این بیماری نوعی آرتریت است که با تورم ناگهانی و دردناک در یک یا هر دو مفصل همراه است. این علائم می‌توانند برای چندین روز یا هفته ادامه یابند. معمولا مفصل زانو بیشتر دچار این حالت می‌شود.

همچنین به این بیماری رسوب کلسیم پیروفسفات هم می‌گویند. واژه‌ی سودوگوت (شبه نقرس) هم به دلیل تشابه آن با نقرس انتخاب شده است. رسوبات بلوری در یک مفصل باعث بروز هر دو بیماری یاد شده می‌شود ولی نوع بلورها در هرکدام از آن‌ها متفاوت است.

دلیل تشکیل این رسوبات در مفصل قابل تشخیص نیست ولی احتمال ابتلا به آن با افزایش سن بیشتر می‌شود. درمان‌های موجود به کاهش درد و التهاب کمک می‌کنند.

علائم و نشانه‌ها

این بیماری بیشتر بر زانو و در بعضی حالات بر کمر و قوزک پا اثر می‌گذارد. در بیشتر موارد فرد هیچ علائمی ندارد ولی در طی حملات شبه نقرسی، مفاصل مورد نظر این علائم را دارند:

• تورم
• گرمی
• درد شدید

علل شایع

این بیماری به دلیل وجود بلورهای کلسیم پروفسفات دی هیدرات در یک مفصل بوجود می‌آید. این بلورها با افزایش سن بیشتر می‌شوند و در بین نیمی از افراد بالای 85 سال مشاهده می‌شود ولی بیشتر افرادی که این رسوبات کلسیمی را دارند، هیچگاه به شبه نقرس مبتلا نمی‌شوند و البته دلیل وجود علائم در تعدادی از افراد و عدم وجود این علائم در تعدادی دیگر هنوز مشخص نیست.

عوامل تشدید کننده خطر

این عوامل احتمال ابتلا به شبه نقرس را افزایش می‌دهند:

• سن بالا

خطر ابتلا به این بیماری با افزایش سن بیشتر می‌شود.

• آسیب دیدگی مفصل

آسیب دیدگی مفصل مانند آسیب شدید و یا جراحی، فرد را در معرض ابتلا به شبه نقرس قرار می‌دهد.

• اختلالات ژنتیکی

در تعدادی از خانواده‌ها ابتلا به این بیماری به صورت ارثی می‌باشد و افرادی که در این دسته قرار دارند، در جوانی به شبه نقرس مبتلا می‌شوند.

• عدم تعادل مواد معدنی

ریسک ابتلا به شبه نقرس در افرادی که کلسیم و یا آهن زیادی در خون دارند و یا میزان منیزیم خون آن‌ها خیلی کم است، بیشتر می‌باشد.

• سایر بیماری‌ها

این بیماری همیشه با کم کاری تیروئید و یا پرکاری آن ارتباط داده می‌شود.

عوارض احتمالی

رسوبات بلوری ناشی از این بیماری می‌توانند موجب آسیب دیدگی مفصل شوند و این حالت علائمی مشابه استئوآرتریت (آرتروز) و یا روماتیسم مفصلی دارد.

تشخیص

نشانه‌های این بیماری مشابه نشانه‌های نقرس و سایر انواع آرتریت (التهاب مفاصل) است بنابراین عکس برداری و روش‌های آزمایشگاهی برای تأیید تشخیص، ضروری می‌باشد.

روش‌های آزمایشگاهی

آزمایش خون می‌تواند مشکلات غدد تیروئید و پاراتیروئیدی را نشان دهد و همچنین عدم تعادل مواد معدنی هم تشخیص داده می‌شود که خود با شبه نقرس مرتبط است. ممکن است پزشکتان نمونه‌ای از مایع را از مفصل آسیب دیده با یک سوزن بیرون بکشد تا احتمال وجود بلور را تشخیص دهد.

روش‌های تصویر برداری

عکس برداری از مفاصل آسیب دیده با اشعه ایکس می‌تواند آسیب دیدگی این ناحیه و رسوبات کریستالی در غضروف مفصل را نشان دهد.

درمان

در صورتی که داروهای غیر تجویزی در بهبود درد موثر نباشند، پزشک این موارد را توصیه می‌کند:

• داروهای غیر استروئیدی و ضد التهاب
• کولشیسین (کولکری)

دوز پایین داروهای درمانی نقرس برای درمان شبه نقرس هم مناسب می‌‍‌باشند. در صورتی که شما به صورت متناوب به شبه نقرس دچار می‌شوید، ممکن است پزشکتان به شما توصیه کند تا به صورت روزانه از کولشیسین به عنوان یک روش پیشگیری کننده استفاده نمایید.

• کورتیکواستروئیدها

در صورتی که شما نتوانید از موارد یاد شده مصرف کنید، پزشکتان قرص‌های کورتیکواستروئیدی را تجویز می‌کند که التهاب را کاهش داده و حمله را به پایان می‌رساند. مصرف طولانی مدت این داروها می‌تواند استخوان‌ها را ضعیف کرده و موجب بروز آب مروارید، دیابت و افزایش وزن شود.

• تخلیه مفصل

پزشکتان با استفاده از یک سوزن مقداری از مایع مفصلی را بیرون می‌کشد تا درد و فشار وارد بر مفصل آسیب دیده را کاهش دهد و همچنین بلورهای مفصلی هم کاهش یابند. سپس یک داروی بی‌حسی و یک کورتیکواستروئید را در مفصل آسیب دیده تزریق می‌کند تا التهاب را کاهش دهد.