جراحی تعویض زانو یا آرتروسکوپی زانو یکی از شایع‌ترین جراحی‌های انتخابی می‌باشد. این عمل ممکن است برای افرادی که دچار درد و التهاب شدید زانو شده‌اند و این درد بر توانایی‌های آن‌ها تأثیر گذاشته است، انجام گیرد. اکثر افراد پس از جراحی از درد خلاص شده و توانایی حرکتی خود را بدست می‌آورند. در برخی افراد جراحی تعویض زانو ممکن است باعث ایجاد عفونت شود.

عفونت زانوی تعویض شده ممکن است در زخم پس از جراحی ایجاد شود. همچنین ممکن است در نواحی اطراف مفصل مصنوعی عفونت ایجاد شود. معمولا عامل ایجاد این عفونت‌ها، باکتری‌هایی هستند که وارد زخم می‌شوند.

این عفونت ممکن است در هر زمانی بعد از جراحی اتفاق بیفتد، به عنوان مثال:

• در مدت اقامت در بیمارستان بعد از جراحی
• زمانی که فرد به خانه باز می‌گردد.
• ماه‌ها یا حتی سال‌ها پس از جراحی

علائم و نشانه‌ها

علائم زیر بعد از عمل تعویض مفصل زانو طبیعی هستند:

• تورم خفیف در زانو یا مچ پا
• قرمزی نواحی اطراف جراحات زانو

• گرم شدن ناحیه‌ی اطراف جراحت زانو

علائم فوق نشان دهنده‌ی عفونت نیستند و علتی برای نگرانی نخواهند بود. این علائم با گذشت زمان بهتر خواهند شد.

اگر علائم با گذشت زمان، بدتر شوند ممکن است نشانه‌ی عفونت باشند، این علائم عبارتند از:

• عدم توانایی در راه رفتن بدون درد
• افزایش درد و سفتی در مفصل مصنوعی
• گرمی، قرمزی و حساسیت ناحیه‌ی اطراف کل زانو
• نشت مایع خاکستری رنگ از جراحت به همراه بوی بد
• تب بالای 37.8 درجه‌ی سانتی‌گراد
• خارش یا تعرق شبانه
• خستگی مفرط

علل شایع

پس از جراحی تعویض مفصل زانو، باکتری‌ها ممکن است از طریق زخم و یا برش‌های جراحی، وارد بدن فرد شوند. اگر این باکتری‌ها به مفصل مصنوعی زانو برسند، ممکن است تکثیر شوند و باعث عفونت شوند.

برخی از باکتری‌ها بی‌خطرند، مثل باکتری‌هایی که به طور طبیعی در معده وجود دارند، در حالی که دیگر باکتری ممکن است مضر باشند و باعث ایجاد عفونت شوند. سیستم ایمنی فرد معمولا هرگونه باکتری مضری را که وارد جریان خون شود را از بین می‌برد.

زمانی که فرد مفصل زانویش را تعویض می‌کند، چون این مفاصل مصنوعی از جنس فلز و پلاستیک هستند، از بین بردن باکتری ها برای بدن دشوار می‌شود.

عوامل تشدید کننده خطر

عواملی که احتمال ابتلا به عفونت در مفصل زانوی تعویض شده را بیش‌تر می‌کنند، عبارتند از:

• نقص در سیستم ایمنی مثل ایدز / HIIV
• دیابت
• افرادی که از درمان‌های سرکوب کننده‌ی سیستم ایمنی استفاده می‌کنند مثل شیمی‌درمانی
• افرادی که شاخص توده‌ی بدنی آن‌ها بیش از 50 باشد.
• افرادی که مشکلات دندان دارند.
• افرادی که به آرتریت روماتوئید مبتلا هستند.
• افراد سیگار می‌کشند.
• افرادی که پیش از عمل تعویض مفصل، عفونت داشته‌اند.

تشخیص

پزشک ممکن است بتواند عفونت مفصل تعویض شده‌ی زانو را با با استفاده از مشاهده‌ی چشمی تشخیص دهد. گاهی، پزشک ممکن است نیاز به بررسی نوع باکتری عامل عفونت با استفاده از آزمایش‌های زیر داشته باشد:

• آزمایش خون

این آزمایش می‌تواند میزان التهاب در بدن را مشخص کند که با این کار نوع عفونت، نشان داده می‌شود.

• آزمایش‌های تصویربرداری

این روش می‌تواند به تشخیص عفونت در مفصل مصنوعی کمک کند. به طور مثال استفاده از اشعه‌ی ایکس، سی تی اسکن، ام آر آی یا اسکن استخوان می‌توانند کمک کننده باشند.

• آسپیراسیون (کشیدن مایع) از مفصل

مایعی از زانو گرفته می‌شود و از نظر وجود باکتری و گلبول‌های سفید خون بررسی می‌شود. وجود تعداد زیاد گلبول‌های سفید نشانه‌ای از مبارزه‌ی بدن با عفونت می‌باشد.

درمان

درمان‌های متعددی برای عفونت مفصل تعویض شده‌ی زانو وجود دارد که در دو دسته‌ی بدون نیاز به جراحی و با جراحی، قرار می‌گیرند.

درمان بدون جراحی

بعضی از عفونت‌های مفصل مصنوعی زانو، سطحی‌اند، یعنی عفونت به پوست و بافت اطراف مفصل رسیده اما هنوز به خود مفصل مصنوعی نرسیده است.

عفونت سطحی مفصل مصنوعی ممکن است با استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی و یا تزریق‌های درون وریدی درمان شود.

درمان با استفاده از جراحی

اگر عفونت مفصل مصنوعی، عمیق‌تر از پوست و بافت اطراف مفصل برود، ممکن است نیاز به درمان جراحی باشد. گزینه‌های جراحی عبارتند از:

• دبریدمان

این یک روش شستشو و برداشت سطحی مفصل است. به این معنا که هرگونه بافت نرم آلوده خارج شده و مفصل مصنوعی، تمیز می‌شود. همچنین ممکن است لایه‌های پلاستیکی یا فضاهای درون مفصل، جایگزین شوند. پزشک ممکن است پس از جراحی، آنتی‌بیوتیک تجویز کند.

• جراحی مرحله‌ای

این روش شامل یک سری از جراحی‌ها برای خارج کردن و جایگزین کردن مفصل مصنوعی می‌باشد. در صورتی که عفونت چندین ماه یا چند سال پس از جایگزینی مفصل اولیه‌ی زانو ایجاد شده باشد، استفاده از این روش لازم است.

مراحل مختلف جراحی مرحله‌ای عبارتند از:

• خارج کردن مفصل مصنوعی عفونی شده

زمانی که عفونت عمیق و کهنه شده باشد، نیاز است تا مفصل مصنوعی خارج گردد.

• شستشوی مفصل

شستن مفصل به پاک کردن بافت عفونی موجود در مفصل کمک می‌کند.

• قرار دادن پرکننده‌ی فضای آنتی‌بیوتیکی

این کار به فضای مفصل کمک می‌کند تا مفصل را در زمان درمان عفونت، تراز نگه دارد.

• تزریق آنتی‌بیوتیک‌ها

این داروها به از بین بردن عفونت کمک می‌کنند. پزشک ممکن است دوره‌هایی از این دارو را برای فرد تجویز کند.

• جراحی تعویض مفصل جدید

زمانی که عفونت به طور کامل درمان شد، جراحی تعویض مفصل دیگری انجام می‌شود و پزشک برای فرد مفصل مصنوعی جدیدی را در محل قرار می‌دهد.