مدیریت بیماری
ارزیابی بیمار یا مصدوم
در هر موقعیت اورژانسی و پس از اطمینان از امنیت صحنه، امدادگر باید:
- صحنه را ارزیابی کند.
- قربانی را ارزیابی کند.
ارزیابی صحنه
شما ممکن است به وسیله انواع روش‌ها و صداهای غیر معمول، یا با دیدن فردی که به نظر می‌رسد بیمار یا مجروح شده است، از احتمال وقوع یک موقعیت اورژانسی مطلع شوید. قبل از ارزیابی مصدوم، امنیت صحنه را برای خود، مصدوم و تماشاگران بررسی کنید.
خطرات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- ترافیک
- برق، هم ولتاژ بالا و هم پایین
- آب های عمیق یا جریان آب سریع و خروشان
- گاز ها، مواد شیمیایی یا بخارات سمی
- آتش سوزی
ارزیابی بیمار یا مصدوم
ماهیت آسیب یا بیماری را ارزیابی و اولویت‌های مراقبتی مورد نیاز را تعیین کنید. اگر به نظر می رسد مصدوم بی‌هوش شده، ابتدا پاسخ‌دهی بیمار را بررسی کنید. برای این کار با صدای بلند او را صدا کنید و شانه‌اش را محکم تکان دهید. در صورت عدم پاسخ گویی مصدوم، آماده انجام احیا شوید.
اگر مصدوم به صدای شما پاسخ می‌دهد، اطلاعات مهم را جمع‌آوری ودرمان‌های اضطراری موردنیاز را برنامه‌ریزی کنید.
در مواردی که آسیب یا بیماری شدید به نظر می‌رسد، با اورژانس تماس بگیرید و سپس این مراحل ساده را دنبال کنید:
- از مصدوم و تماشاگران، خلاصه آن چه اتفاق افتاده، زمان شروع و وجود هرگونه بیماری زمینه‌ای مانند آسم، دیابت، صرع یا بیماری قلبی را بپرسید. فورا بیمار را از نظر داشتن دست بند یا گردن بند هشدار پزشکی بررسی کنید.
- از بیمار بخواهید هرگونه علایم از جمله درد، آزردگی یا ناراحتی و هر احساس غیر معمول دیگری مانند بی‌حسی یا سوزش نوک انگشتان خود را توضیح دهد.
- بیمار را به دقت بررسی کنید و به دنبال نشانه‌های بیماری‌ای آسیب (بر پایه مشاهدات خود با در نظر داشتن تاریخچه و علایم بیان شده توسط بیماران یا اطرافیان) بگردید. در هر آسیب، دنبال هر یک از موارد ذیل بگردید:
- خونریزی
- کبودی
- زخم
- تورم
- بدشکلی (در مقایسه با طرف دیگر)
- از دست دادن قدرت یا عملکرد
- بسته به نتایج حاصل از ارزیابی اولیه خود، برای مدیریت خونریزی، زخم، درد قفسه سینه، آسم و غیره، به صفحه مربوط در این کتاب مراجعه کنید.
- پس از درمان اولیه، علایم حیاتی بیمار را هر چند دقیقه بررسی کنید. هرگونه تغییر وضعیت یا بدترشدن بیمار نیازمند تغییر در نحوه مدیریت است.
ارزیابی علایم حیاتی
- وضعیت هوشیاری: وضعیت هوشیاری را تقریبا هرچند دقیقه بررسی کنید و تغییرات را (به ویژه در صورت بدتر شدن) در نظر داشته باشید. بررسی کنید که آیا بیمار کاملا هوشیار است و به درستی پاسخ می‌دهد یا نیمه هوشیار است و ناله می‌کند؟
- راه هوایی: مطمئن شوید که باز و تمیز است و بیمار ترشحاتی که موجب انسداد راه هوایی شود، ندارد.
- تنفس: عادی بودن تنفس را بررسی کنید، تغییر در سرعت و ریتم (منظم یا نامنظم بودن) تنفس را در نظر داشته باشید و تنفس بیمار را از نظر عمیق یا سطحی بودن، آرام یا صدادار بودن و وجود صداهای غیرطبیعی مانند خس خس سینه هنگام تنفس بررسی کنید زیرا در بیمار بی‌هوش هرگونه تغییر ممکن است نشان دهنده بدتر شدن وضعیت بیمار باشد.
- گردش خون: تغییر در ضربان قلب را به عنوان یک راهنما در نظر داشته باشید. سریع یا آهسته بودن، قوی یا ضعیف بودن و منظم یا نامنظم بودن ضربان قلب را بررسی کنید. در بیماران بی‌هوش با تنفس طبیعی و بیماران هوشیار، نبض باید در قسمت زیرین مچ دست در قاعده انگشت شست بررسی شود.
- پوست: پوست را نگاه و رنگ آن (آیا آبی کمرنگ است؟) را یادداشت کرده، لمس کنید که آیا گرم (برای مثال در تب) یا سرد و مرطوب (برای مثال در شوک) است.
در صورت بدتر شدن وضعیت، بیمار را در موقعیت ریکاوری قرار دهید.
با شماره 115 تماس بگیرید.
