درمان تومور مغزی به نوع، اندازه و محل قرارگیری تومور وضعیت بیمار بستگی دارد. یکی از روش‌های درمان تومورها، جراحی است. اگرتومور در جای قابل دسترسی قرار گرفته است یا تومور کوچک است، جراح به راحتی می‌تواند تومور را از بافت‌های اطراف مغز جدا کرده و کل تومور را خارج کند. جدا کردن تومور از بافت‌هایی که در نواحی حساس مغز قرار گرفته‌اند، کار خطرناکی است. در این موارد پزشک تنها بخشی از تومور را برمی‌دارد که خطرآفرین نباشد. پس این عمل جراحی می‌تواند منجر به برداشتن کامل تومور و یا کوچک کردن اندازه آن شود. همچنین علائم ناشی از تومور از جمله سرگیجه و سردرد، حالت تهوع، تشنج و دیگر علائم بعد ازعمل جراحی از بین می‌روند.

آمادگی قبل از مداخله

پزشک در مرحله اول تعیین خواهد کرد که بی‌حسی موضعی برای بیمار در طول جراحی مناسب‌تر است یا خیر. پزشک همچنین توضیح می‌دهد که در طول عمل چه مواردی مورد انتظار است و جراحی مغز بدون بی‌هوشی عمومی چه مزایا و خطراتی می‌تواند داشته باشد.
جراحی مغز بدون بی‌هوشی عمومی مزایای بسیاری دارد. برای افرادی که تومور مغزی یا تشنج آن‌ها در نزدیکی بافت‌های مهم مغز قراردارد، انجام جراحی بدون بی‌هوشی عمومی، مشکلات و خطرات کم‌تری دارد.

سایر مشکلات بعد از عمل جراحی شامل تشنج، ضعف عضلانی و مشکلات مربوط به حافظه و تفکر است.
قبل از جراحی، جراح مغز و اعصاب و یا متخصص گفتاردرمانی آموزش‌های لازم برای همکاری بیمار در طول عمل جراحی را به بیمار می‌دهند.

روش انجام

متخصص بی‌هوشی داروهای خاص به  بیمار می‌دهد و بیمار در طول جراحی بیدار و مغز (بدون بی‌هوشی) حالت خواب آلود پیدا می‌کند. جراح مغز و اعصاب برای بیمار از داروهای بی‌حس‌کننده در پوست سر استفاده می‌کند. در طول جراحی، پزشکان سر بیمار را در یک موقعیت ثابت قرار می‌دهند تا دقت جراحی را بیش‌تر کنند. بخشی از موهای سربیمار تراشیده می‌شود. سپس جراح قسمتي از استخوان جمجمه بیمار را برای دسترسی پیدا کردن به مغز برمی‌دارد. در طی عمل جراحی، متخصص بی‌هوشی تزریق داروهای آرامبخش را متوقف می‌کند و اجازه می‌دهد تا بیماراز خواب بیدار شود.
اگر تومور مغزی بیمار یا مرکز تشنج درمغز نزدیک به منطقه‌ای از مغز باشد که مسئول کنترل بینایی، تکلم و حرکت بیماراست، پزشک از یک نقشه مغزی کمک می‌گیرد. این نقشه به جراح مغز و اعصاب کمک می‌کند تا تمامی این فعالیت‌ها را کنترل کند. جراح  همچنین می‌تواند از نقشه مغزی عمیق‌تری در طول عمل جراحی مغز استفاده کند. این نقشه از طریق تصویربرداری ازمغز به دست می‌آید.

جراح مغز و اعصاب از این نقشه برای جلوگیری از آسیب رساندن به این مناطق استفاده می‌کند. نقشه‌برداری مغز همراه با تصاویر کامپیوتری ۳ بعدی اجازه می‌دهد تا آسیب‌های مغزی کم شود.
در طی جراحی، جراح مغز و اعصاب و یا متخصص گفتاردرمانی از بیمار سوالاتی می‌پرسد یا از بیمار می‌خواهد تصاویر و کلمات را بر روی کارت یا رایانه که قبل از عمل جراحی آموزش دیده است، شناسایی کند. پزشک ممکن است از بیمار بخواهد حرکات را انجام دهد، عکس‌ها را بر روی کارت‌ها شناسایی کند، شمارش کند یا انگشتانش را بالا ببرد. پاسخ‌های بیمار به جراح کمک می‌کند تا ازآسیب‌های مغزی جلوگیری کند.

اقدامات پس از عمل

معمولاً وقتی بیمار به‌هوش می‌آید سردرد دارد. مسکن برای تسکین درد به بیمار کمک می‌کند. جراح معمولاً مسکن‌های قوی تجویز نمی‌کند چون اثر آن‌ها می‌تواند علائم احتمالی بیماری را مخفی کند.درد ناشی از این جراحی طبیعی است اما اگر مسکن‌ها قادر به کنترل درد بیمار نیستند حتماً به پزشک یا پرستار اطلاع داده شود. پرستار در صورت لزوم می‌تواند میزان مصرف دارو را تنظیم کند.

عوارض احتمالی

پس از عمل جراحی ممکن است به دلیل باقی ماندن اثربرش پوست سر و بخیه‌ها، احساس بدی در ناحیه سر ایجاد شود. جراحی مغز می تواند موجب ورم در مغز شود. تیم جراحی آن را به دقت نظارت می‌کنند و اقداماتی برای کاهش ورم انجام می‌دهند. اما ممکن است مشکلات زیر باقی بمانند:

• ضعف
• سرگیجه و گیجی
• عدم تعادل
• مشکلات گفتاری
• تشنج

این مشکلات می‌تواند باعث نگرانی دوستان و اقوام بیمار شود و احساس کنند که عمل بیمار به خوبی انجام نشده است، ولی بعد از عمل جراحی، علائم بیماری معمولاً بهبود می‌یابند و ناپدید می‌شوند و مشکلات ایجاد شده موقتی هستند.