درمان تسکینی مراقبتی است که از زمان تشخیص، و در جریان بیماری، از شخص بیماری به عمل می‌آید که به بیماری خطرناک و تهدیدکننده جان مانند سرطان مبتلا می‌باشد. این مراقبت معمولاً توسط متخصصی صورت می‌گیرد که با گروهی از دیگر افراد دست‌اندرکار مراقبت، مانند پزشکان و پرستاران و متخصصان تغذیه و داروسازان و مددکاران اجتماعی، همکاری می‌کند. مراقبت تسکینی در زمان تشخیص بیماری شروع می‌شود و در طول درمان سرطان، و پس از درمان آن، ادامه می‌یابد.

بیمارستان‌ها، مراکز سرطان، و تأسیسات تأمین مراقبت‌های دراز مدت، مراقبت تسکینی را ارائه می‌دهند. امکان دارد بیمار در منزل خود هم از این مراقبت برخوردار شود.

در مراقبت تسکینی، به مسائل احساسی، فیزیکی یا بدنی، عملی، و معنوی سرطان می‌پردازند. ممکن است اعضای خانواده بیمار هم از مراقبت تسکینی برخوردار شوند.

در تحقیقات به عمل آمده، مشخص شده است که با مراقبت تسکینی کیفیت زندگی بیماران و اعضای خانواده آن‌ها، و همچنین علائم بدنی و احساسی سرطان و درمان آن بهبود می‌یابد.

مراقبت تسکینی چیست؟

مراقبت تسکینی مراقبتی است که برای بهبود بخشیدن به کیفیت زندگی بیمارانی صورت می‌گیرد که به بیماری خطرناک یا تهدیدکننده جان، مانند سرطان، دچار می‌باشند. هدف از درمان تسکینی این است که در زودترین زمان ممکن علائم و عوارض جانبی بیماری و درمان آن، و همچنین مسائل روانی و اجتماعی و معنوی مرتبط با بیماری، پیشگیری یا درمان شود. هدف از مراقبت تسکینی درمان بیماری نمی‌باشد. مراقبت تسکینی را مراقبت رفاهی، مراقبت حمایتی، و مدیریت علائم هم می‌نامند.

در چه هنگامی ‌از مراقبت تسکینی در مورد بیماران سرطانی استفاده می‌شود؟

در تمام طول مدت بیماری شخص مبتلا به سرطان، از مراقبت تسکینی استفاده می‌شود. این مراقبت باید در زمان تشخیص بیماری آغاز شود و در طول مدت درمان، مراقبت پیگیرانه، و تا پایان عمر شخص بیمار ادامه یابد.

چه کسانی مراقبت تسکینی را ارائه می‌دهند؟

گرچه هر شخص شاغل در حرفه پزشکی می‌تواند با پرداختن به عوارض جانبی و مسائل احساسی سرطان مراقبت تسکینی را ارائه دهد، فعالیت برخی از افراد دست‌اندرکار این حرفه بر مراقبت تسکینی متمرکز است. متخصص درمان تسکینی شخصی حرفه‌ای و دست‌اندرکار امور سلامتی است که در درمان علائم بیماری، عوارض جانبی، و مشکلات احساسی مربوط به بیماران سرطانی تخصص دارد. هدف از این درمان این است که بیمار سرطانی از بهترین کیفیت زندگی ممکن برخوردار شود.

در اغلب موارد، متخصصان مراقبت تسکینی به صورت بخشی از یک گروه چند رشته‌ای برای هماهنگ نمودن مراقبت ارائه شده عمل می‌کنند. امکان دارد این گروه متخصصان مراقبت تسکینی شامل پزشکان، پرستاران، متخصصان تغذیه، داروسازان، و مددکاران اجتماعی باشد. در بسیاری از این گروه‌ها، روانشناسان یا روحانیان شاغل در بیمارستان هم شرکت دارند. ممکن است متخصصان مراقبت تسکینی درباره مدیریت درد و علائم دیگر هم توصیه‌هایی را به پزشکان مراقبت‌های اولیه (اصلی) ارائه دهند.

اگر شخصی مراقبت تسکینی را بپذیرد، آیا این به معنی آن است که سرطان او درمان نخواهد شد؟

خیر. مراقبت تسکینی علاوه بر درمان سرطان ارائه می‌شود. اما، هنگامی‌که بیمار به مرحله‌ای می‌رسد که درمان برای نابودی سرطان دیگر توجیه‌پذیر نمی‌باشد، مراقبت تسکینی به‌صورت کانون کل مراقبت از او در می‌آید و این مراقبت تسکینی همچنان انجام می شود تا علائم بیماری و مشکلات احساسی سرطان کاهش یابد. ارائه‌دهندگان مراقبت تسکینی می‌توانند کمک کنند گذر به مرحله مراقبت از بیمار در مرحله پایانی عمر او آسان‌تر صورت گیرد.

مراقبت تسکینی در چه محلی به بیماران سرطانی ارائه می‌شود؟

در مراکز و بیمارستان‌های سرطان، در اغلب موارد افرادی به‌عنوان متخصصان مراقبت تسکینی فعالیت دارند. همچنین امکان دارد در این مکان‌ها یک گروه مراقبت تسکینی وجود داشته باشد که نیاز‌های بیمار و خانواده او را زیر نظر می‌گیرد و به این نیاز‌ها رسیدگی می‌کند. همچنین ممکن است در مراکز سرطان برنامه‌ها یا کلینیک‌هایی وجود داشته باشد که در آن‌ها به مسائل خاص مراقبت تسکینی، مانند ادم لنفاوی، مدیریت درد، عملکرد جنسی، یا مسائل روانی – اجتماعی می‌پردازند.

امکان دارد بیمار در منزل خود تحت‌ نظارت پزشک یا از طریق مراقبت از بیماران مراحل انتهایی، یا در مراکزی که مراقبت دراز مدت را ارائه می‌دهند هم از مراقبت تسکینی برخوردار شود.

چگونه بیمار می‌تواند مکانی را پیدا کند که مراقبت تسکینی را ارائه می‌دهد؟

بیماران باید از پزشکان خود نام متخصصان مراقبت تسکینی و مدیریت علائم را بپرسند که محل زندگی بیماران در ناحیه فعالیت آن‌ها واقع است.

در مراقبت تسکینی به چه مسائلی می‌پردازند؟

ممکن است مراقبت تسکینی دامنه گسترده‌ای از مسائل را شامل شود و نیاز‌های خاص هر شخص بیمار را در برنامه مراقبت تسکینی او منظور کنند. امکان دارد در افراد مختلف اثرات بدنی و احساسی سرطان و درمان آن متفاوت باشد. به‌عنوان مثال، ممکن است تفاوت در سن، زمینه فرهنگی، یا سیستم‌های حمایتی باعث شود نیاز‌های مرتبط با درمان تسکینی بسیار متفاوت باشد.

در مراقبت جامع تسکینی، مسائل زیر در مورد تمام بیماران در نظر گرفته می‌شود:

مسائل بدنی. علائم رایج بدنی شامل درد، خستگی شدید، بی اشتهایی، تهوع، استفراغ، تنگی نفس، و بی‌خوابی است. با استفاده از دارو یا با به‌کارگیری روش‌های دیگر، مانند درمان با تغذیه و فیزیوتراپی یا شیوه‌های تنفس عمیق و روانشناسی، می‌توان بسیاری از این علائم را تسکین داد. همچنین می‌توان از شیمی‌درمانی، پرتودرمانی، یا جراحی برای کوچک کردن تومور‌هایی استفاده نمود که باعث ایجاد درد و مشکلات دیگر می‌شوند.

مسائل احساسی و مقابله با بیماری. متخصصان درمان تسکینی می‌توانند منابعی را تأمین کنند تا به بیماران و خانواده‌های آن‌ها کمک شود با احساساتی مقابله نمایند که با تشخیص و درمان سرطان به ‌وجود می‌آیند. افسردگی، اضطراب، و ترس تنها تعداد معدودی از نگرانی‌هایی هستند که می‌توان از طریق کاربرد درمان تسکینی با آن‌ها مقابله نمود. امکان دارد کارشناسان بیماران را راهنمایی نمایند، استفاده از گروه‌های حمایتی را توصیه کنند، جلسات خانوادگی برگزار نمایند، یا بیماران را به متخصصان سلامت روان ارجاع دهند.

آیا عضو خانواده شخص بیمار می‌تواند از درمان تسکینی برخوردار شود؟

اعضای خانواده بخشی مهم از مراقبت تسکینی هستند. اعضای خانواده معمولاً زیر بار مسئولیت‌های اضافی که بر دوششان قرار می‌گیرد از پا در می‌آیند. برای بسیاری از آن‌ها مشکل است از فامیل بیمار خود مراقبت نمایند و در عین حال تلاش نمایند دیگر تعهدات خود، مانند کار و مراقبت از دیگر اعضای خانواده، را برآورده سازند. امکان دارد مسائل دیگر باعث افزایش تنش یا استرس آنها شود، از جمله عدم اطمینان در مورد نحوه کمک به عزیزشان که دچار بیماری شده است، ناکافی بودن حمایت اجتماعی و احساساتی مانند نگرانی و ترس. ممکن است این چالش‌ها سلامتی خود اعضای خانواده شخص بیمار را به خطر اندازد. با درمان تسکینی می‌توان به خانواده و دوستان شخص بیمار کمک نمود با این مسائل مقابله نمایند، و حمایت لازم را از آن‌ها به عمل آورد.

بیماران درباره درمان تسکینی چه می‌گویند، یا چگونه تصمیم می‌گیرند و به چه چیزی احتیاج دارند ؟

بیماران و خانواده آن‌ها باید درباره درمان تسکینی از پزشک پرسش کنند و علاوه بر صحبت در مورد نیاز خود به تسکین علائم و حمایت احساسی، باید بررسی نمایند به چه مقدار اطلاعات نیاز دارند. بیماران مختلف مایلند درباره تشخیص بیماری و درباره مراقبتی که لازم دارند چیز‌های متفاوتی را بدانند. بیماران باید به پزشک خود بگویند چه چیزهایی را می‌خواهند بدانند، چه مقدار اطلاعات نیاز دارند، و چه هنگام می‌خواهند این اطلاعات را دریافت نمایند.

در تحقیقات مشخص شده است درمان تسکینی و اجزای متعدد آن برای سلامتی و خوشی و آسایش بیمار و خانواده او مفید است. در تعدادی از بررسی‌هایی که در سال‌های اخیر صورت گرفته مشخص شده است در بیمارانی که علائم بیماری آن‌ها را کنترل می‌کنند، و این بیماران می‌توانند نیاز‌های احساسی خود را اظهار نمایند، مراقبت پزشکی موفق‌تر عمل می‌کند و کیفیت زندگی این بیماران و علائم فیزیکی آن‌ها بهبود می‌یابد.