حالت غیرطبیعی مفصل ران در اصطلاح پزشکی به سوکت ران (دیسپلازی مفصل ران) که به طور کامل بخش گوی شکل استخوان ران بالا را پوشش نداده است، می‌گویند. این عامل باعث می‌شود که مفصل ران سرجای خودش قرار نگیرد یا کاملاً جابه‌جا شود. این یک بیماری مادرزادی است.

پزشکان پس از تولد، کودک را برای نشانه‌های حالت غیرطبیعی مفصل ران، معاینه می‌کنند. اگر حالت غیرطبیعی مفصل ران، سریعاً تشخیص داده شود، یک بند نرم معمولاً می‌تواند این مشکل را برطرف نماید.
اگر حالت غیرطبیعی مفصل ران پس از 2 سالگی تشخیص داده شود، ممکن‌است برای حرکت استخوان در وضعیت مناسب جراحی لازم باشد.
تا زمانی که فرد نوجوان یا جوان است و در موارد خفیف حالت غیرطبیعی مفصل ران ممکن‌است علائم سریعاً آغاز نشود. حالت غیرطبیعی مفصل ران می‌تواند به پوشش غضروف مفصل آسیب برساند.

علائم و نشانه‌ها

علائم و نشانه‌ها در هر گروه سنی متفاوت است. در نوزادان، ممکن‌است یک پا بلندتر از دیگری باشد. هنگامی‌که کودک شروع به راه رفتن می‌کند، لنگ می‌زند و همچنین به هنگام تعویض پوشک، یک لگن ممکن‌است انعطاف‌پذیری کمتری نسبت به دیگری داشته باشد.

در نوجوانان وجوانان، حالت غیرطبیعی مفصل ران می‌تواند باعث عوارض دردناکی مانند آرتروز یا پارگی ران شود و ممکن‌است باعث درد کشاله ران شود.

علل شایع

در هنگام تولد، مفصل ران از غضروف نرمی‌ ساخته شده که به تدریج به استخوان سفت و محکم تبدیل می‌شود. گوی و حفره باید با یکدیگر و به خوبی کار کنند. اگر گوی به درستی در حفره قرار نگیرد، حفره به طور کامل در اطراف گوی شکل نمی‌گیرد و در نتیجه متورم می‌شود .

در طول آخرین ماه، قبل از تولد، فضای داخل رحم به قدری شلوغ است که گوی مفصل ران در موقعیت نامناسبی حرکت می‌کند، که در نتیجه باعث تورم حفره می‌شود. عواملی که ممکن‌است مقدار فضای رحم را کاهش دهد عبارتند از:

• اولین بارداری
• بزرگی کودک
• کوچکی لگن

عوارض احتمالی

بعدها در زندگی، حالت غیرطبیعی مفصل ران می‌تواند به غضروف نرم بخش حفره مفصل ران آسیب برساند. حالت غیرطبیعی مفصل ران همچنین می‌تواند احتمال ابتلا به آرتروز در مفصل را افزایش دهد. این به خاطر فشار تماس بالا بر روی سطح کوچکتر حفره رخ می‌دهد.

تشخیص

در طول معاینات، پزشکان معمولاً حالت غیرطبیعی مفصل ران را بررسی می‌کنند و به آرامی‌ پاهای نوزاد را در انواع موقعیت‌های مختلف حرکت می‌دهند که این کار باعث می‌شود تناسب مفصل ران به خوبی نشان داده شود.

در موارد خفیف حالت غیرطبیعی مفصل ران اغلب علائم واضحی ندارد و تا اواخر زندگی، از سال‌های نوجوانی تا بزرگسالی تشخیص آن دشوار است. اگر پزشک به حالت غیرطبیعی مفصل ران مشکوک شود، ممکن‌است انجام آزمایش‌های تصویربرداری را توصیه نماید.

درمان

درمان حالت غیرطبیعی مفصل ران بستگی به سن فرد آسیب دیده و میزان آسیب دیدگی لگن دارد. برای درمان نوزادان معمولاً از یک بریس نرم استفاده می‌شود که هدف به کار بردن این ابزار، حمایت از اندام به‌صورت کنترل، هدایت، بی‌حرکتی یا محدود کردن حرکات مفاصل و اندام است.

بریس برای نوزادان بزرگتر از 6 ماه به خوبی کار نمی‌کند. در عوض، پزشک ممکن‌است استخوان را درجهت مناسب حرکت داده و سپس آن‌ها را برای چند ماه در تمام بدن نگه دارد. گاهی اوقات عمل جراحی برای تناسب بین مفاصل لازم و ضروری است.

کودکان و بزرگسالان معمولاً برای اصلاح حالت غیرطبیعی مفصل ران به جراحی نیاز دارند. عمل برای اصلاح طول استخوان و یا برای تصحیح امتداد استخوان استفاده می‌شود.
اگر حالت غیرطبیعی مفصل ران به شدت آسیب دیده باشد، پزشک ممکن‌است جراحی تعویض مفصل ران را توصیه کند.