لیفت لب یک عمل جراحی است که در مطب انجام می‌شود و در آن فضای بین بینی و لب بالا را کوتاه می‌کنند و به “فیلتروم” شناخته می‌شود.

این روش مقدار بافت صورتی قابل مشاهده را افزایش می‌دهد که باعث می‌شود لب‌ها پرتر و برجسته‌تر به نظر برسند. همچنین وقتی که لب‌های شما در حال استراحت (بسته) هستند؛ دندان‌های جلویی در ردیف بالا نشان داده می‌شوند.

این گزینه خوبی برای افرادی است که می‌خواهند به جای حجیم به نظر رسیدن لب‌ها به ارتفاع لب‌های خود اضافه کنند.

انواع لیفت لب

لیفتینگ انواع مختلفی دارد. شناخت انواع و تکنیک‌ها بسیار مهم است تا بتوانید درمورد اینکه کدام یک برای شما مناسب است با جراح خود بحث و گفتگو کنید.

لیفت مستقیم لب

لیفت مستقیم لب که گاهی اوقات آن را لیفت لب گال – وینگ نیز می‌نامند، مرز بین لب‌ها را مشخص‌تر می‌کند.

یک نوار نازک از پوست بالای لب بالایی برداشته می‌شود و پوست به سمت بالا کشیده می‌شود و باعث برجسته‌تر نشان داده شدن قسمت صورتی لب بالایی می‌شود. این روش به طور معمول در ناحیه لب بالایی جای زخم برجای می گذارد.

لیفت لب از طریق برش زیر بینی (بال هورن)

لیفت لب از طریق برش زیر بینی یکی از روش‌های رایج لیفت لب است.

جراح برشی ایجاد می‌کند که به طور معمول در امتداد پایه بینی پنهان می‌شود و در جایی است که کم‌تر دیده می‌شود. این برش اغلب به شکل شاخ گاو نر ایجاد می‌شود و مرکز، راست و چپ لب همه به سمت بینی کشیده می‌شوند.

لیفت لب سنترال

لیفت لب سنترال شبیه لیفت بال هورن است و با برش در قسمت پایین بینی، فاصله بین بینی و لب‌ها را کوتاه می‌کند.

لیفت گوشه لب

به لیفت لب گوشه‌ای گاهی اوقات “لیفت لبخند” گفته می‌شود زیرا حالت لبخند بیشتری به صورت می‌دهد.

این کار با ایجاد دو برش کوچک در دو گوشه دهان و برداشتن مقدار کمی از پوست انجام می‌شود. برخی از افراد این حالت را همزمان با لیفت لب دیگری انجام می‌دهند تا لب‌های پرتری داشته باشند.

این گزینه برای افرادی مناسب است که احساس می‌کنند لب‌هایشان رو به پایین است.

لیفت لب ایتالیایی

لیفت لب ایتالیایی به دو برش در زیر هر سوراخ بینی نیاز دارد و به جز جزئیات آن، بسیار شبیه روش بال هورن است. این روش به طور معمول جای زخم قابل توجهی برجای نمی‌گذارد.

لیفت لب برای چه کسانی مناسب است؟

لیفت لب می‌تواند گزینه خوبی برای افراد مسن باشد که می‌خواهند فضای بین لب و بینی را کاهش دهند. با افزایش سن، این فضا به طور معمول افزایش می‌یابد و می‌تواند لب‌ها را لاغرتر نشان دهد.

افراد جوان‌تر که به ظاهر مورد نظر خود از پروتز لب نرسیده‌اند، یا متوجه شده‌اند که پروتز، لب‌هایشان را به صورت غیرطبیعی درشت یا اردک مانند نشان می‌دهد، لیفت لب را ترجیح می‌دهند.

لیفت لب یک راه حل دائمی است، بنابراین می‌تواند برای افرادی که از مواد تزریقی یا پرکننده لب خسته شده‌اند مفید باشد.

در چه صورتی لیفت لب برای شما مناسب نیست؟

• فضای بین انتهای بینی و لب بالای شما زیاد نیست. (به طور معمول حدود 1.5 سانتی‌متر)
• سیگاری هستید و تمایل ندارید یا نمی‌توانید برای دوره بهبودی بعد از جراحی سیگار را کنار بگذارید. (حدود 2 تا 4 هفته)
• اگر دیابت یا هر بیماری دیگری دارید که توانایی لخته شدن خون را تحت تأثیر قرار می‌دهد یا تبخال دهانی دارید، بهتر است با جراح خود صحبت کنید.

روش کار چگونه است؟

چندین مرحله وجود دارد که باید برای موفقیت در قبل و بعد از جراحی انجام دهید.

قبل از جراحی

• 6 ساعت قبل از جراحی غذا یا نوشیدنی نخورید.
• ممکن است پزشک شما سیگار کشیدن را چند هفته قبل و بعد از عمل جراحی متوقف کند، زیرا سیگار کشیدن می‌تواند روی بی‌هوشی تأثیر بگذارد.
• 48 ساعت قبل از جراحی الکل نخورید زیرا می‌تواند در بی‌هوشی تداخل ایجاد کند.
• تا 2 هفته قبل عمل از مصرف آسپرین و هر گونه داروی رقیق کننده خون، خودداری کنید.

روش لیفت لب در مطب جراح انجام می‌شود و به احتمال زیاد به جای بی‌هوشی عمومی به بیمار بی‌هوشی موضعی داده می‌شود زیرا درد خیلی شدید نیست.

یک تکه کوچک پوست از جایی بین بینی و دهان برداشته می‌شود – محل دقیق آن به زمان انجام شدن لیفت لب بستگی دارد. بخیه‌ها تا یک هفته بعد باقی می‌مانند.

بعد از جراحی

• بعد از عمل، 24 ساعت استراحت کنید.
• در هفته‌های بعد از انجام ورزش های سنگین و سیگار کشیدن خودداری کنید.
• از خوابیدن روی صورت یا باز كردن بیش از حد دهان خودداری كنید.
• از یک مسواک کوچک استفاده کنید و با دقت مسواک بزنید.
• لب‌های خود را مرطوب نگه دارید.
• بخیه‌ها را طبق توصیه‌های پزشک تمیز کنید.

عوارض بالقوه

مانند تمام جراحی‌ها ، لیفت لب برخی از عوارض بالقوه را به همراه دارد، به همین دلیل استفاده از جراح پلاستیک دارای مجوز برد همیشه ضروری است.

عوارض جراحی پلاستیک شامل موارد زیر است:

• ماندن جای زخم
• به جا ماندن رد ضعیف زخم
• از دست دادن خون در حین یا بعد از جراحی
• آسیب عصبی
• واکنش‌های حساسیتی به بی‌هوشی

نکات کلیدی

لیفت لب یک جراحی زیبایی انتخابی است که می‌تواند لب بالایی را بزرگ‌تر و بارزتر نشان دهد. برخلاف کاشت لب یا تزریق، لیفت لب یک راه حل دائمی است.

افرادی که به دنبال کمان کوپید (دو خط و یک فرو رفتگی است که احتمالاً بالای لب بالایی دارید.) مشخص‌تری در بالای لب‌های خود هستند، بدون اینکه لب‌ها اردک مانند به نظر برسند، از طریق انجام ایمپلنت یا پروتز، یا افراد مسنی که می‌خواهند نازک شدن لب را که ممکن است با افزایش سن رخ دهد کاهش دهند، کاندیداهای خوبی برای لیفت لب هستند.

کسانی که تا حدود 4 هفته بعد از جراحی قادر به ترک سیگار نخواهند بود یا کسانی که فضای بین بینی و دهان کم‌تری دارند، کاندیداهای خوبی نخواهند بود.

دلایل انجام

• سندرم کارپال تونل

شرایطی است که باعث تنگی و ایجاد فشار برروی عصب مدیان (میانی) مچ دست یا تونل کارپال می‌شود (در واقع موجب تنگی کانال عصبی مچ دست وفشار برروی عصب میانی می‌شود). فرد مبتلا به این عارضه ممکن است علائمی مانند درد، سوزش،  گزگز کردن یا بی‌حسی در کف دست و انگشتان داشته باشد و حالت کرختی و سستی و ضعف را احساس کند.

عوامل متعددی در بروز سندرم تونل کارپل مؤثر می‌باشد. اگرچه این عوامل خود به تنهایی علت بروز این عارضه نیستند، اما احتمال ابتلا را افزایش می‌دهند و یا آسیب عصب میانی را وخیم‌تر می‌سازند.

برخی از این عوامل عبارت‌اند از:

کارکردن زیاد و خم کردن مکرر و حرکات ارتعاشی که موجب فشار به عصب میانی مچ دست می‌شود، احتباس مایعات در دوران بارداری، آسیب دیدگی (تروما) اعصاب در تونل کارپال یا آرتریت روماتوئید.

• آرتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی

بیماری که می‌تواند باعث ایجاد تورم و التهاب مزمن و شدید در مفاصل سراسر بدن شود. این بیماری شایع‌ترین نوع آرتروز خودایمنی است. این عارضه در اثر اختلال در دستگاه ایمنی بدن (سیستم دفاعی) رخ داده و مفاصل کوچک مانند مچ دست و مفاصل انگشتان را درگیر می‌کند و باعث ایجاد درد و آسیب حرکتی انگشتان دست می‌شود.

• انقباض دوپویترن

در کف دست زیر پوست یک بافت محکم پرده شکل به نام فاسیای کف دستی وجود دارد و این بیماری باعث انقباض و سفت شدن فاسیا کف دست می‌شود و ممکن است تا انگشتان دست گسترش یابد. در نتیجه باعث محدودیت حرکتی و خم شدن وکشیدگی انگشتان به وضعیت غیرعادی می‌گردد.

بیماران با شرایط دردناک فوق مانند سندرم تونل کارپال، آرتریت روماتوئید، انقباض دوپویترن و یا سایر صدمات، گزینه‌های مناسبی برای جراحی دست می‌باشند.

در صورت وجود شرایط زیر این جراحی می‌تواند برای اشخاص در هر سنی مناسب باشد:

• عدم وجود بیماری‌های دیگر و شرایط پزشکی که موجب آسیب در ترمیم شود.
• عدم استعمال سیگار و سایر دخانیات
• انتظارات مثبت و اهداف واقع گرایانه‌ای نسبت به جراحی
• تعهد نسبت به توصیه‌هایی که جراح پلاستیک در جهت درمان می‌دهد.

در بعضی مواقع، جراحی دست برای درمان زخم‌ها و جراحات ضروری است. جراحان پلاستیک اغلب بیمارانی که به صورت اورژانس در اثر ضربه شدید دست مراجعه می‌کنند را درمان می‌کنند.

آمادگی پیش از مداخله

قبل از عمل ممکن است از شما خواسته شود تا:

• آزمایش بدهید.
• مدتی قبل از عمل، سیگار را ترک نمایید.
• مصرف آسپرین، داروهای ضد التهاب و داروهای گیاهی که می‌توانند باعث افزایش خطر خونریزی شوند را متوقف کنید.

• اگر عمل به صورت سرپایی انجام گردد و قرار است بعد از عمل مرخص شوید، با فردی هماهنگ نمائید که شما را به منزل برساند و شب را با شما بگذراند.

عوارض احتمالی

عوارض احتمالی جراحی دست شامل موارد زیر هستند:

• خونریزی
• عفونت
• خطرات بی‌هوشی
• باقی ماندن جای زخم (اسکار)
• بی‌حسی در پوست
• بدشکلی پوستی
• التهاب و تورم پوستی
• تاخیر در بهبود زخم
• تورم غیرقابل انتظار دست
• حساسیت به چسب و مواد بخیه و دیگر محصولات خونی و تزریق شده
• درد که ممکن است ادامه دار باشد.
• نیاز به عمل مجدد

اقدامات حین عمل

به شما داروهایی داده خواهد شد تا حین عمل راحت باشید. این داروها باعث بی‌هوشی عمومی یا آرامش می‌شوند که در مورد روش مناسب، جراح تصمیم می‌گیرد. معمولاً از بی‌هوشی عمومی یا داروی آرام بخش وریدی استفاده می‌شود.

• درمان تروما

شایع‌ترین آسیب دیدگی دست یا انگشت که نیاز به جراحی دست دارد، بازسازی تاندون است. هنگامی که یک تاندون قطع می‌شود، از محل اصلی زخم به عقب کشیده می‌شود. بازسازی تاندون، تاندون رانده شده به عقب را بازیابی می‌کند و آن را با استفاده از روش‌های جراحی برای بازگرداندن عملکرد و حرکت، دوباره به محل اولیه متصل می‌کنند.

• بهبودسندرم تونل کارپال

به منظور کاهش فشار بر وری عصب میانی، یک برش از وسط کف دست تا مچ ایجاد می‌شود،که اجازه دسترسی به بافت تنگ شده (باریک شده) را ایجاد می‌کند. یک روش جایگزین به نام روش آندوسکوپی وجود دارد که در آن یک شکاف بسیار کوچک را به وجود می‌آورند و دوربین کوچکی را داخل شکاف می‌کنند و با استفاده از دوربین فشار را از روی عصب خارج می‌کنند.

• ناهنجاری‌های مادرزادی

هنگامی‌که انگشتان در هنگام تولد به یکدیگر متصل هستند، ممکن است آن‌ها فقط توسط یک پرده پوستی و یک همجوشی جزئی از استخوان‌ها به هم متصل شوند. جراحی شامل جدا کردن دو انگشت برای ارائه طیف گسترده‌ای از حرکت و ظاهر طبیعی و همچنین کمک به رشد طبیعی انگشت می‌شود. چسبیدن انگشتان دست به یکدیگر شایع‌ترین ناهنجاری مادرزادی دست است و به درجات مختلف دیده می‌شود. ساده‌ترین نوع آن وجود پرده ناقصی بین انگشتان است که هیچ عارضه استخوانی و مفصلی با آن همراه نیست. در نوع شدید انگشتان به هم چسبیده دست چندین انگشت در تمام طول خود به هم چسبیده‌اند که ممکن است با ناهنجاری‌های استخوان‌ها و مفصل‌های دست همراه باشد.

بسته به وضعیت و نوع درمان ممکن است برش‌هایی ایجاد شود که نیاز باشد با بخیه‌های قابل جذب و یا غیر قابل جذب دوخته شود.

نتایج جراحی دست به تدریج با تورم معمولی ظاهر می‌شود. نتیجه نهایی ممکن است تا چند ماه دیده نشود.

دوره نقاهت (ریکاوری)

بعد از عمل جراحی ممکن است از بانداژ یا پانسمان به منظور تمیز نگه داشتن محل زخم استفاده شود و ممکن است در صورت لزوم از آتل استفاده شود.

نتیجه نهایی جراحی دست به مرور زمان بهتر می‌شود ولیکن نتیجه عمل معمولاً طولانی مدت باقی خواهد ماند. برای آسیب‌های ترومایی خاص، ممکن است امکان دستیابی کامل به عملکرد نرمال وجود نداشته باشد.

اگر جراحی ترمیم سندرم تونل کارپال داشته انجام شده باشد، تغییرات عادت‌های کاری به منظور بهبودی طولانی مدت امری ضروری است. نتیجه نهایی تا چندین ماه ممکن است دیده نشود. اگر جراحی شامل میکروسرجری باشد، ممکن است یک سال زمان برای دستیابی کامل به عملکرد عصب بازسازی شده لازم باشد.