مدیریت بیماری
مدیریت آسیب‌های روحی روانی ناشی از سرطان
علاوه بر تغییرات جسمی، سرطان بسیاری از جنبه‌های زندگی شما را و روابط کاری و سرگرمی‌هایتان را ممکن است دچار اختلال کند. بسته به شدت بیماری و پیش آگهی (شانس بهبودی) ممکن است زمان برای کنار آمدن با تغییرات در برنامه‌های آینده و احتمال مرگ نیاز باشد.
این اغلب بسیار ترسناک است و تأثیر عمیقی بر دید شما به زندگی دارد. تجربه بسیاری از احساسات مختلف غیر معمول نیست. گاهی اوقات ممکن است کشف اینکه دقیقا شما چه احساسی دارید، دشوار باشد. ما می‌دانیم که بسیاری از افراد مبتلا به سرطان احساسات زیر را توصیف می‌کنند:
- خشم
- احساس عدم کنترل
- غم
- ترس
- ناامیدی
- احساس گناه
- تغییر راهی که شما فکر می‌کنید درباره خودتان و آینده (از جمله مشاهده خود به عنوان فردی مبتلا به سرطان)
با این حال، همه تغییرات منفی نیست. بسیاری از افراد مبتلا به سرطان تغییرات مثبتی را گزارش می کنند، از جمله:
- قدردانی برای قدرت بدن شان
- صلح
- قدردانی
- آگاهی و قدردانی از زندگی چرا که کوتاه و ویژه است
- تغییر در اولویت‌ها
- وضوح در مورد منابع معنا در زندگی و اهداف شخصی
اطلاعات بیش‌تری در مورد رشد پس از سانحه و سرطان بدست آورید (واژه‌ای است که برای تغییرات مثبت که پس از سرطان رخ می‌دهد، مورد استفاده قرار می‌گیرد).
اضطراب به عنوان احساس عصبی، یا نگرانی زیاد در زمان تعریف می‌شود. اضطراب احساس طبیعی انسانی است که بدن را برای پاسخ به یک تهدید آماده می‌کند. با این حال، اضطراب شدید و طولانی مدت یک اختلال است که ممکن است با روابط و فعالیت‌های روزانه تداخل کند.
بسیاری از افراد مبتلا به سرطان علائم اضطراب را با ترس به علت عدم قطعیت تشخیص سرطان تجربه می‌کنند. ترس از مرگ ناشی از سرطان باعث نگرانی خواهد شد. ترس‌های دیگر ممکن است شامل عود سرطان و یا گسترش آن به قسمت‌های دیگر بدن پس از درمان، اضطراب در مورد دریافت درمان یا تجربه عوارض جانبی مربوط به درمان، از دست دادن کنترل بر روی تصمیمات زندگی آینده، وابسته شدن به دیگران و امکان تغییر در روابط خود با خانواده و دوستان باشند.
علائم اضطراب ممکن است به دنبال عوارض جسمی ناشی از سرطان بدتر شود. به عنوان مثال، خستگی ناشی از اضطراب ممکن است خستگی ناشی از درمان سرطان را بیشتر کند. و یا نگرانی ناشی از اضطراب ممکن است بر توانایی فرد برای انتخاب درمان سرطان تأثیر بگذارد. اضطراب همچنین بر دیگر احساسات و کیفیت زندگی فرد نیز تأثیر می‌گذارد.
علائم اضطراب
علائم ممکن است خفیف یا شدید باشند، در دوره‌های کوتاهی اتفاق می‌افتد و به سرعت به پایان می‌رسد (اضطراب حاد) یا در طول زمان (اضطراب مزمن) باقی می‌ماند. برخی از علائم اضطراب ممکن است شبیه به نشانه‌های افسردگی باشد با تفاوت در شدت و فرکانس.
اضطراب حاد. با اضطراب حاد شما ممکن است علائم زیر را برای مدت کوتاهی تجربه کنید:
- احساس ترس شدید
- احساس جداشدگی از خود و یا محیط اطراف خود
- تپش قلب یا ضربان قلب سریع
- فشارخون بالا
- درد قفسه سینه
- تنگی نفس
- احساس خفگی
- تعریق
- لرز
- احساس سبکی در سر و یا سرگیجه
- لرزش
- حالت تهوع و اسهال و سوزش سر دل یا تغییر در اشتها
- درد شکم
اضطراب مزمن. با اضطراب مزمن شما ممکن است علائم فوق را به همراه یک یا بیشتر از علائم زیر که به طور معمول برای یک مدت طولانی ادامه دارد تجربه کنید:
- نگرانی بیش از حد
- بی‌قراری
- انقباض عضلانی
- بی‌خوابی (ناتوانی در به خواب رفتن و یا بیدار ماندن)
- تحریک پذیری
- خستگی
- اشکال در تمرکز
- ناتوانی در تصمیم‌گیری (دشواری تصمیم‌گیری)
مهم است که به پزشک خود و یا دیگر اعضای تیم مراقبت‌های سلامتی خود اگر شما تجربه هر یک از این نشانه‌ها را دارید، اطلاع دهید. با این حال، برخی نشانه‌ها لزوما مربوط به اضطراب نیستند، برخی ممکن است عوارض جانبی سرطان یا درمان سرطان (به عنوان مثال خستگی، بی‌خوابی، اشکال در تمرکز) باشند.
غربالگری برای اضطراب
انجمن بالینی سرطان آمریکا (ASCO) توصیه می‌کند که شما یک ارزیابی برای اضطراب زمانی که به تازگی سرطان برایتان تشخیص داده شده است و در دوره‌های منظم در طول درمان و بهبودی دریافت کنید. این ارزیابی بخشی از غربالگری جامع است که نام غربالگری دیسترس نامیده می‌شود و سلامت عاطفی و کیفیت زندگی شما را ارزیابی می‌کند. به عنوان بخشی از این غربالگری، پزشک شما به احتمال زیاد در مورد تجربه افکار و احساسات زیر یا علائم جسمی از شما سوال می‌کند:
- احساس عصبی، اضطراب
- عدم توانایی توقف و یا کنترل نگرانی
- نگرانی بیش از حد برای چیزهای مختلف
- مشکل در آرام سازی
- بی‌قراری به طوری که نشستن برایتان مشکل باشد
- به راحتی عصبی یا تحریک پذیر شدن
- احساس ترس از این که اتفاق بدی خواهد افتاد
بسته به اینکه چه مقدار از علائم فوق را دارید و چگونه اغلب شما آن‌ها را تجربه می کنید، پزشک شما ممکن است شما را به خدمات مراقبت حمایتی موجود در محل زندگیتان، گروه درمانی یا متخصص سلامت روان مانند مشاور، روانشناس یا روانپزشک ارجاع دهد. اطلاعات بیش‌تری در مورد مشاوره بدست آورید.
درمان اضطراب
دارو درمانی و روان درمانی برای کمک به شما برای مدیریت اضطراب در دسترس هستند. اگر چه ممکن است توضیح احساس شما و بیان ترس برای شما دشوار باشد، مهم است که با تیم مراقبت‌های سلامتی خود درباره احساسات، منابعی که باعث ترس شما می‌شود، علائم جسمی که تجربه می‌کنید و تأثیر آن بر زندگی روزمره خود صحبت کنید. این به آن‌ها کمک خواهد کرد که نگرانی‌های شما را شناسایی کنند و از تکنیک‌های مناسب و یا درمان برای کمک به کاهش اضطراب شما استفاده کنند.
تکنیک‌های آرام سازی. تکنیک‌های آرام سازی ممکن است به تنهایی یا به همراه درمان‌های دیگر، مانند مشاوره یا دارو درمانی، برای کمک به کنترل علائم اضطراب مورد استفاده قرار گیرد. برخی روش‌های زیر ممکن است با حداقل راهنمایی انجام شود، در حالی که برخی دیگر ممکن است نیازمند کمک مربی باشند.
- تنفس عمیق
- آرام سازی پيشرونده عضلات (این تکنیک شامل سفت کردن و سپس شل کردن عضلات است، از انگشتان پا یا سر شروع می‌شود و به تدریج تمام عضلات در سراسر بدن شل می‌شوند).
- هدایت تصاویر (استفاده از واژه‌ها و صداها برای کمک به تصور مکان‌ها، تجارب و احساسات خوشایند و مثبت).
- مدیتیشن (تمرین تمرکز توجه در یک جهت برای دستیابی به احساس پایه در لحظه حاضر و کاهش استرس).
- هیپنوتیزم.
- پس‌خوراند زیستی (استفاده از ذهن برای کنترل پاسخ بدن مانند ضربان قلب، توسط توجه بر سیگنال‌های بدن که با الکترودهایی که حسگرهای الکتریکی بدون درد هستند، اندازه‌گیری می‌شوند).
- یوگا (تکنیکی است که تمرکز ذهن بر تنفس و وضعیت بدن برای افزایش آرامش می‌باشد).
روان درمانی. این روش دیگری است که برای درمان اضطراب مورد استفاده قرار می‌گیرد. با یک متخصص آموزش دیده صحبت کنید، شما ممکن است برای پاسخ به چالش‌های احساس اضطراب یا نگرانی یاد بگیرید. گزینه‌های درمان شامل درمان فردی، زوج درمانی، خانواده درمانی و گروه درمانی.
دارو درمانی. اگر علائم اضطراب شما متوسط تا شدید است، ممکن است دارو درمانی مفید باشد. انواع مختلفی از داروها در دسترس وجود دارد. پزشک شما مناسب ترین دارو را بر اساس عوارض جانبی بالقوه، نیازهای شما، داروهای مصرفی فعلی شما، و سابقه پزشکی تان انتخاب می‌کند. با پزشک خود در مورد داروهای مربوط به سرطان و مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید صحبت کنید، زیرا آن‌ها ممکن است با برخی از انواع داروهای ضد اضطراب تداخل داشته باشند.
پیگیری
پس از ارجاع شما به مشاور، روانپزشک و یا روانشناس، پزشک انکولوژیست شما درمان اضطراب شما را برای سنجش میزان رضایت شما از مراقبت و شناسایی نگرانی ها در مورد عوارض جانبی درمان پیگیری خواهد کرد. با پزشک خود در مورد درمان و گزینه‌های حمایتی اضافی دیگر، اگر علائم اضطراب شما پس از هشت هفته کاهش نیافته است صحبت کنید تا تصمیم بهتری اتخاذ شود.
یک بیماری مانند سرطان می‌تواند یکی از پر تنش‌ترین تجارب زندگی یک فرد باشد. علاوه بر استرس‌های روزمره که قبل از تشخیص سرطان وجود داشت استرس سرطان و درمان آن توسط خانواده افزایش می‌یابد.
نکاتی برای استرس
برخی منابع استرس (شناخته شده به عنوان عوامل استرس‌زا) قابل پیش‌بینی هستند و اغلب می‌توان از آن‌ها اجتناب کرد. تغییرات کوچک زندگی می‌تواند به کاهش تعداد عوامل استرس‌زا کمک کند. نکات زیر را برای کاهش استرس در نظر بگیرید:
اجتناب از تضادهای برنامه‌ریزی. از برنامه‌ریزی روزانه یا تقویم الکترونیکی برای پیگیری قرار ملاقات‌ها و فعالیت‌های خود استفاده کنید. هنگامی که برای فعالیت‌های خود برنامه‌ریزی می‌کنید، زمان کافی برای پایان یک فعالیت قبل از شروع فعالیت بعدی را در نظر بگیرید. بیش از حد فعالیت‌هایی را برای یک روز یا هفته در نظر نگیرید، به خصوص فعالیت‌هایی که نیازمند آماده سازی می‌باشند.
آگاهی از محدودیت‌ها. اجازه “نه” گفتن به خودتان بدهید زمانی که در محل کار، افراد از شما درخواست انجام وظایفی را دارند که شما زمان و انرژی لازم برای تکمیل آن‌ها را به دلیل خستگی ناشی از سرطان و درمان آن ندارید و برای پروژه‌های که حجم کار بالا دارند داوطلب نشوید.
درخواست برای کمک. از خانواده، دوستان و همکاران کمک بخواهید. افراد به احتمال زیاد مشتاق ارائه حمایت خود به شما هستند، پس به کمک گرفتن در کارهای خاصی که برای انجام آن نیازمند کمک هستید فکر کنید مانند کمک در خرید و یا برداشتن کودک از مدرسه.
کارهای خود را اولویت بندی کنید. یک لیست از کارهایی که باید انجام دهید و کارهایی که برای شما مهم هستند و رتبه آن‌ها به ترتیب اهمیت فراهم کنید. اگر زمان لازم برای انجام همه آن‌ها را ندارید، به انجام وظایف و فعالیت‌های بالای لیست‌تان تمرکز کنید.
تقسیم وظایف به مراحل کوچک‌تر. وظایف و مشکلات را به مراحل کوچک‌تر تقسیم کنید و گام به گام پیش بروید. این فرایند رسیدگی به مشکلات را آسان‌تر می‌کند. به عنوان مثال، به جای صرف زمان برای تمیز کردن کل خانه در بعد از ظهر، یک یا دو اتاق را هر روز تمیز کنید.
تلاش خود را بر چیزهایی که می‌توانید کنترل کنید متمرکز کنید. به عنوان مثال، برنامه مطب پزشک و ترافیک حتی با بهترین برنامه‌ریزی از کنترل شما خارج هستند. افراد انعطاف پذیر می‌توانند استرس خود را پایین نگه دارند. گاهی اوقات تنها جنبه‌ای از مشکل را شما می‌توانید کنترل کنید.
برای مشکلات مالی کمک بگیرید. از مددکار اجتماعی و یا مشاور مالی که با سرطان آشنایی دارد برای مشاوره در مورد بیمه مربوط به سرطان و امور مالی سوال کنید. منتظر کمک مالی نمانید؛ دیرکرد مالی و بدهی به سرعت باعث خستگی می‌شوند اگر به درستی مدیریت نشوند. اطلاعات بیش‌تری در مورد مدیریت هزینه‌های مراقبت از سرطان بدست آورید.
استراتژی‌های مدیریت استرس
سعی کنید تعداد عوامل استرس‌زا را در زندگیتان کاهش دهید، از بین بردن همه استرس‌ها امکان‌پذیر نیست. با این حال، استراتژی‌های مدیریت استرس به شما برای داشتن احساس آرامش بیشتر و اضطراب کم‌تر کمک می‌کند. موارد زیر شامل پیشنهاداتی جهت کمک به کاهش استرس می‌باشد:
ورزش‌های متوسط و متعادل را به طور مکرر انجام دهید. ورزش‌های متوسط “مانند 30 دقیقه پیاده‌روی، شنا یا دوچرخه سواری” باعث کاهش استرس می‌شوند زمانی که حداقل چندین بار در هفته انجام شوند. قبل از شروع ورزش (برنامه) با پزشک خود صحبت کنید. اطلاعات بیش‌تری در مورد فعالیت‌های بدنی و سرطان بدست آورید.
برنامه‌ریزی برای فعالیت‌های اجتماعی. زمان‌هایی را برای معاشرت با خانواده و دوستان در نظر بگیرید. صرف زمان با دوستان و خانواده یکی از مهم‌ترین راه‌های کاهش استرس است.
خوب بخورید و به مقدار کافی بخوابید. حفظ یک رژیم غذایی سالم و داشتن استراحت به اندازه کافی به شما انرژی بیش‌تری برای مقابله با عوامل استرس‌زا روزانه می‌دهد. اطلاعات بیش‌تری در مورد رژیم غذایی و تغذیه و استراتژی‌هایی برای خواب بهتر در شب بدست آورید.
پیوستن به یک گروه حمایتی. گروه‌های حمایتی شانس صحبت در مورد احساسات و ترس‌های خود با دیگران را به شما می‌دهند، شما می‌توانید این احساسات را با دیگران به اشتراک بگذارید و تجربه بدست آورید. شما می‌توانید با یک دوست مورد اعتماد و یک مشاور یا یک مددکار اجتماعی یا روانشناس صحبت کنید. اطلاعات بیش‌تری در مورد گروه‌های حمایتی بدست آورید.
داشتن برنامه روزانه فراغت. زمانی را برای انجام فعالیت‌هایی که به شما آرامش می‌دهد، مانند خواندن کتاب، باغبانی یا گوش دادن به موسیقی صرف کنید.
انجام کارهایی که شما از آن لذت می‌برید. غذا خوردن در رستوران‌های مورد علاقه خود و یا تماشای فیلم مورد علاقه خود. خنده باعث کاهش استرس می‌شود، فیلم خنده‌دار ببینید و یا کتاب طنز بخوانید. اطلاعات بیش‌تری در مورد مقابله با سرطان از طریق طنز و شوخی بدست آورید.
سرگرمی جدید یاد بگیرید. درگیر شدن در فعالیت‌های جدید و چالش برانگیز به شما حس موفقیت می‌دهد و حواس پرتی از نگرانی‌های روزانه را فراهم می‌کند. مانند ثبت نام در کلاس هنر یا موسیقی.
روش‌ها (تکنیک‌های) آرام سازی
روش‌های زیر ممکن است به شما کمک کند زمانی که احساس استرس می‌کنید. این تکنیک‌ها را باید یاد بگیرید و تمرین کنید تا تأثیر آن را مشاهده کنید. می‌توانید این تکنیک‌ها را در چند جلسه با کمک یک مشاور بیاموزید. بسیاری از بیمارستان‌ها و مراکز سرطان کلاس‌هایی برای آموزش تکنیک‌های آرام سازی به بیماران دارند. برخی از این تکنیک‌ها را می‌توانید توسط دستورالعمل‌های نوشته شده در زیر بیاموزید. این تکنیک‌ها را می‌توانید روزانه انجام دهید، و همچنین در زمان‌های استرس‌زا خاص مثلا در طول یک روش پزشکی انجام دهید.
تنفس آرام و یا عمیق. این تکنیک شامل تنفس عمیق و آهسته در حالی که روی پر کردن ریه‌ها و شل کردن عضلات تمرکز می‌کنید.
تصویرسازی ذهنی یا تجسم. یک روش برای ایجاد تصاویر آرامش بخش در ذهن
آرام سازی پیشرونده عضلات. این تکنیک شامل سفت کردن و سپس شل کردن عضلات است، از انگشتان پا یا سر شروع می‌شود و به تدریج تمام عضلات در سراسر بدن شل می‌شوند.
مدیتیشن. روشی است که در آن شما یاد می‌گیرید ذهن خود را آرام کنید و بر حس درونی خود تمرکز کنید.
یوگا. تکنیکی است که تمرکز ذهن بر تنفس و وضعیت بدن برای افزایش آرامش و کاهش خستگی می‌باشد.
افسردگی ممکن است در افراد مبتلا به سرطان رخ دهد، اما قابل درمان است و نباید بخشی طبیعی از زندگی با سرطان در نظر گرفته شود. پزشک به صورت دوره‌ای خلق و خوی شما را در طول و بعد از درمان سرطان برای ارزیابی خطر افسردگی و پیدا کردن هرگونه علائم افسردگی مورد ارزیابی قرار می‌دهد و سوال می‌کند.
اگر شما در حال تجربه علائم افسردگی در هر زمانی بین ویزیت‌ها هستید، مهم است که با تیم مراقبت‌های سلامتی خود صحبت کنید. افسردگی توسط برخی روش‌های درمان، دارو یا ترکیبی از دو درمان مدیریت می‌شود.
افسردگی یک اختلال است که با احساس خلق پایین، افسردگی یا غمگینی، کمبود علاقه یا لذت در انجام کارهایی که قبلا به آن علاقه داشته‌اید، و احساس ناامیدی مشخص می‌شود. این احساسات اغلب دو یا چند هفته باقی می‌مانند و تأثیر منفی در فعالیت‌های روزانه فرد یا روابط او دارند. علائم افسردگی ممکن است مدت کوتاهی پس از تشخیص و یا هر زمان در طول یا پس از درمان ظاهر شود.
افراد به احتمال زیاد افسردگی را در طول یا پس از سرطان تجربه می‌کنند، اگر آن‌ها در گذشته تشخیص افسردگی را داشته‌اند، اعضای خانواده مبتلا به افسردگی بوده‌اند، اضطراب و نگران قابل توجه داشته‌اند، با سرطان به تنهایی و یا بدون حمایت دوستان و خانواده مواجه شده‌اند یا مشکلات مالی دارند.
اگر چه افسردگی در میان افراد مبتلا به سرطان شایع‌تر است، اما آن بخشی طبیعی از زندگی با سرطان محسوب نمی‌گردد. افسردگی کیفیت زندگی یک فرد را کاهش می‌دهد، و قدرت روحی و جسمی که اغلب برای درمان سرطان مورد نیاز است را تضعیف می‌کند. همچنین ممکن است با توانایی یک فرد برای انتخاب در مورد درمان سرطان تداخل کند. شناسایی و سپس مدیریت افسردگی بخش مهمی از مقابله با سرطان است.
نشانه‌های افسردگی
علائم افسردگی محدوده‌ای از خفیف تا شدید را در برمی‌گیرد. افسردگی شدید، اختلال افسردگی اساسی نیز نامیده می‌شود، و با روابط و فعالیت‌های روزمره و مسئولیت‌های فرد تداخل می‌کند. افراد با علائم خفیف قادر به انجام فعالیت‌های روزانه خود هستند، اما آن‌ها ممکن است علائم افسردگی خود را تشخیص ندهند و یا به دنبال درمان نروند. مهم است بدانید که برای بسیاری از افراد مبتلا به افسردگی بهبود خلق و یا لذت بردن از زندگی بدون حمايت و درمان دشوار است.
علائم مربوط به خلق. این شامل احساس خلق پایین، افسردگی، غمگینی، ناامیدی، تحریک پذیری، بی‌احساسی و یا احساس بی‌ارزشی می‌باشد.
نشانه‌های شناختی. این شامل کاهش توانایی تمرکز و دشواری در تصمیم‌گیری، مشکلات حافظه و افکار منفی (از جمله فکر کردن در مورد بی‌ارزش بودن زندگی و در موارد شدید صدمه زدن به خود) می‌باشد.
علائم رفتاری. این شامل از دست دادن علاقه به فعالیت‌هایی که قبلا از آن لذت می‌بردید، گریه مکرر، کناره گیری از دوستان و یا خانواده و از دست دادن انگیزه برای انجام فعالیت‌های روزانه می‌باشد.
علائم جسمی. این شامل خستگی، از دست دادن اشتها، بی‌خوابی (ناتوانی در به خواب رفتن و بیدار ماندن) یا پرخوابی (خواب آلودگی بیش از حد)، مشکلات جنسی از قبیل کاهش میل جنسی می‌باشد.
تجربه علائم جسمی ذکر شده در بالا به این معنا نیست که لزوما شما افسرده هستید، آن‌ها ممکن است عوارض جانبی سرطان یا درمان سرطان باشد. به طور مشابه، سرطان و درمان سرطان ممکن است باعث نشانه‌های شناختی از قبیل کاهش توانایی تمرکز و مشکلات حافظه شود. در نتیجه، زمانی که تشخیص افسردگی در فرد مبتلا به سرطان داده می‌شود، بیشتر بر نشانه‌های رفتاری و نشانه‌های مرتبط با خلق تأکید می‌شود.
غربالگری برای افسردگی
انجمن بالینی سرطان آمریکا (ASCO) توصیه می‌کند که شما یک ارزیابی برای افسردگی زمانی که به تازگی سرطان برایتان تشخیص داده شده است و در دوره‌های منظم در طول درمان و بهبودی دریافت کنید. این ارزیابی بخشی از غربالگری جامع است که نام غربالگری دیسترس نامیده می‌شود و سلامت عاطفی و کیفیت زندگی شما را ارزیابی می‌کند.
به عنوان بخشی از این غربالگری، پزشک شما و یا دیگر اعضای تیم مراقبت سلامتی به احتمال زیاد از شما خواهند پرسید که در طی دو هفته گذشته چگونه بوده‌اید، شما عدم علاقه یا لذت در انجام کارهای خود را تجربه کرده‌اید یا احساس خلق پایین، افسردگی یا ناامیدی داشته‌اید. از شما ممکن است همچنین در مورد موارد زیر نیز سوال شود:
- مشکل بی‌خوابی و یا خواب بیش از حد
- احساس خستگی یا داشتن انرژی کم
- اشتهای ضعیف یا پرخوری
- داشتن احساس بد در مورد خودتان، مانند احساس شکست خود و یا خانواده
- مشکل تمرکز در موقع خواندن کتاب یا تماشای تلویزیون
- حرکت کردن یا به آرامی صحبت کردن با خود به طوری که که افراد دیگر متوجه تغییر شما شوند یا بی‌قراری بیش از حد معمول
- داشتن افکاری مانند اینکه شما بهتر است بمیرید یا افکار آسیب زدن به خود
بسته به اینکه چه مقدار از علائم فوق را دارید و چگونه اغلب شما آن‌ها را تجربه می‌کنید، پزشک شما ممکن است شما را به خدمات مراقبت حمایتی موجود در محل زندگیتان، گروه درمانی یا متخصص سلامت روان مانند مشاور، روانشناس یا روانپزشک ارجاع دهد. اطلاعات بیش‌تری در مورد مشاوره بدست آورید.
درمان افسردگی
اگر چه حمایت خانواده و دوستان، و یا استفاده از سرویس‌های مراقبت حمایتی مفید است، افراد مبتلا به افسردگی معمولا بایستی از درمان تخصصی بهره‌مند شوند. برای افراد مبتلا به افسردگی شدید، ترکیبی از دارو و روان درمانی غالبا رویکرد موثری است. برای افراد مبتلا به افسردگی متوسط، صحبت کردن با متخصص سلامت روان برای کاهش علائم افسردگی کمک کننده می‌باشد.
روان درمانی. هدف اولیه روان درمانی افزایش مهارت‌های مقابله و حل مشکل، توسعه سیستم حمایتی و تغییر افکار منفی یا افکارآسیب به خود می‌باشد. گزینه‌های درمان شامل درمان فردی، زوج درمانی یا خانواده درمانی و گروه درمانی می‌باشد.
دارو درمانی. انواع مختلف داروهای ضد افسردگی در دسترس هستند. پزشک مناسب‌ترین داروی ضد افسردگی را بر اساس عوارض جانبی بالقوه، نیازهای شما، داروهای مصرفی فعلی شما، و سابقه پزشکی‌تان انتخاب می‌کند. با پزشک خود در مورد داروهای مربوط به سرطان و مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید صحبت کنید، زیرا آن‌ها ممکن است با برخی از انواع داروهای ضد افسردگی تداخل داشته باشند.
اگر چه برخی از افراد بهبودی را ظرف چند هفته پس از شروع داروهای ضد افسردگی تجربه می‌کنند، آن اغلب به شش تا هشت هفته زمان نیاز دارد تا بهبودی حاصل شود. عوارض جانبی داروهای ضد افسردگی اغلب توسط تنظیم دوز دارو یا در برخی موارد با تغییر دارو مدیریت می‌شوند. این مهم است به خاطر داشته باشید که درمان افسردگی تنها با دارو امکان‌پذیر نیست و بایستی به همراه روان درمانی انجام شود.
پیگیری
پس از ارجاع شما به مشاور، روانپزشک و یا روانشناس، پزشک انکولوژیست شما درمان افسردگی شما را برای سنجش میزان رضایت شما از مراقبت و شناسایی نگرانی‌ها در مورد عوارض جانبی درمان پیگیری خواهد کرد. با پزشک خود در مورد درمان و گزینه‌های حمایتی اضافی دیگر، اگر علائم افسردگی شما پس از هشت هفته کاهش نیافته است صحبت کنید تا تصمیم بهتری اتخاذ شود.
همچنان که شما برای شروع درمان سرطان آماده می‌شوید، طبیعی است که ترس و نگرانی در مورد درمان داشته باشید. در واقع ترس از عوارض جانبی مربوط به درمان بعد از تشخیص سرطان شایع است. با این حال، این به شما کمک می‌کند اگر بدانید که پیشگیری و کنترل عوارض جانبی یک اولویت مهم برای تیم مراقبت‌های سلامتی شماست. از صحبت با پزشک، پرستار، یا داروساز خود در مورد وضعیت خود، از جمله عوارض جانبی که شما ممکن است تجربه کنید و گزینه‌هایی که شما برای مدیریت آن‌ها دارید، نترسید. اطلاعات هر چند اندک، می‌تواند به شما برای آماده شدن برای آنچه در پیش دارید کمک کند و ذهن شما را آرام کند.
ترس‌های شایع
برخی از رایج‌ترین ترس‌ها در مورد عوارض جانبی عبارتند از:
- از دست دادن کنترل و یا ندانستن اینکه چه در انتظار شماست.
- تجربه ناراحتی و درد و تهوع یا خستگی
- از دست دادن توانایی انجام فعالیت منظم روزانه، مانند رفتن به محل کار، تکمیل وظایف خانگی و حضور در برنامه‌های اجتماعی
- تجربه تغییرات در ظاهر مانند ریزش مو و یا زخم
- تجربه مشکلات جنسی و یا مسائل باروری (مشکلات باردار شدن و یا داشتن فرزند) پس از درمان
- احساس اضطراب به طور کلی در مورد درمان یا روش درمانی (مانند جراحی)
مقابله با ترس
پیشنهادات زیر می‌تواند به شما برای مقابله با ترس مربوط به عوارض جانبی درمان کمک کند:
- به خاطر داشته باشید که هدف دراز مدت درمان کمک به شماست، نه صدمه زدن به شما.
- بدانید که بسیاری از درمان‌های سرطان که امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرد از شدت کم‌تر و دوره کوتاه‌تری نسبت به درمان‌های قبلی برخوردار هستند.
- اگر شما عوارض جانبی را تجربه کردید، داروهای بسیاری وجود دارد که می‌تواند به شما برای مدیریت آن‌ها کمک کند. همچنین بیشتر عوارض جانبی پس از پایان درمان از بین می‌روند.
- سوالات خود را از تیم درمانی از جمله پزشک، پرستار، داروساز و مددکار اجتماعی بپرسید و در جست و جوی حمایت آن‌ها باشید. پزشک یا پرستار می‌تواند به شما بگوید که چه عوارض جانبی معمولی برای هر یک از درمان‌ها وجود دارد و و برای مدیریت آن‌ها به شما کمک می‌کنند. اغلب، بسیاری از عوارض می‌تواند قبل از شروع درمان پیش‌بینی شده و از بروز آن پیشگیری شود. علاوه بر این، یک مددکار اجتماعی می‌تواند شما را به منابع موجود در جامعه که به شما مشاوره و حمایت ارائه می‌کنند، ارجاع دهد.
- در مورد نحوه رسیدن به مطب پزشک و یک لیست از علائم که ممکن است نیازمند مراقبت فوری باشد سوال کنید و اطلاعات بدست آورید.
- در روند مراقبت از خود شرکت داشته باشید و افکار خود را در مورد تصمیم‌گیری فرآیند درمان بیان کنید . این به شما احساس کنترل می‌دهد و به کاهش اضطراب شما کمک می‌کند.
- در مورد گزینه‌های حفظ باروری و ملاقات با یک متخصص باروری قبل از شروع درمان با پزشک خود مشورت کنید. فعال باشید و در مورد گزینه‌هایی که به شما برای شناسایی نگرانی‌هایی که شما ممکن است درباره شروع یا گسترش خانواده خود پس از درمان داشته باشید، کمک می‌کند یاد بگیرید.
- با خانواده و دوستان خود در مورد انتظارات و نگرانی‌های خود صحبت کنید. کمک و حمایت خانواده و دوستان هرگونه نگرانی که شما ممکن است در مورد تجربه عوارض جانبی درمان و حفظ توانایی‌ها و مسئولیت‌های خود داشته باشید را کاهش می‌دهد.
- کسانی را که به تازگی تحت همان درمان قرار گرفته‌اند را بیابید، بنابراین شما می‌دانید چه در انتظار شما خواهد بود. شما می‌توانید گروه‌های حمایتی موجود در جامعه محلی خود را بیابید. با دیگران صحبت کنید و بدانید که شما تنها نیستید. با این حال، مهم است به خاطر داشته باشید که تجربیات هر فرد در مورد عوارض جانبی ممکن است متفاوت از فرد دیگر باشد.
- با کارفرمای خود در مورد کارتان صحبت کنید. کارفرمای شما ممکن است مایل به ایجاد برخی تغییرات در برنامه شما با توجه به اینکه شما تحت درمان هستید، باشد. اطلاعات بیش‌تری در مورد سرطان و محل کار بدست آورید.
- بر زمان حال متمرکز شوید، با توقف و فکر به چیزهایی که ممکن است رخ دهد یا نه، ممکن است فقط احساسات منفی شدت بگیرد.
- از تکنیک‌های آرام سازی، مانند تنفس عمیق، موسیقی درمانی، یوگا و مدیتیشن استفاده کنید، که می‌توانند به کاهش اضطراب کمک کنند. هنگامی که شما اضطراب کم‌تری داشته باشید، می‌توانید بهتر تمرکز کنید و تصمیم بگیرید.
- به خود برای تطابق با تغییرات جسمی فرصت بدهید و با ظاهر جدید خود سازگار شوید، صرف نظر از اینکه آیا تغییرات در ظاهر فیزیکی موقت و یا دائم هستند.
خشم پاسخ رایج و طبیعی برای زندگی با سرطان است. بهترین راه برای مقابله با عصبانیت به رسمیت شناختن آن و پیدا کردن راه‌های صحیح برای بیان آن است. اگر بیان احساسات و یافتن راه سازگاری و مقابله برایتان دشوار است، با یک مشاور یا دیگر اعضای تیم مراقبت‌های سلامتی خود صحبت کنید.
خشم یک احساس رایج برای بسیاری از افرادی است که مبتلا به سرطان می‌باشند. اگر چه خشم اغلب یکی از اولین واکنش‌های احساسی فرد به تشخيص سرطان است، خشم می‌تواند در هر زمانی در طول درمان توسعه یابد. فرد مبتلا به سرطان ممکن است به خاطر اینکه سرطان زندگی او را مختل کرده است یا به خاطر واکنش اعضای خانواده و دوستان به تشخیص سرطان خشم را تجربه کند. بسیاری از مردم با تعجب می‌پرسند “چرا من؟”، که این می‌تواند منجر به احساس خشم و سرخوردگی شود. همچنین علائم سرطان و عوارض جانبی مربوط به درمان آن، مانند مشکلات خواب، خستگی، درد و حالت تهوع، می‌تواند بیمار و حتی خوش‌بین‌ترین فرد را دچار احساس سرخوردگی، رنجیدگی و خشم کند.
به طور کلی، مردم خشم را منفی در نظر می‌گیرند، با این حال، آن هم مانند هر احساس دیگری گاهی اوقات تجربه می‌شود. بسیاری از افرادی که با سرطان زندگی می‌کنند، به خاطر خشمگین بودن احساس گناه می‌کنند و یا نمی‌دانند که برای ابراز احساسات خود چه باید انجام دهند. در نتیجه، فرد ممکن است احساسات خود را بروز ندهد، که می‌تواند منجر به افسردگی شود. برخی از افراد سعی می‌کنند با سوء استفاده از الکل و دارو با خشم خود مقابله کنند. خشم برخی افراد غیر قابل کنترل است و به طور بالقوه، خود و دیگران را در معرض خطر آسیب قرار می‌دهند.
اگر خشم از راه امن و مثبت بیان شود، آن می‌تواند یک منبع قدرت برای کمک به ایجاد تغییر و بهتر شدن باشد. به عنوان مثال، خشم در مورد سرطان ممکن است به یک فرد انرژی و قدرت مورد نیاز برای غلبه بر چالش‌های درمان را بدهد.
مقابله با خشم
بهترین راه برای مقابله با خشم شناسایی آن و پیدا کردن یک راه صحیح برای بیان آن است. هنگامی که شما احساس عصبانیت دارید نکات زیر را در نظر بگیرید:
خشم خود را تشخیص دهید. این مهم است برای شناسایی زمانی که شما عصبانی هستید. گاهی اوقات افراد در موقع خشم عمل می‌کنند _ به عنوان مثال، بر سر همسر خود فریاد می‌زنند _ آن‌ها باید به طور کامل آگاه باشند که افراد در حال مبارزه با احساسات خود هستند.
جلوگیری از ابراز خشم خود به دیگران. فرد مبتلا به سرطان ممکن است خشم خود را بر بیماری، خانواده و دوستان متمرکز کند، که برای رها شدن از آن بسیار به حمایت نیازمند است. مهم است که به جای ابراز خشم خود به افراد دیگر آن را مستقیم به علت احساسات بروز دهیم.
اجازه ندهید خشم، ماسک احساسات دیگر شود. خشم شما ممکن است با سایر احساسات مخلوط شود. خشم گاهی برای پنهان کردن احساسات دیگر که بیان آن دردناک، مشکل و یا ناراحت کننده است به کار می‌رود، مانند غم، یا ناامیدی.
منتظر نمانید تا خشم ایجاد شود. به محض این که احساسات خود را شناختید، آن‌ها را ابراز کنید. اگر شما صبر کنید تا خشم به صورت خود جوش شروع شود، احتمال دارد شما آن را از یک راه ناسالم بروز دهید.
راه امنی برای ابراز خشم خود بیابید. تعدادی از راه‌های سالم برای بیان و بروز خشم وجود دارد از جمله:
- در مورد دلایل خشم خود با اعضای خانواده یا دوستان قابل اعتماد صحبت کنید.
- یک فعالیت بدنی انجام دهید به صورتی که احساس خشم شما در آن به طور کامل تخلیه شود.
- با مشت به بالش ضربه بزنید.
- در ماشین و یا اتاق خصوصی با صدای بلند فریاد بزنید.
- درمان‌هایی مانند ماساژ و تکنیک‌های آرام سازی یا موسیقی یا هنر درمانی را جست و جو کنید.
در نظر گرفتن مشاوره
اگر شما به دنبال مبارزه برای مدیریت و بیان خشم خود از راه‌های سالم هستید، می‌توانید از مشاوره فردی یا گروهی بهره‌مند شوید و کمک بگیرید. یک مشاور بهداشت روان که در زمینه کار با افراد مبتلا به سرطان تجربه داشته باشد، می‌تواند به شما در شناسایی آنچه باعث خشم‌تان می شود، اجتناب از پاسخ‌های مخرب، پیدا کردن راه‌های سالم برای ابراز احساسات و یادگیری مهارت‌های مقابله‌ای کمک کند. علاوه بر این، یک مشاور می‌تواند به شناسایی مشکلاتی از قبیل افسردگی و اعتیاد و مسائل مرتبط کمک کند.
افراد مبتلا به سرطان اغلب باور دارند که آن‌ها کار اشتباهی انجام داده‌اند، که برای علت بیماری و یا در طول فرآیند درمان و یا فرآیند بهبودی، منجر به احساس گناه می‌شود. خانواده، دوستان و مراقبان افراد مبتلا به سرطان نیز ممکن است احساس گناه را به دلایل متعددی تجربه کنند. پیدا کردن راه‌های سالم برای به اشتراک گذاشتن و بیان احساس گناه می‌تواند به بهبود سلامتی و توانایی مقابله با سرطان کمک کند.
درک احساس گناه
بسیاری از افرادی که مبتلا به سرطان هستند احساس گناه را تجربه می‌کنند _ احساس سرزنش و پشیمانی است که معمولا بیان و تصدیق آن دشوار است. احساس گناه اغلب منجر می‌شود افراد کلماتی مانند “اگر” و “اگر فقط” را در ذهن داشته باشند، برای کشف آنچه که آن‌ها انجام داده‌اند تلاش کنند.
افراد مبتلا به سرطان ممکن است احساس گناه را در زمان‌های مختلف به دلایل مختلف تجربه کنند. به عنوان مثال:
- شما ممکن است متعجب باشید که اگر زودتر متوجه علائم می‌شدید سریع‌تر نزد پزشک می‌رفتید.
- شما ممکن است نگران باشید که به بار مسئولیتی برای خانواده یا مراقبان تبدیل شده‌اید و در مورد عدم توانایی برای انجام وظایف خاص خود احساس بدی داشته باشید.
- شما ممکن است احساس گناه کنید به خاطر اینکه درمان شما آن طور که امیدوار بودید کارایی نداشته است. به خاطر داشته باشید که این درمان است که شکست خورده است، نه شما.
- شما ممکن است احساس گناه داشته باشید در مورد هزینه‌های مالی سرطان و یا زمانی که صرف درمان کرده‌اید. برای مدیریت هزینه‌های ناشی از مراقبت سرطان درخواست کمک را در نظر بگیرید.
- شما ممکن است احساس گناه کنید که جان سالم از سرطان به در بردید در حالی که دیگران نه. این اغلب به عنوان “گناه بازمانده” نامیده می‌شود.
- شما ممکن است خودتان را سرزنش کنید و یا احساس خجالت کنید و یا شیوه زندگی و عاداتی مانند مصرف سیگار و یا حمام آفتاب را انتخاب کنید، که ممکن است خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد. به عنوان مثال، برخی از افراد مبتلا به سرطان ریه نگران هستند که حمایتی دریافت نکنند زیرا آن‌ها باور دارند که دیگران فکر می‌کنند رفتار آن‌ها باعث ابتلای آن‌ها به سرطان شده است. اطلاعات بیش‌تری در مورد زندگی با سرطان ریه بدست آورید.
خانواده و دوستان و مراقبان افراد مبتلا به سرطان نیز ممکن است احساس گناه را در طول یا پس از فرآیند تشخیص و درمان سرطان تجربه کنند. آن‌ها ممکن است احساس گناه داشته باشند زیرا آن‌ها سالم هستند و کسی که آن‌ها از او مراقبت می‌کنند بیمار است یا زیرا آن‌ها قادر به کمک بیشتر نیستند. دوستان و خانواده نیز می‌توانند احساس استرس یا ناراحتی و احساس گناه داشته باشند.
رهایی از احساس گناه
مهم است به خاطر داشته باشید که اگر چه احساس گناه رایج است ولی نبایستی ادامه یابد. رها شدن از احساس گناه می‌تواند به بهبود توانایی شما برای مقابله با سرطان و تندرستی شما کمک کند. برای کاهش شدت و مدت احساس گناه، سعی کنید:
به خاطر داشته باشید که سرطان تقصیر شما و یا هر شخص دیگری نیست. مهم است بدانید که متخصصان هم به طور کامل متوجه نشده‌اند که چرا انواع سرطان‌ها اتفاق می‌افتند. برای آن دسته از انواع سرطان که انتخاب سبک زندگی خاص عوامل خطر هستند مانند سیگار کشیدن و سرطان ریه، احساس گناه دشوارتر و پیچیده‌تر است. با این حال، مهم است که از هر گونه اشتباهی که فکر می‌کنید در گذشته انجام داده‌اید رها شوید و از خود و دیگران آمرزش بطلبید.
بدانید که احساس گناه ماندگار نیست و می‌آید و می‌رود. درست مانند همه احساسات سخت ناشی از تشخيص سرطان، احساس گناه نیز در طول زمان تغییر خواهد کرد.
احساسات خود را به اشتراک بگذارید. در مورد احساس گناه خود با کسی که به او اعتماد دارید صحبت کنید. اگر شما به صورت آشکار نمی‌توانید در مورد احساسات خود با یک دوست و یا اعضای خانواده صحبت کنید، صحبت با یک مشاور یا مددکار اجتماعی را امتحان کنید. کسب اطلاعات بیشتر در مورد مزایای استفاده از مشاوره و مددکار اجتماعی در سرطان به شما کمک می‌کند.
به یک گروه حمایتی بپیوندید. برای بسیاری از افراد، اینکه بدانند افراد دیگری با وضعیت مشابه و با احساسات مشابه آن‌ها وجود دارند کمک کننده است. اینکه بدانید شما تنها نیستید، به شما قدرت می‌دهد. بسیاری از افراد در وضعیت شما بوده‌اند و احساس گناه را تجربه کرده‌اند. گروه‌های حمایتی ممکن است به خصوص برای افراد مبتلا به سرطان ریه برای بحث در مورد اینکه چگونه می‌توانند کمبود درک افراد پیرامون‌شان را مدیریت کنند، کمک کننده و مفید باشد. اطلاعات بیش‌تری در مورد گروه‌های حمایتی و یافتن اینکه چطور برای شما مناسب است، بدست آورید.
بر روی چیزهای مثبت در زندگی خود که شما سپاسگزار آن‌ها هستید، تمرکز کنید. فعالیت‌هایی که دارای اثر تسکین دهنده هستند و یا به شما آرامش می‌دهند را بیابید. کارهایی که شما از آن لذت می‌برید را انجام دهید، از قبیل دیدن یک دوست و یا تماشای فیلم خنده‌دار. اطلاعات بیش‌تری در مورد مقابله با سرطان از طریق طنز و شوخی بدست آورید.
روش‌های سالم دیگر برای بیان احساسات خود را پیدا کنید. فعالیت‌های خلاق که برایتان لذت بخش است، مانند موسیقی و هنر و یا نوشتن افکار و احساسات در یک مجله را در نظر بگیرید.
