در این بیماری قرنیه (غشای شفاف و محدب جلوی چشم که مردمک و عنبیه را می‌پوشاند) متورم می‌شود. این بیماری گاهی به دلیل عفونت‌های ناشی از باکتری و ویروس، قارچ یا انگل بروز می‌کند. انواع غیرعفونی این بیماری هم توسط آسیب دیدگی غیر حاد، قرار گرفتن طولانی مدت لنز در چشمان یا دیگر بیماری‌های غیرعفونی بوجود می آید.

در صورتی که علائم التهاب قرنیه (کراتیت) و یا قرمزی چشم داشتید، به پزشکتان مراجعه نمایید. اگر انواع خفیف تا متوسط این بیماری به موقع تشخیص داده شود، می‌تواند بدون آسیب رسانی به بینایی درمان شود. در صورتی که التهاب قرنیه (کراتیت) درمان نشود و یا عفونت آن شدید باشد، پیامدهایی بروز خواهد کرد که به صورت دائمی به بینایی شما آسیب می‌رسانند.

علائم و نشانه‌ها

نشانه‌های این بیماری عبارتند از:

• قرمزی چشم
• چشم درد
• خروج اشک و یا سایر مواد از چشم
• دشواری در گشودن پلک به دلیل درد و ناراحتی
• تاری دید
• کاهش بینایی
• حساسیت به نور
• احساس شی خارجی در چشم

علل شایع

معمولا علل بروز این بیماری قابل شناسایی نیستند ولی می‌توان آن را به آسیب دیدگی چشم، عوامل ارثی و یا تعدادی از بیماری‌ها ارتباط داد. دلایل این بیماری عبارتند از:

• آسیب دیدگی چشم

در صورتی که جسمی سطح قرنیه را خراش دهد و یا وارد آن شود، می‌تواند منجر به بروز التهاب قرنیه (کراتیت) غیرعفونی شود. همچنین، آسیب دیدگی باعث می‌شود تا قارچ یا باکتری به سطح آسیب دیده دسترسی داشته باشد و نوع عفونی التهاب قرنیه (کراتیت) را بوجود آورد.

• لنزهای چشمی آلوده

باکتری و قارچ و انگل می‌تواند در سطح لنزهای چشمی زندگی کند و زمانی که فرد لنز را در چشمان خود قرار می‌دهد، قرنیه عفونی می‌شود و التهاب قرنیه (کراتیت) عفونی بروز می‌کند.

• ویروس‌ها

ویروس‌ها همانند ویروس تبخال و هرپس زوستر و ویروس‌های عامل کلامیدیا می‌توانند منجر به بروز این بیماری شوند.

• آب آلوده

مواد شیمیایی موجود در آب مانند استخرها باعث آزار قرنیه شده و سطح ظریف غشای قرنیه را ضعیف می‌کنند و منجر به بروز التهاب قرنیه (کراتیت) شیمیایی می‌شوند (اپیتلیوم قرنیه). این حالت کوتاه مدت بوده و بین چند دقیقه تا چند ساعت طول می‌کشد.

باکتری و قارچ و انگل‌های داخل آب، به خصوص اقیانوس‌ها، رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و وان‌های آب داغ می‌توانند در هنگام شنا وارد چشمان شما شوند و به التهاب قرنیه (کراتیت) منجر شوند. در صورتی که شما در معرض این موجودات قرار گیرید، ممکن است قرنیه سالم عفونی شود ولی در صورتی که شما در گذشته مشکلاتی مانند خراش قرنیه داشتید یا مانند حالتی که به مدتی طولانی از لنزهای چشمی استفاده می‌کنید، ممکن است قرنیه چشمانتان می‌تواند نسبت به عفونت آسیب پذیر شود.

عوامل تشدید کننده خطر

این موارد احتمال ابتلا به التهاب قرنیه (کراتیت) را افزایش می‌دهند:

• کاهش ایمنی: در صورتی که فرد به دلیل مصرف دارو و یا بیماری‌های دیگر سیستم ایمنی ضعیفی داشته باشد، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هست.
• هوای گرم: در صورتی که در محیط‌های گرم و مرطوب زندگی می‌کنید، بیشتر در معرض خطر ابتلا به التهاب قرنیه (کراتیت) هستید به خصوص اگر مواد گیاهی وارد چشمانتان شوند. این مواد می‌توانند اپیتلیوم (لایه خارجی) قرنیه را خراش دهند و مواد شیمیایی حاصل از ان باعث التهاب می‌شوند که در نهایت به عفونت منجر می‌شود.
• کورتیکواستروئیدها (کورتون): استفاده از این داروها به منطور درمان اختلالات چشمی می‌تواند خطر بروز التهاب قرنیه (کراتیت) عفونی را افزایش دهد و یا التهاب قرنیه (کراتیت) موجود را وخیم‌تر کند .
• آسیب دیدگی چشمی: در صورتی که از قرنیه به دلیل سانحه در گذشته آسیب دیده باشد، بیشتر در معرض ابتلا به التهاب قرنیه (کراتیت) قرار دارید.

عوارض احتمالی

پیامدهای بالقوه‌ی التهاب قرنیه (کراتیت) عبارتند از:

• التهاب مزمن قرنیه
• عفونت مزمن و یا عود کننده‌ی ویروسی قرنیه
• بروز زخم‌های باز قرنیه
• تورم و زخم قرنیه
• کاهش موقت و یا دائمی بینایی
• نابینایی

تشخیص

پزشکتان سابقه بالینی و علائم شما را بررسی می‌کند و چشمانتان را معاینه می‌کند و از اقدامات زیر برای تشخیص بیماری استفاده می‌کند:

• بررسی چشمی

در این روش پزشک وضعیت چشمانتان را به صورت کلی بررسی می‌کند و ممکن است باز نگاه داشتن چشمان برای مدتی طولانی کاری دشوار باشد ولی پزشک باید بتواند این کار را انجام دهد .این روش شامل بررسی میزان بینایی شما با استفاده از چارت‌های مخصوص است.

• بررسی با چراغ قوه‌های کوچک

در این روش واکنش مردمک و اندازه آن بررسی می‌شود. ممکن است پزشکتان ماده‌ای را بروی قرنیه بمالد تا بتواند میزان و ویژگی‌های اختلالات و زخم‌های قرنیه را تشخیص دهد.

• بررسی چشم با نور باریک و شدید

در این روش از یک میکروسکوپ و چراغی روی آن استفاده می‌شود و پزشکتان با استفاده از آن می‌تواند قرنیه، عنبیه و عدسی و فضای بین قرنیه و عنبیه را مشاهده کند. این روش به پزشک اجازه می‌دهد تا چشم را با بزرگ نمایی کامل ببیند و ویژگی و میزان التهاب قرنیه (کراتیت) و تاثیر آن بر دیگر اعضای چشم را مشاهده کند.

 

• بررسی‌های آزمایشگاهی

پزشک ممکن است نمونه از اشک و یا سلول‌های قرنیه‌ای را برای آزمایشات بفرستد تا دلیل بروز التهاب قرنیه (کراتیت) را  تشخیص دهد و برنامه‌ای درمانی برای آن ترتیب دهد.

درمان

• التهاب قرنیه (کراتیت) غیر عفونی

درمان این نوع از التهاب قرنیه (کراتیت) با توجه به دلیل بروز آن متفاوت است. در صورتی که این بیماری به دلیل خراش قرنیه و یا استفاده از لنزهای چشمی بوجود آمده باشد، نیازی به درمان ندارید. در صورتی که علائمی همانند اشک و درد داشتید، باید از داروهای تجویزی برای چشمانتان استفاده کنید و از پوشش‌های چشمی استفاده کنید تا وضعیت بهبود یابد.

• التهاب قرنیه (کراتیت) عفونی

درمان این نوع از التهاب قرنیه (کراتیت) با توجه به دلیل بروز آن عبارتست از:

• التهاب قرنیه (کراتیت) باکتریایی: به منظور درمان التهاب قرنیه (کراتیت) خفیف، قطره‌های چشمی ضدباکتری تجویز می‌شود تا عفونت را به صورت موثر درمان شود. در صورتی که عفونت متوسط تا شدید باشد، آنتی بیوتیک‌هایخوراکی تجویز می‌شود.
• التهاب قرنیه (کراتیت) قارچی: برای درمان این مورد از قطره‌های چشمی ضدقارچ و داروهای خوراکی ضدقارچ استفاده می‌شود.

• التهاب قرنیه (کراتیت) ویروسی: برای درمان این مورد از قطره‌های چشمی ضد ویروس و داروهای خوراکی ضد ویروس استفاده می‌شود ولی این داروها نمی‌توانند به صورت کامل بیماری را رفع کنند و ممکن است ییماری بازگردد.
• التهاب قرنیه (کراتیت)انگلی: التهاب قرنیه (کراتیت) بوجود آمده توسط انگل با سختی درمان می‌شود. می‌توان از قطره‌های چشمی آنتی بیوتیک استفاده کرد ولی تعدادی از انواع این عفونت‌ها در برابر داروها مقاوم هستند.
  در صورتی که این بیماری با مصرف داروها بهتر نشود و یا موجب آسیب دیدگی دائمی بینایی شود، پزشک پیوند قرنیه را پیشنهاد خواهد کرد.