مدیریت بیماری
خارج کردن ایمپلنت پستان
هدف از عمل خارج کردن ایمپلنت پستان، خارج کردن ایمپلنت از بیمارانی است که در اعمال تقویت پستان یا بازسازی پستان تحت جراحی قرار گرفته‌اند.
اغلب بافت اسکاری (محل عمل) که بعد از قرار دادن ایمپلنت تشکیل می‌شود، نرم است و نیازی به خارج کردن ندارد. اما ممکن است سفت شود و موجب درد و ناراحتی گردد. به همین دلیل است که ایمپلنت‌ها و بافت اسکار باید خارج شوند.
ایمپلنت‌ها برای تمام مدت زندگی دوام ندارند و مهم است که تقریبا هر 10 الی 15 سال تعویض و یا خارج شوند. تصمیم انجام این کار معمولاً با بیمار است و گاهی هم بر اساس نیازی که پزشک تشخیص می‌دهد.
در برخی موارد، پوسته خارجی ایمپلنت می‌شکند و باعث نشت ماده سیلیکون شده و بافت اسکار در اطراف ایمپلنت سفت می‌شود. در این موارد خارج کردن ایمپلنت‌ها لازم و ضروری می‌باشد.
عوارض احتمالی
تصمیم‌گیری در مورد عمل خارج کردن ایمپلنت بستگی به عوامل متعددی دارد از جمله: سلامت عمومی فرد، وضعیت نشت کردن ایمپلنت، پارگی و قطع شدن ایمپلنت و تمایل خود فرد به انجام این کار. شما باید با درنظر گرفتن مزایا و خطرات این عمل، در مورد انجام دادن یا ندادن آن تصمیم بگیرید.
جراح پلاستیک هم جزئیات مربوط به خطرات این جراحی را برای شما توضیح خواهد داد. از شما خواسته می‌شود که فرم رضایت را جهت اطمینان از این‌که نسبت به خطرات و عوارض عمل آگاه شده‌اید را تکمیل کنید.
خطرات احتمالی عمل خارج کردن ایمپلنت پستان عبارتند از:
- خونریزی
- عفونت
- بهبود ضعیف جراحات
- ایجاد توده خونی
- تجمع مایع (سروما)
- خطرات بیهوشی
- از بین رفتن پوست ناحیه عمل
- بی‌حسی و یا تغییر در حواس پوست
- تغییر رنگ پوست یا التهاب طولانی مدت
- بر جای ماندن جای زخم (اسکار)
- از بین رفتن بافت چربی زیرپوست
- بر هم خوردن تقارن پستان‌ها
- احتمال نیاز به جراحی‌های بیش‌تر
- درد مداوم
- لخته شدن خون در رگ‌ها، عوارض قلبی و تنفسی
این خطرات و سایر شرایط پیش از رضایت شما با شما بحث خواهد شد. مهم است که شما سوالات و نگرانی‌های خود را به طور مستقیم با جراح خود مطرح کنید تا نسبت به تمامی شرایط آگاهی کامل به دست آورید.
آمادگی قبل از مداخله
برای آماده‌سازی جهت عمل خارج کردن ایمپلنت‌های پستان ممکن است از شما خواسته شود تا:
- تحت معاینات پزشکی و آزمایشگاهی قرار بگیرید.
- داروهای خاصی را مصرف کنید یا داروهای فعلی خود را تنظیم کنید.
- سیگار کشیدن را متوقف کنید.
- از مصرف آسپیرین، داروهای ضد التهاب و مکمل‌های گیاهی که باعث افزایش خونریزی می‌شوند، اجتناب کنید.
این عمل معمولاً در یک بیمارستان یا یک مرکز درمانی سرپایی انجام می‌شود و احتمالاً از بیهوشی عمومی برای این عمل استفاده می‌شود. به منظور رفاه حال خود، برای آسایش در انتقال و مراقبت از خود با فردی از خویشاوندان خود، هماهنگ کنید تا پیش شما باشد.
روش انجام
مرحله اول: بیهوشی
داروهایی به شما تزریق می‌شود تا شما در حین انجام جراحی آرام باشید. این داروها شامل داروهای تزریقی و بیهوشی عمومی می‌باشند.
مرحله دوم: ایجاد شکاف
در عمل خارج کردن ایمپلنت نیاز است تا یک شکاف در طول قسمت پایینی پستان ایجاد شود یا این شکاف در ناحیه اطراف یا زیر آریولا (قسمت قهوه‌ای رنگ وسط پستان) ایجاد شود.
مرحله سوم: انجام عمل اصلی
در این مرحله کپسول‌ها و ایمپلنت‌های سینه برداشته می‌شود و برای این کار از تکنیک‌های ترکیبی استفاده خواهد شد.
مرحله چهارم: بستن شکاف
در این مرحله به وسیله بخیه، چسب‌های پوست یا سایر مواد مخصوص، شکاف ایجاد شده در پوست بسته می‌شود.
نتیجه انجام این عمل، تغییرات سایز و مشخصات پستان‌ها می‌باشد که ممکن است مسطح‌تر یا افتاده‌تر از حالت پیش از جراحی به نظر برسند. شما همچنین ممکن است متوجه شوید که دندانه‌هایی در پستان‌هایتان ایجاد شده که میزان این دندانه‌ها به مقدار بافت اسکار (محل عمل) ایجاد شده در اطراف ایمپلنت‌های شما بستگی دارد.
نتایج
نتیجه نهایی عمل خارج کردن ایمپلنت پستان، بستگی به میزان بزرگی ایمپلنت‌هایی که خارج می‌شوند و کمیت و کیفیت بافت پستانی که خارج شده است دارد. بافت اسکاری که در اطراف ایمپلنت ایجاد شده است هم نقش اساسی در نتایج کلی ایفا می‌کند. تورم و تغییرات بعد از عمل هم باید فروکش کنند تا نتایج نهایی ظاهر شوند. نمایان شدن نتایج نهایی ممکن است تا یک سال پس از بهبودی طول بکشد.
علم پزشکی و جراحی، کاملاً دقیق نیستند. در مورد این جراحی خاص، نتایج همیشه هم باعث زیبایی نمی‌شوند چون بافت پستان در نتیجه داشتن ایمپلنت برای مدتی طولانی، نازک شده است. همچنین اگر ایمپلنت‌ها نشتی داشته باشند هم ممکن است نتایج تحت تأثیر قرار گیرند. در برخی موارد ممکن است برای رسیدن به بهترین نتایج نیاز به انجام جراحی‌های اضافه‌تر هم باشد. به عنوان مثال اگر سیلیکون در طول پستان جریان یافته باشد، ممکن است انجام عمل جراحی ماستکتومی (برداشتن سینه) هم لازم باشد.
هنگامی که به خانه باز می‌گردید، اگر احساس تنگی نفس، درد قفسه سینه یا نبض غیرعادی داشتید، به سرعت به پزشک مراجعه کنید. در صورت بروز هر نوع از این عوارض و علائم شما نیاز دارید تا به سرعت تحت درمان قرار بگیرید.
برای رسیدن به موفقیت کامل در این عمل، لازم است که دستورات مراقبتی جراح خود را دنبال کنید. از اعمال فشار زیاد به خود بخصوص در ناحیه شکاف داده شده، اجتناب کنید. در صورت بروز هر گونه مشکل با پزشک خود تماس بگیرید.
نکاتی که لازم است پس از ترخیص از بیمارستان و بازگشت به منزل رعایت نمائید.
- پس از عمل ممکن است با استفاده از پوشش گاز استریل یا بانداژ، محل عمل پوشانده شود و همچنین ممکن است لوله‌هایی برای کشیدن مایع اضافی در آن ناحیه قرار داده شود. پس از عمل بهتر است که با نظر پزشک از سینه‌بندهای متراکم‌تر و لباس‌های محافظ استفاده کنید و همچنین از لباس‌هایی استفاده کنید که تورم بعد از عمل را به حداقل برساند.
- پس از عمل ممکن است به لوله‌های کوچک و باریکی نیاز داشته باشید که به‌طور موقت در زیر پوست شما قرار داده می‌شوند تا خون و مایع اضافی که ممکن است جمع شود را خارج کند.
ممکن است دستورات خاصی برای بعد از عمل به شما داده شود که عبارتند از:
- چگونگی مراقبت از ناحیه تحت جراحی قرار گرفته
- داروهایی که به روند بهبودی و کاهش خطر ابتلا به عفونت کمک می‌کنند.
- مسائلی که در صورت رؤیت آن‌ها باید با پزشک خود تماس بگیرید.
- زمان مراجعات بعدی به جراح برای بررسی بر روند درمان
روند بهبودی ممکن است چندین هفته ادامه یابد. تا زمانی که تورم و التهاب کاهش یابد به مراجعات خود نزد جراحتان و دنبال کردن دستورات وی در مورد مراقبت از خود ادامه دهید.
