از پیوند عصب زمانی استفاده می‌شود که به عصب بیمار، آسیب رسیده باشد و در نتیجه حس و حرکت عضلات کاملا از بین رفته باشد. پیوند عصب یک روش جراحی است که در آن بخشی از یک عصب سالم (عصب پیوندی)، با عصب آسیب دیده تعویض می‌شود.

عصب‌های پیوندی از قسمت‌هایی گرفته می‌شود که نسبت به اعصاب دیگر اهمیت کمتری دارند. بیشترین نمونه از اعصابی که برای پیوند استفاده می‌شوند عبارتند از عصب ساق پا، که حس را به پاها منتقل می‌کند و عصب پوستی ستون فقرات که به قسمت درونی بازو حس منتقل می‌کند.

دلایل انجام روش

هنگامی که آسیب به عصب شدید باشد، انتهای اعصاب نمی‌توانند با هم ارتباط برقرار کنند یا هنگام برقراری ارتباط تحت فشار قرار می‌گیرند، در این موارد یک جراحی پیوند عصب برای اصلاح آن‌ها انجام می‌شود.

آسیب‌های اعصاب محیطی ممکن است به علت ورود اجسام تیز به اندام و به دنبال آن پارگی عصب بوجود آید. این اعصاب همچنین می‌توانند به دنبال شکستگی‌های استخوانی ایجاد شوند.

آمادگی پیش از روش

• پزشک اهداف، خطرات و مزایای این جراحی را به بیمار آموزش می‌دهد.
• طبق دستور پزشک داروهای قبلی بیمار قطع می‌شود.

نحوه انجام روش

در طی این جراحی، بخش مناسبی از عصب پیوندی جدا می‌شود. جراح با کمک میکروسکوپ مخصوصی، عصب پیوندی را در محل بخیه می‌زند. اگر قطر عصب آسیب دیده بسیار بزرگتر از عصب پیوندی باشد، دو یا چند بخش از عصب پیوندی کنار هم  در محل عصب آسیب دیده بخیه می‌شوند. این روش در اکثر موارد با بی‌حسی موضعی انجام می‌گیرد.

خطرات و عوارض احتمالی

این جراحی نیز مانند همه جراحی‌ها ممکن است مشکلاتی در پی داشته باشد که عبارتند از:

• خطر عفونت پس از عمل
• آسیب بیشتر به عصب
• فلج عصبی