شکستگی مچ دست، ترک یا شکستگی در یکی یا بیش از یکی از استخوان‌های مچ می‌باشد. شایع‌ترین شکستگی‌های مچ زمانی اتفاق می‌افتد که افراد در هنگام افتادن دستشان را صاف قرار می‌دهند.

افراد ممکن است در خطر بیشتری برای شکستگی مچ دست قرار داشته باشند اگر در ورزش‌هایی مثل اسکیت یا اسنوبورد شرکت کنند یا اگر بیماری‌هایی دارند که در آن‌ها استخوان ضعیف‌تر و شکننده‌تر می‌شوند مثل پوکی استخوان.

این مهم است که شکستگی مچ دست هرچه سریع‌تر درمان شود، اما استخوان‌ها ممکن است در محل درستی بهبود نیابند که ممکن است بر توانایی‌های فرد تأثیر بگذارد، مثل نوشتن یا پوشیدن لباس. درمان زودهنگام به حداقل رساندن درد و سفتی مچ دست کمک خواهد کرد.

علائم و نشانه‌ها

شکستگی مچ دست ممکن است باعث بروز این علائم و نشانه‌ها شود:

• درد شدیدی که با گرفتن یا فشردن یا حرکت دادن دست یا مچ بدتر می‌شود.
• تورم
• سفتی
• کبودی
• از شکل طبیعی خارج شدن مثل خم شدن مچ

علل شایع

شکستگی مچ می‌تواند به دلایل زیر اتفاق بیفتد:

• افتادن

افتادن روی دست کشیده و باز یکی از شایع‌ترین علل شکستگی مچ دست است.

• صدمات ورزشی

بسیاری از شکستگی‌ها در حین برخوردهای ورزشی و یا ورزش‌هایی که در آن‌ها احتمال افتادن وجود دارد مثل اسکیت یا اسنوبورد، رخ می‌دهند.

• تصادفات وسایل نقلیه

تصادفات موتورسیکلت می‌تواند باعث شکستگی مچ دست شود، گاهی استخوان به قطعات زیادی می‌شکند و نیاز به جراحی ترمیمی دارد.

عوامل تشدید کننده خطر

شرکت در ورزش‌های خاص و ابتلا به بعضی از بیماری‌ها که باعث ضعیف شدن استخوان‌ها می‌شوند مثل پوکی استخوان، می‌تواند احتمال شکستگی مچ دست را افزایش دهد.

• فعالیت‌های ورزشی

برخوردهای ورزشی و فعالیت‌هایی که خطر افتادن دارند، می‌تواند خطر شکستگی استخوان مچ دست را افزایش دهند. فعالیت‌هایی از جمله:

• فوتبال، بخصوص در چمن مصنوعی
• راگبی
• اسب سواری
• هاکی
• اسکی
• اسنوبورد
• اسکیت
• پریدن از روی ترامپولین

عوارض احتمالی

عوارض شکستگی مچ دست نادر هستند اما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• سفتی، درد یا ناتوانی

سفتی و درد در ناحیه‌ی آسیب دیده معمولا پس از باز کردن گچ از بین می‌رود. با وجود این، برخی افراد دچار درد و سفتی دائمی می‌شوند. برای بهبودی کامل، باید صبور بود و با پزشک خود در مورد تمریناتی که ممکن است کمک کننده باشد، مشورت شود. همچنین می‌توان به فیزیوتراپیست هم مراجعه کرد.

• آرتروز

شکستگی‌هایی که مفصل را هم تحت تأثیر قرار داده است، می‌تواند پس از گذشت سال‌ها، باعث آرتروز شوند. اگر مچ دست مدتی پس از شکستگی دچار تورم و یا درد شد، به پزشک مراجعه شود.

• آسیب به اعصاب یا عروق خونی

ضربه به مچ می‌تواند اعصاب و عروق خونی مجاور را مجروح کند.

تشخیص

تشخیص شکستگی مچ دست معمولا شامل معاینه‌ی فیزیکی و استفاده از اشعه‌ی ایکس می‌باشد.

گاهی دیگر روش‌های تصویربرداری هم می‌تواند جزئیات بیش‌تری را در اختیار پزشک قرار دهد. از دیگر روش‌ها می‌توان به:

• سی تی اسکن

در این روش، مچ دست شکسته شده و همچنین بافت‌ها و عروق اطراف این ناحیه هم نمایش داده می‌شوند.

• ام آر آی (MRI)

در این روش با استفاده از امواج مغناطیسی قوی، تصاویر دقیقی از استخوان و بافت‌های اطراف آن تهیه می‌شود. با استفاده از این روش حتی می‌توان شکستگی‌های کوچک و جراحات رباط را هم تشخیص داد.

درمان

اگر انتهای شکسته‌ی استخوان به درستی‌ تراز نشود، می‌توان با استفاده از عمل‌های ترمیمی، استخوان را به موقعیت طبیعی خود بازگرداند. بسته به میزان درد و تورم ممکن است از بی‌حسی یا بی‌هوشی عمومی پیش از این عمل استفاده شود.

بدون در نظر گرفتن نوع درمان، مهم است که انگشتان به طور منظم در مدت بهبودی حرکت داده و از سفتی و گرفتگی آن‌ها جلوگیری شود. اگر فرد سیگار می‌کشد، توصیه می شود که سیگار را ترک کند زیرا می‌تواند بهبود استخوان را با مشکل مواجه کند.

• بی‌حرکت کردن

محدود کردن حرکات استخوان شکسته‌ی مچ دست، یک مسئله‌ی اساسی در بهبودی کامل است. برای این کار احتمالا به آتل یا گچ نیاز می‌باشد. به افراد توصیه می‌شود که دست خود را در سطحی بالاتر از قلب نگه دارند تا تورم و درد کاهش یابد.

• دارو درمانی

برای کاهش درد، پزشک ممکن است استفاده از داروهای مسکن بدون نیاز به نسخه را توصیه کند. اگر درد شدید باشد، ممکن است مسکن‌های قوی‌تر تجویز شود.

مصرف داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی هم می‌تواند در کاهش درد کمک کننده باشد اما ممکن است در بهبود استخوان اختلال ایجاد کند، بخصوص اگر برای مدت طولانی مصرف شوند.

اگر فردی دچار شکستگی باز شده‌ باشد به گونه‌ایی که بر روی پوست ناحیه‌ی آسیب دیده دچار زخم شده باشد، احتمالا به او برای جلوگیری از عفونت، آنتی‌بیوتیک داده می‌شود.

• درمان بازتوانی

پس از باز کردن گچ یا آتل، احتمالا برای کاهش سفتی مچ دست به فیزیوتراپی و انجام حرکات ورزشی، نیاز خواهد بود. بازتوانی می‌تواند کمک کننده باشد اما ممکن است چند ماه یا مدت بیش‌تری طول بکشد تا بهبودی کامل حاصل شود.

• جراحی و دیگر روش‌ها

ممکن است برای ایمپلنت یا پیچ و پلاک استخوان به جراحی نیاز باشد. این گزینه‌ها ممکن است در موارد زیر ضروری باشند:

• یک شکستگی باز
• شکستگی که تکه‌های استخوان پیش از بهبودی جابجا شده باشند.
• شل بودن بخش‌های استخوان که به مفصل وارد می‌شوند.
• آسیب به رباط‌ها، اعصاب و عروق خونی ناحیه‌ی مچ.
• شکستگی که به مفصل هم آسیب رسانده باشد.

حتی بعد از ترمیم و بی‌حرکت کردن مچ دست با گچ یا آتل، استخوان ممکن است جابجا شود. بنابراین پزشک احتمالا روند بهبودی را با استفاده از روش‌های تصویربرداری، نظارت می‌کند. ممکن است به جراحی مجدد نیاز باشد.