لارنگوسکوپی روشی است که در آن پزشک می‌تواند از نزدیک حنجره و گلو را مشاهده کند. حنجره جعبه صدا است و در بالای لوله تنفسی (نای) قرار دارد.

مهم است که حنجره سالم باشد زیرا حاوی چین‌ها یا تارهای صوتی است. هوای عبوری از حنجره و تارهای صوتی باعث لرزش این تارها و تولید صدا می‌شود. این فرایند به افراد توانایی صحبت کردن می‌دهد. این روش تشخیصی توسط متخصصین گوش و حلق و بینی (ENT) انجام می‌شود.

در طول معاینه، پزشک آینه کوچکی را در گلو قرار می‌دهد یا وسیله‌ای به نام لارنگوسکوپ را در دهان فرد قرار می‌دهد. گاهی اوقات، هر دو را استفاده می‌کنند.

دلایل انجام روش

از لارنگوسکوپی برای بررسی بیشتر در مورد شرایط مختلف یا مشکلات گلو استفاده می‌شود، از جمله:

• سرفه مداوم
• سرفه خونی
• گرفتگی صدا
• گلودرد
• بوی بد دهان
• مشکل در بلعیدن
• گوش درد مداوم
• توده در گلو

از لارنگوسکوپی می‌توان برای برداشتن جسم خارجی از گلو یا حنجره نیز استفاده کرد.

آمادگی برای روش

پس از بی‌هوشی ممکن است چند ساعت نتوانید رانندگی کنید. با پزشک خود در مورد نحوه انجام این روش و آنچه برای آمادگی پیش از آن باید انجام دهید صحبت کنید. پزشک بسته به نوع بی‌هوشی، هشت ساعت قبل از معاینه از شما می‌خواهد از خوردن غذا و نوشیدنی خودداری کنید.

اگر بی‌هوشی خفیف دریافت می‌کنید و معاینه در مطب پزشک انجام می‌شود، نیازی به پرهیز از خوردن و آشامیدن نیست.

در مورد هر دارویی که مصرف می‌کنید حتما به پزشک خود اطلاع دهید. ممکن است از شما خواسته شود که مصرف برخی از داروها از جمله آسپرین و برخی داروهای رقیق کننده خون مانند کلوپیدوگرل (پلاویکس) را تا یک هفته قبل از عمل متوقف کنید. برای اطمینان از قطع مصرف هر داروی تجویز شده قبل از انجام این روش تشخیصی، با پزشک خود مشورت کنید.

نحوه انجام روش

پزشک ممکن است قبل از لارنگوسکوپی برخی آزمایشات را انجام دهد تا درک بهتری از علائم شما داشته باشد. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• معاینه بدنی
• تصویربرداری با اشعه ایکس از قفسه سینه
• سی تی اسکن
• بلعیدن باریوم

پزشک، پس از نوشیدن مایعی که حاوی باریم توسط بیمار، با استفاده از اشعه ایکس تصویربرداری می‌کند. این عنصر به عنوان ماده حاجب عمل می‌کند و به پزشک اجازه می‌دهد تا گلو را با وضوح بیشتری ببیند. این ماده سمی یا خطرناک نیست و چند ساعت پس از بلعیدن از بدن خارج می‌شود.

لارنگوسکوپی معمولا بین پنج تا 45 دقیقه طول می‌کشد. آزمایش لارنگوسکوپی به دو روش ممکن است انجام گیرد: غیرمستقیم و مستقیم.

• لارنگوسکوپی غیرمستقیم

در روش غیرمستقیم، فرد روی یک صندلی با پشتی بلند می‌نشیند. داروی بی‌حسی یا بی‌حسی موضعی معمولا روی گلو پاشیده می‌شود. پزشک زبان فرد را با گاز می‌پوشاند و آن را نگه می‌دارد تا مانع انجام روش نشود.

در مرحله بعدی، پزشک آینه‌ای را در گلو قرار داده و محل را مشاهده می‌کند. ممکن است از فرد خواسته شود که صدای خاصی ایجاد کند. این روش برای بررسی حنجره انجام می‌شود. اگر جسم خارجی در گلو وجود داشته باشد ، پزشک آن را خارج خواهد کرد.

• لارنگوسکوپی مستقیم

لارنگوسکوپی مستقیم می‌تواند در بیمارستان یا مطب پزشک انجام گیرد و معمولا تحت نظر متخصص کاملا بی‌هوش می‌شوید.

یک تلسکوپ انعطاف پذیر کوچک به داخل بینی یا دهان می رود و سپس در گلو فرو می‌رود. پزشک می‌تواند از طریق تلسکوپ حنجره را از نزدیک مشاهده کند. پزشک همچنین می‌تواند نمونه‌هایی از محل را جمع‌آوری کرده و یا توده و اجسام را از خارج کند. لارنگوسکوپی مستقیم در صورتی انجام می‌شود که پزشک نیاز به دیدن مناطق سخت‌تری در حنجره دارد.

عوارض احتمالی

به ندرت بعد از لارنگوسکوپی عوارض خاصی ایجاد می‌شود. اما این روش ممکن است عوارضی به همراه داشته باشد. برخی از این عوارض احتمالی عبارتند از:

• درد یا تورم در دهان، زبان یا گلو
• خون‌ریزی
• گرفتگی صدا
• استفراغ
• عفونت

اگر شما تحت بی‌هوشی عمومی قرار گرفته باشید، ممکن است پس از آن احساس حالت تهوع یا خواب آلودگی کنید. ممکن است دهانتان خشک یا گلو درد داشته باشد. اینها واکنش‌های رایج به بی‌هوشی است.

اما اگر دچار درد شدید، تب، سرفه یا استفراغ خونی، مشکل تنفس یا بلع یا درد در قفسه سینه شده‌اید، با پزشک خود تماس بگیرید.

نتایج قابل انتظار

پس از انجام لارنگوسکوپی، پزشک در مورد نتایج و گزینه‌های درمانی با شما صحبت خواهد کرد یا شما را به پزشک دیگری ارجاع می‌دهد. همچنین در صورتی که نمونه برداری انجام گرفته باشد، نمونه به آزمایشگاه ارسال و ممکن است نتیجه بررسی چند روزی طول بکشد.