«یووه آ» لایه میانی از بافت دیواره‌ی چشم است و شامل عنبیه، جسم مژگانی و مشیمیه می‌باشد. مشیمیه بین شبکیه و صلبیه قرار دارد. شبکیه دیواره‌ی داخلی چشم و صلبیه قسمت سفید بیرونی دیواره‌ی چشم را می‌پوشاند. بیشتر عروق خونی تغذیه‌ کننده چشم در یووه آ می‌باشند. یووه آ جریان خون و در نتیجه مواد مغذی و اکسیژن را به لایه‌های عمیق شبکیه فراهم می‌کند. از آنجا که تصویر اشیاء بر روی شبکیه ایجاد می‌شوند، تأثیر زیادی در بینایی دارد، در نتیجه التهاب آن ممکن‌ است قسمت مهم و زیادی را در برگیرد.

یوئیت نوعی التهاب در یووه آ چشم است. وجود رگ‌های خونی قرمز و بزرگ در سطح چشم می تواند بیانگر وجود قرمزی حلقه‌ای در اطراف قرنیه باشد که به آن یوئیت گفته می‌شود. نوع بیماری بستگی به این دارد که چه قسمت یا قسمت‌هایی از چشم را درگیر کرده باشد:

این بیماری در درجه اول افراد 20 تا 50 ساله را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما ممکن‌است بر کودکان نیز اثر بگذارد. این بیماری جدی است و می‌تواند منجر به نابینایی دائمی شود. تشخیص و درمان اولیه برای جلوگیری از عوارض آن مهم است.

علائم و نشانه‌ها

علائم یوئیت شامل بعضی از موارد یا همه موارد زیر می شود:

• قرمزی چشم
• چشم درد
• حساسیت به نور
• تاری دید
• دید تاریک، نقاط شناور در میدان دید
• کاهش بینایی
• دید مبهم

اغلب این علائم هشدار دهنده، به طور ناگهانی ظاهر می‌شوند و به سرعت افزایش می‌یابند. در موارد خیلی کمی این علائم به آرامی کاهش پیدا می‌کنند. بیماری ممکن‌است یک یا هر دو چشم را درگیر کند و در واقع یک خطر جدی برای چشم است که در صورت بروز و مشاهده‌ی علائم سریعاً باید به پزشک مراجعه شود.

علل شایع

علل ابتلا به بیماری در نیمی از موارد ناشناخته است اما ممکن‌ است یکی از عوامل زیر سبب ایجاد این بیماری شود.

• آسیب چشم یا جراحی
• وجود اختلال خودایمنی
• اختلال التهابی مانند بیماری کرون یا زخم روده
• عفونت‌هایی مانند تبخال، سیفلیس، توکسوپلاسموز و سل
• سرطانی که روی چشم تآثیر می‌گذارد مانند لنفوم
• افرادی که در آن‌ها تغییر ژن به وجود آمده باشد.
• سیگار کشیدن

عوارض احتمالی

موارد زیر می‌توانند از جمله عوارض احتمالی ناشی از این بیماری باشند:

• آب ‌سیاه (گلوکوم)
• آب‌مروارید (کاتاراکت)
• آسیب عصبی نوری
• جداشدگی شبکیه
• از دست دادن دائمی بینایی

تشخیص

تشخیص توسط پزشک با اخذ شرح حال و معاینه دقیق بیمار صورت می‌پذیرد.

علاوه بر آن ممکن‌است انجام روش‌های تشخیصی زیر لازم باشد:

• آزمایش خون
• تجزیه و تحلیل مایع چشم
• عکس‌برداری برای ارزیابی جریان خون شبکیه (آنژیوگرافی)
• عکس‌برداری برای اندازه‌گیری ضخامت بافت شبکیه و تعیین وجود یا عدم‌وجود مایع در شبکیه یا زیر آن.

اغلب تشخیص این‌ که بیماری به چه علتی به وجود آمده، مشکل است اما برای این‌که تشخیص داده شود که بیماری به خاطر وجود عفونت است یا یک بیماری دیگر، باید آزمایش‌های پزشکی انجام شود.

درمان

اگر علت بروز بیماری تشخیص داده شود، درمان بسیار آسان‌تر خواهد شد. هدف از درمان کاهش التهاب در چشم است. از موارد زیر می‌توان برای درمان کمک گرفت:

• ویترکتومی

جراحی برای برداشتن بخشی از زجاجیه که ممکن‌ است برای کنترل وضعیت چشم لازم باشد.

• عمل جراحی قرار‌دادن دستگاه درون چشم

عملی که طی آن یک دستگاه کوچک را درون چشم قرار می‌دهند تا داروی کورتیکوئید را به آرامی طی دو تا سه سال وارد چشم کند. عوارض احتمالی این درمان بیماری آب‌مروارید و آب‌سیاه است.

دارو

• داروهایی برای کاهش التهاب

پزشک برای کاهش‌دادن التهاب ابتدا ممکن‌است داروهای ضد التهابی را تجویز کند.

• داروهایی که باکتری‌ها یا ویروس‌ها را از بین می‌‎برد

اگر بیماری توسط یک عفونت ایجاد شده باشد، پزشک ممکن‌است آنتی‌بیوتیک‌ها، داروهای ضدویروسی یا داروهای دیگر با یا بدون کورتیکواستروئیدها (کورتون) را تجویز کند تا عفونت تحت کنترل باشد.

• سایر داروها

ممکن‌است برخی از این داروها عوارض جانبی جدی مانند آب‌سیاه و آب‌مروارید داشته باشند. برای جلوگیری از عوارض داروها بهتر است که هر 1 تا 3 ماه یک‌بار به پزشک مراجعه شود تا بررسی‌های لازم انجام گیرد.