمان دهید تا استراحت کنید. هرچه بیشتر خسته شوید، احساس و ظاهر بدتری خواهید داشت. اطمینان از اینکه کمی استراحت می‌کنید می‌تواند به بدن و ذهن شما کمک کند.

وقتی می‌توانید ورزش کنید. ممکن است احساس کنید برای بیرون رفتن و ورزش بیش از حد خسته شده‌اید، اما این عمل در واقع ممکن است به شما کمک کند تا احساس زنده بودن بیشتری کنید. حتی چیزی به اندازه قدم زدن در اطراف منزل نیز می‌تواند به شما کمک کند تا احساس بهتری داشته باشید. ممکن است بتوانید به تدریج میزان تحمل ورزش را افزایش دهید و احتمالاً از ظاهر و احساس خود راضی خواهید بود.

• سعی کنید بیش از حد زیاد ورزش نکنید، به خصوص هنگامی که برای اولین بار شروع به ورزش می‌کنید.

ارتباط خانواده و سرطان

همانطور که هر فرد مبتلا به سرطان می­‌داند، تشخیص سرطان بر اعضای خانواده و دوستان شما نیز تاثیر می­‌گذارد. گاهی اوقات تغییرات پیچیده در احساسات و شیوه زندگی ایجاد شده بواسطه سرطان و درمان آن به همان اندازه که شما را درگیر کرده است اعضای خانواده و دوستان را نیز درگیر می‌­کند. درک تغییرات بالقوه در شیوه‌­ای که شما با اعضای خاص خانواده و دوستانی که در ارتباط هستید می‌­تواند به شما در تعیین مراحلی برای بهبود ارتباطات و حمایت متقابل در طی این بحران کمک کند.

دوستان و اعضای بزرگسال خانواده

تاثیر سرطان بر روابط شما با دوستان و اعضای بزرگسال خانواده به میزان گسترده‌­ای متفاوت است، و به میزان زیادی به نزدیکی هر رابطه بستگی دارد. ما همگی می­‌دانیم که خانواده­‌های مختلف سبک­‌های ارتباطات و تطابق مختلفی دارند. فکر کردن در مورد نحوه­‌ای که خانواده شما در بحران واکنش می­‌دهد و همه شما چگونه با سایر وضعیت­‌های دشوار مواجه می‌شوید و سپس راهبرد به اشتراک گذاشتن تازه­‌ها و درخواست حمایت را برنامه‌ریزی می­‌کنید، کمک کننده خواهد بود. در اینجا چند پیشنهاد برای کمک به شما جهت تطابق یافتن با تغییرات روابط بر اساس چیزی که برای سایر خانواده‌­ها در وضعیت‌­های مشابه به خوبی کار می‌­کند وجود دارد.

• فردی را مسئول دریافت اطلاعات به روز پزشکی قرار دهید

خسته کننده است که پس از هر نتیجه آزمایش یا ملاقات با پزشک با همه خانواده تماس گرفت. یک عضو خانواده را برای نماینده بودن برای اطلاعات پزشکی و داشتن آن­‌ها و برقرار تماس‌های ضروری، ارسال الکترونیکی نسخه­‌های به روز (اگر با این نوع ارتباطات راحت هستید) و پر کردن سوالات تعیین نمایید. این فرد همچنین می­تواند قادر به محول کردن وظایف به اعضاء خانواده که کمک می­‌کنند باشد.

• منتظر تغییر روابط باشید

افراد زیادی هستند که تجربه کمی از بیماری­‌های تهدید کننده حیات دارند و نمی‌­دانند هنگامی که کسی سرطان دارد چه بگویند یا چگونه رفتار کنند. برای بعضی افراد وحشتناک است، زیرا یادآوری است برای اینکه سرطان می­‌تواند برای هر کسی رخ دهد. سایر افراد ممکن است یک فرد مورد علاقه را بر اثر سرطان از دست داده باشند، و تشخیص سرطان شما احتمال دارد خاطرات دردناک با به یادشان بیاورد. به همین دلایل، برخی از دوستان یا اعضای خانواده شما ممکن است قادر به پیشنهاد حمایتی که انتظار دارید نباشند. اگر چه این امر دردناک است، تلاش کنید تا در نظر داشته باشید که واکنش‌­های آنان تنها واکنشی به میزانی که مراقب شما هستند نمی­‌باشد، بلکه ممکن است تجارب و از دست دادن‌­های قبلی آن­‌ها را منعکس کند. با اینکه برخی دوستان و اعضای خانواده شاید خودشان را از شما دور کنند، سایرین با حمایت عاطفی و جسمی در سراسر بیماریتان شما را غافلگیر خواهند نمود.

• صحبت کردن را هدایت کنید

شاید برخی از دوستان و اعضای خانواده به علت اینکه نمی‌­دانند چه بگویند، از صحبت با شما اجتناب نمایند. سایرین ممکن است به خاطر ترس از ناراحت کردن شما از صحبت در مورد سرطان اجتناب کنند. اگر احساس می­‌کنید صحبت در مورد سرطان خود را دوست دارید، موضوع را در جمع دوستان و اعضای خانواده آغاز کرده و بگذارید بدانند اجازه صحبت در مورد آن را دارند. به آن­‌ها این اطمینان را بدهید که انتظار پاسخ ندارید؛ تنها می­‌خواهید گوش بدهند و تلاش کنند تا احساسات شما را درک نمایند. همچنین خوب است هنگامی که نمی­خواهید در مورد سرطان صحبت کنید نیز به افراد بگویید. گاهی اوقات امکان دارد ترجیح بدهید درباره چیزهای طبیعی صحبت کنید یا با دوستتان بخندید.

• بگذارید افراد به شما کمک کنند

احتمالا دوستان و اعضای خانواده بخواهند به شما کمک کنند، اما شاید ندانند که چه چیزی لازم دارید یا چگونه از شما بپرسند. درباره نیازهایتان صریح، روشن و شفاف باشید و سعی نکنید در مورد اینکه چه کسی کمک خواهد کرد و چه کسی کمک نخواهد کرد پیش داوری کنید. فهرستی از کارهایی که افراد می­توانند برای شما انجام دهند را آماده کنید. به عنوان مثال از دوستان یا اعضای خانواده بخواهید شست و شوی لباس، بیرون بردن سگ، یا مطلع نگه داشتن دیگران از پیشرفت شما را برایتان انجام دهند. در هر صورت، اگر متوجه شدید که عضو خانوادگی دارید که نیت خوبی دارد اما متحکم دارید که تلاش­های شما را به هم می­‌ریزد، لازم است خودتان یا یک عضو نزدیک فامیل محدودیت‌هایی تنظیم کند. این کار ممکن است دشوار باشد اما بهترین راه صریح بودن است و اینکه بگذارید بدانند دقیقا چه نیازی دارید و می­‌توانید تحمل کنید. یک راه برای دستیابی به این امر گفتن این جمله است: «من درگیر شدن شما را درک می­‌کنم، اما هر روز اینجا بودن شما مرا خسته می‌­کند. بهترین شیوه‌­ای که می­‌توانید به من کمک کنید آمدن با قرار قبلی است».

• درگیر ماندن با فعالیت­‌های اجتماعی

تا اندازه­‌ای که امکان دارد، سعی نمایید تا با دوستان و خانواده در ارتباط اجتماعی بمانید. ممکن است دوستانتان فکر کنند که نمی‌خواهید به رویدادهای اجتماعی دعوت شوید، پس در صورت علاقه بگذارید بدانند که شما را درگیر نگه دارند. در ضمن، بگذارید افراد بدانند محدودیت­‌های فیزیکی شما را با بیشتر دوستان و اعضای خانواده از برنامه‌ریزی فعالیت‌­های آرام مانند رفتن به تماشای فیلم یا هماهنگ کردن شام در منزل شما خوشحال می­‌شوند. همچنین اگر از نظر جسمی یا ذهنی خسته هستید، از لغو نمودن قرار نترسید.

برقراری ارتباط با اعضای خانواده

در ابتلا به سرطان خانواده، برای سازگاری با این وضعیت، نیاز به زمان دارند. آن‌ها باید با احساسات خود کنار بیایند، حالت‌هایی مثل گیجی، شوک، درماند‌گی یا خشم. به آن‌ها بگویید که با شما راحت باشند و احساسات خود را بروز دهند. از آن‌ها بخواهید زمانی‌که نیاز دارید فقط به حرف‌های شما گوش دهند و در پی حل جزء جزء مشکلات نباشند.

شیوه برخورد آدم‌ها هنگام شنیدن خبرهای بد و سازگاری با شرایط جدید، بسیار متفاوت است. شاید دانستن این موضوع، برای شما و عزیزانتان در حل مسائل عاطفی مفید باشد. بعضی‌ها با صحبت کردن در مورد عواطف و احساسات خود و طرح خواسته‌هایشان، آسوده‌خاطر می‌شوند.

به‌خاطر داشته باشید كه همه قادر به کنار آمدن با مسئله از دست دادن شما نیستند. بعضی‌ها شاید ندانند به شما چه بگویند و چه کاری برایتان انجام دهند. در نتیجه، ممکن است روابط تغییر کند. این تقصیر شما نیست و علت آن تنها عدم توانایی دیگران در کنار آمدن با احساسات رنج‌آور خودشان است.

اگر می‌توانید به آن‌ها یادآوری کنید که هنوز همان آدم سابق هستید. به آن‌ها بگویید می‌توانند سؤال‌های خود را بپرسند و احساساتشان را با شما در میان بگذارند. به آن‌ها بگویید که حضورشان در كنار شما کافی است. البته شاید تمایلی به گفتن این حرف‌ها نداشته باشید، چون گاهی حرف زدن در مورد چنین موضوعاتی، دشوار است. در این صورت می‌توانید با یکی از اعضای گروه پزشکی خود یا مشاور، مشورت کنید. شرکت در گروهی حمایتی نیز مفید خواهد بود.

برخی خانواده‌ها، نمی‌توانند نیازهای خود را برای یکدیگر بازگو کنند، و بعضی‌ها نیز با هم کنار نمی‌آیند. اگر صحبت کردن با خانواده برایتان دشوار است. از یکی از اعضای گروه پزشکی خود درخواست کمک کنید. می‌توانید از مددکار اجتماعی یا دیگر متخصصین بخواهید برایتان جلسات خانوادگی ترتیب دهد. شاید بدین طریق افراد خانواده در بیان احساسات خود به‌طور واضح احساس امنیت بیش‌تری کنند. این جلسات می‌توانید فرصتی برای شما و خانواده‌تان باشد.

گرچه گفت‌وگو در مورد این مسائل بسیار دشوار است، ولی تحقیقات نشان داده است چنین صحبت‌هایی به‌طور شفاف، روند درمان را تسهیل می‌کند.

اغلب، صحبت کردن با نزدیکان، بسیار دشوارتر از حرف زدن با افراد دیگر است. در ادامه توصیه‌هایی در چگونگی صحبت کردن و برقراری ارتباط با عزیزان در این شرایط دشوار، ارائه شده است.

همسر و شریک زندگی

در طول درمان سرطان، برخی روابط، محکم‌تر و برخی دیگر متزلزل می‌شوند. طبیعی است که زن و شوهرها در این دوره، دچار فشارهای عصبی بیش‌تری می‌شوند.

این استرس معمولاً در این موارد است:

• آگاهی از چگونگی حمایت کردن و دریافت حمایت.
• کنار آمدن با احساسات جدید.
• چگونگی برقراری رابطه.
• درگیری با مشکلات مالی.
• تصمیم‌گیری.
• تغییر نقش‌ها در زندگی.
• بروز تغییر در زندگی اجتماعی.
• کنار آمدن با تغییرات در زندگی روزمره.

بعضی‌ها در صحبت کردن در مورد مسائل مهم خود، نسبت به بعضی دیگر، راحت‌تر هستند. تنها شما و همسرتان هستید که می‌دانید بهترین روش ارتباط با هم چیست. در زیر نکاتی مفید ارائه شده است:

• سخن گفتن به‌طور شفاف در این زمینه. شاید این کار برای شما و همسرتان دشوار باشد. در این صورت از مشاور یا مددکار اجتماعی كمك بخواهید تا با هر دوی شما صحبت کند.
• نسبت به نیازهای خود و خانواده، واقع‌بین باشید. همسر شما شاید به ‌علت بیماری شما دچار احساس گناه باشد. ممکن است او به‌خاطر روزهایی که در کنار شما سپری نکرده ‌است احساس عذاب وجدان کند و به علت تغییر نقش در خانواده، تحت فشارهای عصبی باشد.
• زمانی را دور از یکدیگر بگذرانید. همسر شما برای بررسی نیازهای خود، به زمان نیاز دارد. اگر این نیازها مورد بی‌توجهی قرار گیرند، او از انرژی کافی برای حمایت از شما برخوردار نخواهد بود. به‌خاطر داشته باشید که قبل از بیماری نیز تمام شبانه‌روز را با هم نمی‌گذراندید.
• بدانید تغییرات طبیعی بدن و مسائل عاطفی. زندگی جنسی شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد. راه حل این مشکل به‌وضوح حرف زدن و صداقت است. اگر نمی‌توانید در این زمینه صحبت کنید، از یك متخصص کمک بگیرید. در صورت نیاز حتماً در پی دریافت کمک یا مشورت باشید.

نکاتی برای صحبت با همسر خود:

در این جا برخی نکات است که ممکن است به شما برای صحبت در مورد بیماری سرطان کمک کند ارایه می‌شود. زیرا سرطان زندگی هر فردی را و روابط‌اش تغییر می دهد و هر دو شریک نیاز به صحبت در مورد اینکه بیماری سرطان چگونه بر روی آن‌ها تاثیر گذاشته است را دارند.

• در مورد گزینه‌های درمان و همکاری با یکدیگر برای گرفتن تصمیمات درمانی صحبت کنید. اگر ممکن است در قرار ملاقات با پزشک با یکدیگر حضور داشته باشید تا بتوانید اطلاعات خود را به اشتراک بگذارید.
• برای صحبت با یکدیگر زمانی راکه هر دوی شما از عجله ندارید و تمرکز دارید را انتخاب کنید. برخی زوج‌ها دریافته‌اند که زمان بندی و برنامه‌‍‌ریزی زمان روزمره برای نشستن و صحبت در مورد کارها خوب و مفید می‌باشد.
• مجبور نیستید همیشه در مورد بیماری سرطان صحبت کنید به خاطر داشته باشید صحبت در مورد چیزهای معمول به شما کمک می‌کند که احساس صمیمیت بیش‌تری را داشته باشید.
• اگر چیزی را دارید که بحث در مورد آن برایتان فوق العاده دشوار می‌باشد ممکن است تمرین در مورد این که چه بگویید و یا نوشتن نکات برای خودتان به شما کمک کند.
• به خاطر این که شما و همسرتان احتمالا برای سازگاری با استرس و تنش راه های مختلفی را دارید، ممکن است نیازهای متفاوتی را برای مکالمات خود داشته باشید از یک سو یک فرد ممکن است به بیماری سرطان به عنوان مشکلی که حل خواهد شد نگاه کند در حالی که دیگری نیاز به حمایت عاطفی دارد. در مورد این تفاوت‌ها صحبت کنید و بدانید که هر دو جنبه از دیدگاه شما ارزش دارد.
• با صداقت در مورد احساسات مثبت و منفی خود صحبت کنید. احساساتی از قبیل عصبانیت، ترس، خستگی، خشم واکنش‌های طبیعی به سرطان می‌باشند زوج‌ها اغلب به خاطر ترس از ناراحت کردن دیگر یا به خاطر این که به خاطر داشتن این افکار منفی احساس گناه می‌کنند بحث نمی‌کنند. مخفی کردن احساسات بین همسران فاصله‌ای را ایجاد می‌کند و مانع از حمایت و آرام کردن دیگری می‌شود.
• شما و همسرتان همیشه همان احساس را ندارید همسر شما ممکن است بیش‌تر بترسد در حالی که شما ممکن است بیش‌تر امیدوار باشید در مورد این تفاوت‌ها صحبت کنید و به احساسات همسر خود احترام بگذارید. به همسر خود بگویید که شما از نظر عاطفی و جسمانی چه احساسی دارید این اشتراک گذاری به همسر شما کمک می‌کند که چالش‌های شما را متوجه شود و فرصتی برای همسر شما است که از شما حمایت کند.
• اغلب در مورد انواع ویژه‌ای از حمایت و تشویق که شما نیاز دارید به همسر خود بگویید. یک روز شما ممکن است به تشویق برای بیرون رفتن از منزل نیاز داشته باشید در حالی که در روز دیگر ممکن است زمانی را نیاز داشته باشید که تنها باشید.
• شوخ طبعی ممکن است به شما و همسرتان کمک کند که سازگار شوید. بنابراین از این که بخندید ترس نداشته باشید.

فرزندان کوچک

ما نمی‌توانیم همیشه از کسانی که دوست داریم مراقبت کنیم، ولی می‌توانیم آن‌ها را آماده کنیم. حفظ اعتماد فرزندان و نوه‌ها در این شرایط حائز اهمیت بسیار است. کودکان، شرایط نامناسب را به خوبی حس می‌کنند. بهترین کار این است که در مورد بیماری خود، تا حد امکان، شفاف و صادق باشید. ممکن است کودکان، خود را در بروز سرطان مقصر بدانند. شاید بترسند که تنها بمانند و هیچ‌کس نباشد كه از آن‌ها مراقبت کند. گاهی از این که دیگر مثل گذشته با شما وقت نمی‌گذرانند، ناراحت باشند. گرچه نمی‌توانید از آن‌ها در مقابل این احساسات محافظت کنید، ولی می‌توانید آن‌ها را آماده سازید.

بعضی کودکان در این شرایط بسیار به شما وابسته می‌شوند. عده‌ای نیز در مدرسه یا خانه مشـکل پیدا می‌کنند. موضوع را با معلم یا مشاور مدرسه در میان بگذارید. با فرزندان خود نیز صحبت کنید. بدین ترتیب ارتباطتان حفظ می‌شود. توصیه‌های زیر را امتحان کنید:

• صادق باشید. به آن‌ها بگویید بیمار هستید و پزشکان تلاش می‌كنند شما را درمان كنند.
• آن‌ها را مطمئن سازید که در بروز سرطان هیچ تقصیری نداشته‌اند و به آن‌ها بگویید که ممکن نیست سرطان را از دیگران بگیرند.
• تأكید كنید که خیلی دوستشان دارید.
• به آن‌ها بگویید پریشان و عصبانی بودن یا ترسیدن بسیار طبیعی است، آن‌ها را تشویق به حرف زدن کنید.
• ساده و شفاف باشید، زیرا کودکان از تمرکز بزرگسالان برخوردار نیستند. از کلماتی استفاده کنید که برای آن‌ها قابل فهم باشد.
• به آن‌ها بگویید که هنوز کسانی هستند که دوستشان دارند و از آن‌ها مراقبت خواهند کرد.
• به آن‌ها بگویید که می‌توانند هر سؤالی را مطرح کنند و اینکه شما تا حد امکان صادقانه به آن‌ها پاسخ خواهید داد. در واقع، کودکانی که در جریان حقیقت بیماری قرار نمی‌گیرند، بسیار بیشتر می‌ترسند. آن‌ها اغلب از تخیل و ترس‌های خود برای توضیح تغییرات اطرافشان استفاده می‌کنند.

نوجوانان

بسیاری از نکات ذکر شده در بالا در مورد نوجوانان نیز صدق می‌کند. آن‌ها باید حقیقت را بدانند. بدین ترتیب از احساس استرس و گناه خلاص خواهند شد. ولی بدانید که شاید گاهی نوجوانان از صحبت در مورد برخی مسائل طفره بروند. آن‌ها ممکن است عصبانی شوند، پرخاشگری کنند یا خود را دچار دردسر کنند. بقیه نوجوانان، کاملا خود را کنار می‌کشند.

 توصیه‌های زیر می‌تواند مؤثر باشد:

• فضایی را که نوجوانان بدان نیاز دارند در اختیارشان بگذارید. این مسئله، به‌خصوص اگر روی کمک آن‌ها حساب می‌کنید، بسیار مهم است.
• به آن‌ها برای کنار آمدن با احساساتشان به تنهایی یا به کمک دوستانشان، فرصت دهید.
• به آن‌ها بگویید که در این شرایط هم، باید به مدرسه رفتن ادامه دهند و در فعالیت‌های ورزشی و تفریحی شرکت کنند.
• اگر در توضیح بیماری خود مشکل دارید، می‌توانید درخواست کمک کنید. با یکی از دوستان، اعضای خانواده یا مسئولین درمانی مشورت کنید. می‌توانید مسئله را با مربی، معلم یا مسئول جوانان در میان بگذارید. مددکار اجتماعی یا پزشک شما می‌تواند در پیدا کردن مشاور مناسب کمک کند.

صحبت با فرزند نوجوان خود: صحبت با فرزند نوجوان در مورد تشخیص بیماری سرطان ممکن است ترسناک باشد مهم است که بدانید پاسخ نوجوان نسبت به کودکان کوچک‌تر یا بالغین متقاوت می‌باشد. آن‌ها ممکن است به اطلاعات بیش‌تری یا زمان بیش‌تری برای دسته بندی همه احساساتشان نیاز داشته باشند به علاوه اگر چه نوجوان ممکن است بخواهند که بیش‌تر مستقل باشند آن‌ها هنوز برای حمایت و اطمینان بخشی به شما می‌نگرند.

توصیه‌هایی برای صحبت با فرزند نوجوان خود

• با ملایمت و آرامی حقیقت را در مورد تشخیص بیماری خود با وی به اشتراک بگذارید و مطرح کنید

نوجوانان اغلب از بیان حقایق در مورد تشخیص بیماری سرطان و برنامه درمانی آن سود می برند. نادیده گرفتن یا پنهان نمودن حقیقت از نوجوانان ممکن است اطمینان آن‌ها را به شما زیر سوال ببرد به علاوه از نوجوانان خود بپرسید آن‌ها چه سوالاتی دارند و هرگونه سوء برداشت یا نگرانی‌هایی که آن‌ها دارند را اصلاح کنید. برای مثال به آن‌ها اطمینان دهید که باعث ایجاد بیماری سرطان نشده‌اند به طوری که برخی نوجوانان ممکن است احساساتی از گناه داشته باشند.

• اطلاعات را به میزان کم مطرح کنید

از نوجوانان خود بپرسید که  آیا اطلاعاتی را که شما مطرح می‌کنید را می‌فهمند. نشانه‌ها و علائمی را که نشان می‌دهند آن‌ها برای یک روز به میزان کافی یاد گرفته‌اند را بررسی کنید. شما ممکن است نیاز داشته باشید که در چندین بحث و گفت‌وگو اطلاعات خود را به اشتراک بگذارید.

• تشویق نوجوان برای پرسیدن سوالات

نوجوانان نیاز به اجازه برای پرسیدن سوالات دارند آن‌ها ممکن است در مورد شما نگران باشند شما باید تلاش کنید به همه سوالات آن‌ها به ملایمت در حالی که صادق می‌باشید پاسخ دهید برخی نوجوانان ممکن است اطلاعات را روش خود یا دیگر منابع جست و جو کنند شما یا پزشک شما می‌توانند به آن‌ها در فهم این که آیا اطلاعات به تشخیص شما مرتبط است کمک کنید و هرگونه کج فهمی و یا نادرست بودن را تصحیح کنید.

• صحبت در مورد تغییرات قابل انتظار در روند معمولی زندگی خانواده

نوجوانان احتمالا شگفت زده خواهند بود که چگونه زندگی روتین آن‌ها تحت تاثیر قرار خواهد گرفت.

• این که چه انتظاری از نوجوان دارید را مشخص کنید

شما ممکن است این تصمیم را بر پایه سن و سطح تکامل وی بنا کنید. مسئولیت از بسیار زیاد به نوجوان اجتناب کنید. گاهی اوقات نوجوانان ممکن است حجمی مسئولیت‌های غیر واقعی را برای کمک به والدین خود انجام دهند که ممکن است منجر به تنش زیادی گردد.

• در مورد احساساتشان بپرسید

آن‌ها را تشویق کنید که احساسات مثبت و منفی خود را به اشتراک بگذارند. به علاوه بروز احساسات، از طریق نقاشی و نوشتن بجای پرسیدن سوالات مستقیم از نوجوانان، می‌تواند راحتی بیش‌تری را در آن‌ها برای بیان احساساتشان ایجاد کند.

به خاطر داشته باشید که شوخ طبعی و در آغوش گرفتن راهی مؤثر است

خنده همیشه داروی خوبی بوده است و ممکن است رها بخشی از استرس برای هر شما و نوجوان باشد. آن‌ها ممکن است آغوش، بوسه، اطمینان بخشی مجدد را تصدیق کنند، حتی اگر از انجام آن شرم داشته باشند.

مشاوره حرفه‌ای را در نظر داشته باشید

به خاطر داشته باشید که نوجوانان تلاش می‌کنند که عدم وابستگی را از والدین خود ایجاد کنند. اگر آن‌ها با شما در مورد این که چگونه سازگار می‌شوند رابطه و تماس ندارند آن‌ها ممکن است در جست و جوی حمایت از دوستان یا سایر بالغین مانند پدربزرگ یا مادربزرگ یا معلم خود باشند. آن‌ها هم چنین ممکن است احساس راحتی بیش‌تری از پیوستن به گروه حمایتی نسبت به صحبت با مشاوره داشته باشند.

در صورت بروز موارد زیر آگاه باشید که ممکن است نوجوان شما نیاز به مشاوره داشته باشد:

• تغییرات در عملکرد حرفه‌ای یا فقدان علاقه در مدرسه
• دوری از دوستان یا ارتباط بیش از حد با دوستان
• تغییرات خلق مانند نگرانی بیش از حد یا ناراحتی در همه زمان‌ها
• مصرف دارو یا الکل

فرزندان بزرگسال

با پیشرفت سرطان، معمولاً رابطه شما با فرزندان بزرگسالتان دستخوش تغییر می‌شود، چون به‌خاطر نیازهای خود، تکیه بیش‌تری به آن‌ها می‌کنید. شاید درخواست حمایت از آن‌ها برای شما دشوار باشد، زیرا همیشه این شما بودید که آن‌ها را حمایت می‌کردید و یا شاید قبل از بیماری، رابطه نزدیکی با آن‌ها نداشته‌اید.

با پیشرفت بیماری، نکات زیر می‌تواند مفید واقع شود:

• در تصمیم‌گیری‌ها، فرزندان خود را شرکت دهید.
• مسائلی را که برایتان مهم است با آن‌ها در میان بگذارید. این موارد می‌تواند شامل فرصت‌های درمانی، برنامه‌ریزی برای آینده یا فعالیت‌هایی باشد که مایل به ادامه آن هستید.

ایجاد رابطه با فرزندان و در میان گذاشتن احساسات، هدف‌ها و خواسته‌هایتان با آن‌ها، می‌تواند در کنار آمدن با این مسئله بسیار مؤثر باشد. با این کار شاید ترس‌ها و درگیری‌ها میان خواهرها و برادرها در هنگام تصمیم‌گیری‌های مهم کاهش یابد.