از آن­جایی­‌که استعمال سیگار در طول دوره‌­ی بارداری منجر به خطرات بسیاری برای سلامت مادر و جنین می­‌شود، زنان حامله باید از مصرف سیگار خودداری کنند. در آمریکا بیش از 10% زنان هم­چنان به استعمال سیگار در دوران بارداری ادامه می­‌دهند.

زنانی که سیگار را ترک کرده­‌اند، در حدود 65% در سال اول بعد از زایمان مجدداً مصرف سیگار را شروع می‌­کنند. ترک سیگار قبل از شروع بارداری بیشترین منافع سلامتی را در بردارد. با این وجود، ترک در هر زمان می­‌تواند برای مادر و جنین مفید باشد.

در مقایسه با زنان حامله‌­ای که به استعمال سیگار ادامه می‌­دهند، در زنانی ­که قبل یا در طول حاملگی مصرف سیگار را ترک می­‌کنند، خطر زایمان نارس، پارگی زودرس پرده‌­ها و تولد نوزاد با وزن کم کاهش پیدا می­‌کند. علاوه بر این، زنانی­ که استعمال سیگار را قبل از زایمان ترک می­‌کنند، فرزندانشان را از مواجهه با دود تنباکوی محیطی و بسیاری از خطرات مرتبط با آن محافظت می­‌کنند.

هفتاد درصد سیگاری‌­ها اعلام کرده‌­اند که تمایل به ترک دارند و هر سال تقریباً نیمی از همه سیگاری­‌ها قصد ترک می­‌کنند. با این وجود، قبل از این­که یک فرد سیگاری قادر به ترک موفقی باشد، اغلب تلاش­‌های متعددی می‌­کند. اکثر سیگاری‌­ها سعی می­‌کنند که خودشان ترک کنند، اما فقط کم‌تر از 10% بیش از یک سال از ترک سیگار باقی می­‌مانند. ارائه دهندگان خدمات بهداشتی درمانی موقعیت منحصر به فردی دارند، چون آن‌­ها به قسمت عمده‌­ای از جمعیت دسترسی دارند. حداقل 70% سیگاری‌­ها یک­بار در سال توسط پزشک ویزیت می­‌شوند. خدمات زیادی وجود دارد که ارائه دهندگان خدمات بهداشتی درمانی می­‌توانند برای کمک به ترک سیگار به بیماران‌شان ارائه دهند که شامل موارد زیر می­‌با‌شد:

• مشاوره دادن: سیگاری­‌ها اعلام می‌­کنند که توصیه پزشک به ترک سیگار یک عامل انگیزاننده‌­ی قوی است و گزارش شده است که 10% از میزان­‌های ترک سیگار نتیجه مشاوره پزشک با بیمار در طول مراجعات مکرر است.
• اطلاعات خودیاری: اطلاعات خودیاری زمانی که به تنهایی به کار می‌­رود ممکن است دارای اثرات کمی باشد و این اطلاعات می‌­توانند برای تقویت دیگر مداخلات به کار روند.
• ارجاع برای رفتار درمانی: به نظر می­‌رسد که درمان­‌های فردی و گروهی برای ترک سیگار مؤثر باشند و موفقیت میزان ترک با این روش‌­ها تا 20% گزارش شده است. با این وجود، فقط 5% از سیگاری­‌ها رفتار درمانی را انتخاب می­‌کنند.
• درمان جاگزین نیکوتین (NRT): روش­‌های متعددی از درمان جایگزین نیکوتین در دسترس می­‌باشد، از جمله نیکوتین جویدنی، چسبی، استنشاقی، اسپری ­بینی و قرص. به طورکلی، درمان جایگزین نیکوتین، میزان دوره ترک را دو برابر می­‌کند. از آن­جایی که به نظر می­‌رسد که روش­‌های مختلف جایگزینی نیکوتین دارای اثر بخشی یکسانی باشند، انتخاب روش مناسب باید براساس نیازها و تمایل فرد باشد. شواهدی نیز وجود دارد که مصرف ترکیبی نیکوتین چسبی با نوع جویدنی یا با نوع اسپری بینی در مقایسه با استفاده از یک نوع از جایگزین نیکوتین به تنهایی، میزان دوره ترک را افزایش می‌­دهد.
• داروهای بدون نیکوتین
• درمان‌­های دیگر: طب سوزنی و هیپنوتیزم نیز برای ترک سیگار پیشنهاد شده‌­اند، با این حال مشخص نیست که این روش­‌ها مزیت مهمی را در برداشته باشند.

هفتاد درصد سیگاری‌­ها اعلام کرده‌­اند که تمایل به ترک دارند و هر سال تقریباً نیمی از همه سیگاری­‌ها قصد ترک می­‌کنند. با این وجود، قبل از این­که یک فرد سیگاری قادر به ترک موفقی باشد، اغلب تلاش­‌های متعددی می­کند. اکثر سیگاری‌­ها سعی می­‌کنند که خودشان ترک کنند، اما فقط کم‌تر از 10% بیش از یک سال از ترک سیگار باقی می­‌مانند. ارائه دهندگان خدمات بهداشتی درمانی موقعیت منحصر به فردی دارند، چون آن­ها به قسمت عمده­ای از جمعیت دسترسی دارند. حداقل 70% سیگاری­ها یک­بار در سال توسط پزشک ویزیت می­‌شوند. خدمات زیادی وجود دارد که ارائه دهندگان خدمات بهداشتی درمانی می­توانند برای کمک به ترک سیگار به بیمارانشان ارائه دهند که شامل موارد زیر می­‌با‌شد:

• مشاوره دادن: سیگاری­‌ها اعلام می­کنند که توصیه پزشک به ترک سیگار یک عامل انگیزاننده‌­ی قوی است و گزارش شده است که 10% از میزان­‌های ترک سیگار نتیجه مشاوره پزشک با بیمار در طول مراجعات مکرر است.
• اطلاعات خودیاری: اطلاعات خودیاری زمانی که به تنهایی به کار می‌­رود ممکن است دارای اثرات کمی باشد و این اطلاعات می‌­توانند برای تقویت دیگر مداخلات به کار روند.
• ارجاع برای رفتار درمانی: به نظر می­‌رسد که درمان­‌های فردی و گروهی برای ترک سیگار مؤثر باشند و موفقیت میزان ترک با این روش‌­ها تا 20% گزارش شده است. با این وجود، فقط 5% از سیگاری­‌ها رفتار درمانی را انتخاب می­‌کنند.
• درمان جاگزین نیکوتین (NRT): روش­‌های متعددی از درمان جایگزین نیکوتین در دسترس می­‌باشد، از جمله نیکوتین جویدنی، چسبی، استنشاقی، اسپری ­بینی و قرص. به طورکلی، درمان جایگزین نیکوتین، میزان دوره ترک را دو برابر می­‌کند. از آن­جائی که به نظر می­‌رسد که روش­‌های مختلف جایگزینی نیکوتین دارای اثر بخشی یکسانی باشند، انتخاب روش مناسب باید براساس نیازها و تمایل فرد باشد. شواهدی نیز وجود دارد که مصرف ترکیبی نیکوتین چسبی با نوع جویدنی یا با نوع اسپری بینی در مقایسه با استفاده از یک نوع از جایگزین نیکوتین به تنهایی، میزان دوره ترک را افزایش می‌­دهد.
• داروهای بدون نیکوتین
• درمان‌­های دیگر: طب سوزنی و هیپنوتیزم نیز برای ترک سیگار پیشنهاد شده‌­اند، با این حال مشخص نیست که این روش­‌ها مزیت مهمی را در برداشته باشند.

درمان دارویی باید برای همه افرادی که برای ترک تلاش می­‌کنند ارائه شود. موارد استثناء درمان شامل زنان باردار یا شیرده، نوجوانان، افراد دارای محدودیت­‌های دارویی و افرادی که کمتر از 10 نخ سیگار در روز می­‌کشند، می‌­باشد. این جمعیت­‌های خاص ممکن است با رعایت احتیاطات ویژه، قادر به استفاده از درمان دارویی نیز باشند. همه درمان­‌های خط اول درمان، تقریباً میزان ترک را دو برابر افزایش می­‌دهند.

• احساس خستگی
  • برای اوقات فراغت در طی روز برنامه­‌ریزی کنید.
  • زودتر به رختخواب بروید.
  • سعی کنید چرت بزنید.
  • ورزش کنید (در صورت امکان قبل از خواب نباشد، چون می­‌تواند به خواب رفتن را سخت­‌تر کند).
  • دوش آبگرم بگیرید که می‌­تواند به آرامش قبل از خواب کمک کند.
• احساس تحریک پذیری
  • در طول روز وقت خاصی را برای آرامش انتخاب کنید.
  • پیاده­‌روی کنید.
  • با دوستان خود صحبت کنید.
  • به خودتان بقبولانید که این احساسات خواهند گذشت.
  • یک گروه حمایت کننده پیدا کنید.
• تمایل شدید به تکرار تجربه قبلی
  • آدامس و آب نبات را در دسترس داشته باشید.
  • غذاهای سبک بخورید مثل دانه آفتابگردان
  • پیاده‌­روی کنید تا این تمایل فروکش کند.
  • با پزشک خود درباره­‌ی داروهایی که می‌تواند به قطع این تمایلات کمک کند، صحبت کنید.
• نگرانی درباره­‌ی افزایش وزن
  • از نظر فیزیکی فعال باشید.
  • غذاهای سالم را در نظر بگیرید.
  • از خوردن غذاهای بیرونی اجتناب کنید.
  • آدامس بجوید.
  • غذای بی‌فایده نخورید.
  • آب فراوان بنوشید.
  • از مصرف الکل اجتناب کنید.
• درد معده یا یبوست
  • از میوه‌ها، سبزیجات و غذاهای دارای فیبر زیاد بخورید.
  • آب فراوان بنوشید.
  • فعالیت فیزیکی داشته باشید.

• افزایش وزن

بیشتر سیگاری­‌ها نگران این می­‌باشند که اگر مصرف سیگار را متوقف کنند، افزایش وزن خواهند داشت. اگر چه افزایش وزن بعد از ترک سیگار شایع است، میزان افزایش وزن به طور متوسط در حد کمی می­‌باشد. در یک بررسی از مطالعات انجام شده، میانگین افزایش وزن در میان آن­‌هایی که استعمال سیگار را ترک کرده­‌اند kg 5/2 بوده است که در مقایسه با متوسط افزایش وزن kg 5/0 در آن­‌هایی که به طور مداوم سیگار می­‌کشند، بسیار کمتر بوده است. علاوه بر این، کمتر از 4% افراد بیشتر از kg 10 وزن به دست می‌‌‌آورند. افراد را تشویق کنید که اول بر روی ترک سیگار تمرکز داشته باشند تا نسبت به کاهش وزن، چون تلاش­‌های همزمان ترک سیگار و کاهش وزن ممکن است با کوشش­‌های ترک سیگار تداخل پیدا کنند. علاوه بر این از افزایش وزن جلوگیری یا آن را محدود کنند:

• داوطلبان را تشویق به پذیرش رفتارهای سالم کنید، مثل افزایش فعالیت، خوردن غذاهای سالم و پرهیز از مصرف الکل.
• به افراد پیشنهاد کنید که از آدامس­‌ها و آب نبات­‌های بدون شکر یا خوراکی­‌های سبک سالم مثل تخم آفتابگردان جهت مقابله با تمایل شدید استفاده کنند. نوشیدن آب فراوان نیز می‌­تواند کمک کننده باشد.
• اگر داوطلبان به دنبال ترک موفقیت­‌آمیزی می­‌باشند، شاخص‌­های کنترل وزن بیشتری را به آن­‌ها معرفی کنید.

• محرومیت از نیکوتین

اعتیاد به نیکوتین یکی از موانع بزرگ ترک است. در حدود 90% سیگاری­‌ها چهار دسته از اختلال روانی- ذهنی را به خاطر وابستگی به نیکوتین تجربه می­‌کنند که ترک کردن را مشکل می­‌سازد و میزان‌­های بازگشت را بالا می­‌برد. اضطراب، تحریک‌پذیری، بی‌قراری، بی­‌خوابی، افزایش اشتها، ناراحتی گوارش و عدم تمرکز از اختلالات شایع می­‌باشند. هنوز علائمی از محرومیت که بتواند با ترک سیگار تداخل ایجاد کند شناخته نشده است. علائم معمولاً چند ساعت بعد از ترک شروع می‌­شود و تا 2 روز اول به حداکثر می­‌رسد و در طول چند هفته تا چند ماه از بین می‌­رود. افزایش اشتها و تمایل به استعمال سیگار ممکن است تا مدت زمان طولانی ادامه داشته باشد.

• به افراد درباره­‌ی اعتیاد به نیکوتین و علائم محرومیت آگاهی دهید تا این­که بتوانند آن­ها را درک کرده و آماده شوند.
• انتخاب­‌های جایگزین نیکوتین را به داوطلبان ارائه دهید.
• به افراد در شناسایی روش­‌های اعمال مدیریت مثل ورزش کردن و ماساژ دادن کمک کنید تا آن­ها از عهده­‌ی علائم محرومیت برآیند.
• به داوطلبان پیشنهاد کنید تا از مصرف کافئین اجتناب کنند، چون کافئین می­‌تواند در بیقراری و بی­خوابی مؤثر باشد.
• به افراد توصیه کنید که آب فراوان بنوشند و برای جلوگیری از یبوست و ناراحتی معده، مصرف میوه­‌ها، سبزیجات و فیبر را در رژیم غذایی خود افزایش دهند.
• داوطلبان را جهت یافتن گروه­‌های حمایت کننده یاری کنید تا درباره‌­ی فشارها و چالش‌­هایشان گفتگو کنند.
• اگر افراد علائم محرومیت طولانی مدت دارند، استفاده­‌ی بیشتر از دارو یا ترکیبات دارویی مختلف را در نظر بگیرید.

• محرک‌­ها

عوامل روانی بسیاری می‌­توانند با تلاش­‌های انجام شده برای ترک تداخل ایجاد کنند. خصوصاً این­که در طول سال­‌های متمادی مصرف تنباکو جزئی از زندگی بیمار شده است و داوطلبان باید رفتارهای ­جدیدی را جایگزین کنند. اگر افراد می­‌خواهند ترک موفقیت­‌آمیزی داشته باشند، باید الگوهای مثبت جدیدی را در پیش گیرند.

به داوطلبان کمک کنید تا محرک­‌های شخصی خود و روش‌­های اجتناب از آن‌­ها را بشناسند. به افراد پیشنهاد کنید، فعالیت­‌هایی را برای پرکردن اوقات فراغت و زمان­‌های فوری بعد از غذاها طراحی کنند که اوقات معمول مصرف سیگار می‌­باشند.

روش­‌های اجتناب از محرک‌­های موقعیتی

• • اگر شما در صبح از سیگار به عنوان اولین چیز استفاده می‌­کردید…
    • دندان‌­هایتان را مسواک بزنید یا صبح در اسرع وقت بعد از بیدار شدن دوش بگیرید.
    • روزنامه بخوانید یا اخبار صبح را تماشا کنید.
    • به پیاده روی بروید.
    • یک لیوان آب میوه یا آب بخورید.
  • اگر شما بعد از صرف غذا ازسیگار استفاده می­‌کردید…
    • بلافاصله بعد از غذا خوردن دندان‌هایتان را مسواک بزنید یا از محلول دهان شویه استفاده کنید.
    • یک تکه از میوه بخورید یا آدامس بجوید.
    • ظرف‌­ها را بشوئید یا خانه را تمیز کنید.
    • پیاده‌­روی کنید.
    • مطمئن شوید که در رستوران در بخش غیر سیگاری­‌ها نشسته‌­اید.
  • اگردر حال رانندگی از سیگار استفاده می­‌کردید…
    • فندک را از ماشین خارج کنید.
    • زیر سیگاری را با پول خرد پُر کنید.
    • آدامس و آب نبات در دسترس داشته باشید.
    • با خود یک بطری آب به داخل ماشین ببرید.
    • اجازه ندهید دیگران در ماشین سیگار بکشند.
    • به رادیو گوش دهید.
  • اگر شما در خانه یا محل کار سیگار مصرف می‌کردید…
    • فندک­‌ها و زیر سیگاری را دور بریزید.
    • وقفه‌­هایی در کارتان برای پیاده‌­روی یا صحبت با دوستان داشته باشید.
    • آب بنوشید یا یک غذای سبک سالم بخورید.
    • در جاهایی که سیگار نمی­‌کشند استراحت کنید.
    • وقت خود را با دوستان غیرسیگاری بگذرانید.
    • از دیگران خواهش کنید که در اطراف شما سیگار نکشند.
• به داوطلبان توصیه کنید در حال ترک کردن سیگار از مصرف الکل اجتناب کنند، چون بسیاری از افراد دریافته‌­اند که الکل می­‌تواند با تلاش‌های ترک سیگار تداخل ایجاد کند.
• به همه افراد در یافتن روش‌­های جدید مقابله با احساس اضطراب و ناکامی کمک کنید. صحبت کردن با دوستان، رفتن به پیاده‌­روی، خواندن یا دوش گرفتن از روش‌­هایی می‌باشند که به افراد در کنترل فشار و هیجانات منفی کمک می­‌کند.
• درباره­‌ی روش­‌هایی که داوطلبان می­‌توانند از موقعیت‌­هایی که در آن دیگران در حال مصرف سیگار می‌­باشند، اجتناب کنند، گفتگو کنید مثل رستوران­‌ها. اگر اعضای خانواده سیگاری باشند، فرد باید آن­ها را به ترک تشویق کند یا آن­‌ها حداقل در اطراف او سیگار نکشند.