در مواردی که روش‌های غیرجراحی برای درمان آسیب به شبکه اعصاب بازویی جوابگو نباشد، پزشک جراحی را برای اصلاح این مشکل توصیه خواهد کرد. این عمل تنها وقتی انجام می‌گیرد که برای بیشتر از دو سال، وضعیت بیمار بهتر نشده باشد. این عمل شامل اصلاح عصب‌های آسیب‌دیده است تا بتوانند فعالیت طبیعی داشته باشند.

دلایل انجام

علائم ناشی از این بیماری از جمله درد و ناتوانی در حرکت دست، بیمار را تحت فشار می‌گذارد. علاوه برآن فشاری که در نتیجه این بیماری به اعصاب ناحیه دست و بازو وارد می‌شود، می‌تواند در درازمدت آسیب‌های جدی و جبران ناپذیری به عصب وارد کند. بنابراین پیگیری برای درمان این بیماری زیر نظر پزشک باید به سرعت انجام شود.

عوارض احتمالی

جراحی ممکن‌است که حرکت کامل بازو را طبق چیزی که انتظار داریم بازنگرداند و یا زخم جراحی ممکن‌است عفونی شود و نیاز به جراحی مجدد باشد. علاوه بر آن، ممکن‌است افراد مبتلا به بیماری‌های دیگر، دچار مشکلاتی مانند درد طولانی مدت، لخته شدن خون، حمله قلبی، سکته مغزی و مخاطرات شدید شوند.

آمادگی قبل از مداخله

آسیب‌ها در این بیماری به آرامی بهبود می‌یابند و دوره بهبودی پس از جراحی اغلب طولانی است، پس مستلزم تعهد قوی به اجرای برنامه جامع توانبخشی (فیزیوتراپی) برای بازگرداندن توانایی‌های جسمی است که بیمار قبل از عمل باید درباره‌ی تمام این شرایط آگاهی داشته باشد. این چیزی است که باید در تصمیم‌گیری برای ادامه عمل جراحی در نظر گرفته شود. این جراحی عموماً توانایی‌های جسمی بیمار را به وی برمی‌گرداند اما عواملی از جمله کهولت سن، آسیب‌های مغزی یا نخاعی و … می‌تواند منجر به عدم تأیید پزشک برای انجام این نوع جراحی برای بیمار شود. پزشک پیش از عمل موارد حساس را با وی در میان می‌گذارد.

روش انجام

برای درمان آسیب شبکه اعصاب بازویی بسته به نوع و مدت زمانی‌که به این قسمت آسیب وارد شده است، روش‌های مختلفی برای جراحی وجود دارد. در اغلب روش‌ها، برشی در نزدیکی گردن و بالای استخوان ترقوه زده می‌شود. در صورتی‌که آسیب به ناحیه پایینی شبکه اعصاب بازویی نیز وارد شده باشد، برش دیگری در جلوی استخوان شانه زده می‌شود. جراح برای اصلاح عصب، اغلب از میکروسکوپ‌هایی با بزرگنمایی بالا و ابزارهای تخصصی استفاده می‌کند.