تاندون، بافت حاوی فیبر می­‌باشد که در بدن انسان ماهیچه­‌ها را به استخوان متصل می­‌کند. یک تاندون بزرگ قادر به تحمل وزنی پنج برابر وزن بدن یک فرد است. در برخی مواقع نادر تاندون­‌ها به دلایل گوناگون پاره می­‌شوند. بسته به نوع آسیب وارد شده به تاندون، این پارگی از طریق جراحی یا دیگر روش‌­های درمانی قابل درمان خواهد بود.

تاندون آشیل در قسمت پشت پا درست بالای پاشنه پا قرار دارد که عضلات ساق پا را به استخوان پاشنه متصل می­‌کند. تاندون آشیل به انسان کمک می‌کند پا را به سمت پایین حرکت دهد، انگشتان را بالا ببرد و هنگام راه رفتن روی پا فشار وارد کند.

پارگی تاندون آشیل مصدومیتی است که قسمت پایینی پشت پا را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این تاندون ممکن است به طور کامل و یا جزئی دچار پارگی شود.

علائم و نشانه‌ها

اگرچه ممکن است پارگی تاندون آشیل با علامتی همراه نباشد، اغلب افراد مصدوم موارد زیر را تجربه می‌کنند‌:

• احساس یا شنیدن صدای پاره شدن تاندون
• درد شدید و تورم نزدیک پاشنه پا

• ایجاد کبود شدگی به سرعت
• ضعف
• عدم توانایی خم کردن پای خود به سمت پایین و یا فشار وارد کردن روی پای آسیب دیده
• عدم تحمل وزن
• تغییر شکل دادن ناحیه مسدوم

علل شایع

علل کلی پارگی تاندون عبارتند از:

• وارد شدن ضربه مستقیم به تاندون.
• میانسالی: با افزایش سن، منبع خونی بدن ما کاهش پیدا می‌­کند. نرسیدن خون کافی به تاندون­‌ها منجر به ضعف آن‌­ها می‌شود.
• تزریق استروئید به تاندون: نوعی روش درمانی برای التهاب حاد تاندون می­‌باشد.
• هنگامی که ماهیچه منقبض شده است و همزمان به علت ورود نیرویی در جهت خلاف انقباض، ماهیچه دچار کشیدگی می­‌شود.

• برخی داروهای خاص.

از علل پارگی تاندون آشیل می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• وارد شدن فشار مستقیم به این ناحیه.
• افزایش سن و در نتیجه آن کاهش جریان خون به تاندون و ضعیف شدن آن.
• فعالیت شدید بدنی برای افرادی که بدون گرم کردن و آماده کردن بدن حرکات ورزشی انجام می‌­دهند.
• سقوط از بلندی با کف پا: در این حالت کف پا به ناگهان و با شدت به بالا و عقب حرکت می­‌کند و منجر به کشش یا پارگی تاندون آشیل می‌­شود.
• در اثر بریدگی عمیق با یک جسم تیز در پشت مچ پا

عوارض احتمالی

• عفونت، کاهش حس پوست در محل عمل و احتمال پارگی مجدد تاندون
• این احتمال وجود دارد که تاندون به طور کامل ترمیم نشده و نیاز به عمل جراحی یا جراحی مجدد وجود داشته باشد.

تشخیص

• تشخیص توسط پزشک با اخذ شرح حال و معاینه دقیق صورت می­‌گیرد سپس در صورت نیاز از دیگر روش‌­های تشخیصی ذکر شده در زیر استفاده می­‌شود.
• یک روش برای تشخیص این پارگی، تست فشار یا تست تامسون است. در این روش بیمار به شکم خوابیده و زانوی طرف مبتلا را خم می‌کند. سپس پزشک عضلات پشت ساق را فشار می‌دهد و سپس بررسی می‌کند که آیا با فشار این عضلات مچ پای بیمار به سمت کف پا خم می­‌شود یا خیر. اگر مچ پا خم نشد می‌تواند علامتی برای پارگی تاندون باشد.

• روش دیگری که ممکن است پزشک انجام دهد تست سوزن است. پزشک یک سوزن را از راه پوست به داخل تاندون آشیل بالاتر از جایی که حدس می­زند پاره شده باشد فرو کرده و سپس مچ پای بیمار را بالا و پایین می‌کند. در صورت سلامت تاندون، انتهای بیرونی سوزن به بالا و پایین می­‌رود ولی در صورت پاره بودن تاندون آشیل با حرکت دادن مچ پا سوزن به بالا و پایین نمی‌­رود.
• روش دیگر تست فشار است. در این روش بیمار به شکم خوابیده و پزشک دستگاهی را که با آن فشارخون بیماران را می‌گیرند به دور ساق بیمار بسته و آن را تا نیمه از هوا پر می­‌کند. در صورت سلامت تاندون، با حرکت دادن مچ پا به بالا و پایین باید مقدار فشاری را که دستگاه نشان می‌­دهد کم و زیاد شود و در صورت پاره بودن تاندون این فشار با حرکت مچ پا تغییر نمی‌کند.
• سونوگرافی
• ام.آر.آی

درمان

• درمان غیر جراحی

در این روش مچ پای بیمار به مدت 8 هفته با یک گچ یا اسپلینت بی­‌حرکت می­‌شود تا پارگی خودبخود جوش بخورد. در این موارد معمولاٌ در چند هفته اول مچ پا طوری در اسپلینت یا گچ گذاشته می­‌شود که کف پا به طرف پایین باشد. در این روش معمولاٌ در چند هفته اول بیمار باید با دو عصای زیر بغل راه رفته و پایش را زمین نگذارد.

• درمان جراحی

درمان جراحی اکثرا برای افراد بسیار فعال توصیه می‌­شود. در این روش تاندون آشیل با استفاده از عمل جراحی ترمیم می‌شود. برای ترمیم آشیل ممکن است از پیوند تاندونی هم استفاده شود. بعد از جراحی مچ پا برای حدود 7-5 هفته با اسپلینت و گچ بی‌حرکت می­‌شود. معمولاٌ در چند هفته اول مچ پا طوری در گچ گذاشته می­‌شود که کف پا به طرف پایین باشد.