کوید 19، بیماری ناشی از ویروس کرونا، می‌تواند باعث بروز عوارض ریوی مانند عفونت ریه (پنومونی) و در شدید‌ترین موارد، سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS) شود. سپسیس، یکی دیگر از عوارض احتمالی کوید 19 می‌باشد. این بیماری همچنین می‌تواند به ریه‌هاو سایر اندام‌ها آسیب دائمی وارد کند.
- پنومونی ناشی از کوید 19
در پنومونی، ریه‌ها ملتهب و پر از مایع می‌شوند که منجر به مشکلات تنفسی می‌شود. در برخی افراد، مشکلات تنفسی به حدی شدید هستند که ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان و استفاده از دستگاه اکسیژن داشته باشند.
عفونت ریه (پنومونی) که کوید 19 ایجاد می‌کند معمولاً در هر دو ریه ایجاد می‌شود. کیسه‌های هوایی موجود در ریه‌ها از مایعات پر می‌شوند و توانایی انتقال اکسیژن در آن‌ها محدود شده و در منجر به تنگی نفس، سرفه و سایر علائم می‌شود.
در حالی که اکثر افراد مبتلا به پنومونی، بهبود می‌یابند و ممکن است هیچ آسیب دائمی به ریه‌هایشان وارد نشود، در پنومونی مرتبط با کوید 19 این وضعیت شدیدتر است و حتی پس از بهبود بیماری، آسیب ریه ممکن است منجر به مشکلات تنفسی شود که بهبود آن ممکن است زمان زیادی طول بکشد.
- سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS) ناشی از کوید 19
با پیشرفت عفونت ریه ناشی از کوید 19، بیشتر کیسه‌های هوایی پر از مایعاتی می‌شوند که از رگ‌های خونی در ریه‌ها نشت می‌کنند و منجر به تنگی نفس و سرانجام سندرم دیسترس تنفسی حاد می‌شود. نوعی نارسایی تنفسی که اغلب افراد مبتلا به این اختلال بدون کمک قادر به تنفس نیستند و برای کمک به گردش اکسیژن در بدن ممکن است نیاز به دستگاه اکسیژن و پشتیبانی تنفسی داشته باشند.
ARDS چه در بیمارستان و چه در منزل ممکن است پیامدهای خطرناکی به همراه داشته باشد. افرادی که از این بیماری بهبود می‌یابند ممکن است دچار زخم‌ها و اختلالات ریوی طولانی مدت شوند.
- سپسیس ناشی از کوید 19
یکی دیگر از عوارض احتمالی در موارد شدید کوید 19، سپسیس (عفونت خون) است. این عارضه هنگامی اتفاق می‌افتد که عفونت به جریان خون رسیده و از طریق خون پخش می‌شود و باعث انتقال عفونت به سایر نقاط بدن می‌گردد.
در بیماری سپسیس، هماهنگی و همکاری بین اندام‌ها دچار اختلال می‌شود و با گذشت زمان و پیشرفت بیماری، ممکن است اندام‌های مهم بدن مانند ریه و قلب دچار اختلالات شدید شوند. سپسیس، حتی پس از بهبودی می‌تواند باعث آسیب دائمی به ریه‌هاو سایر اندام‌ها شود.
- بروز سایر عفونتها
زمانی که فردی به کوید 19 مبتلا می‌شود، سیستم ایمنی به سختی تلاش می‌کند تا با بیماری مبارزه کند. این مسئله می‌تواند بدن را در برابر عفونت با یک باکتری یا ویروس دیگر آسیب‌پذیر کرده و فرد را در معرض خطر قرار دهد. تهاجم عفونت های بیشتر می‌تواند منجر به آسیب بیشتر به ریه‌هاشود.
عوامل تأثیر گذار در آسیب ریه‌هاناشی از کروناویروس
در بیماران مبتلا به کوید 19 سه عامل در خطر آسیب ریه و شرایط بهبودی و بازیابی عملکرد ریه تأثیرگذار می‌باشند:
- شدت بیماری
اولین مورد، شدت عفونت ویروس کرونا می‌باشد. در افرادی که شدت بیماری خفیف تر باشد، کمتر باعث ایجاد زخم و آسیب دیدگی در بافت ریه می‌شود.
- شرایط سلامتی
مورد دوم، این است که آیا فرد مبتلا به کوید 19 مشکلات سلامتی از قبیل بیماری انسداد ریوی مزمن (COPD) یا بیماری‌های قلبی و سایر بیماری‌های زمینه‌ای دارد یا خیر. ابتلا به این بیماری‌ها، می‌تواند خطر بروز شدید بیماری را افزایش دهند.
افراد مسن نیز در برابر ابتلا به حالت شدید کوید 19 آسیب‌پذیرتر هستند. بافت ریه‌ی این افراد ممکن است کشش کم‌تری داشته باشند و به دلیل سن بالا، ایمنی آن‌ها ضعیف تر شده باشد.
- بهبود بیماری
بهبودی و درمان بیمار و سلامت طولانی مدت ریه، به نوع مراقبت و تسریع بهبودی بستگی دارد. پشتیبانی به موقع در بیمارستان می‌تواند آسیب ریه را به حداقل برساند.
مواردی وجود دارد که بیماران می‌توانند انجام دهند تا آسیب ریوی ناشی از کوید 19 را کاهش دهند. اگر مشکلی در سلامتی وجود دارد که فرد را در معرض خطر بیش‌تری قرار می‌دهد، بهتر است که این مشکل تحت کنترل باشد. به عنوان مثال افراد مبتلا به دیابت، بیماری‌های قلبی و… باید با کنترل و مصرف مناسب داروهای خود، بیماری خود را کنترل کنند.
همچنین تغذیه‌ی مناسب و آبرسانی نیز می‌تواند به بیمار کمک کند تا عوارض کوید 19 را کاهش دهد. تغذیه‌ی مناسب نقش مهمی در سلامت کلی دارد. آبرسانی مناسب باعث حفظ حجم خون مناسب و غشای مخاطی سالم در سیستم تنفسی می‌شود که می‌تواند در مقاومت بهتر در برابر عفونت و آسیب بافتی کمک کننده باشد.
آیا آسیب ریه ناشی از کوید 19 قابل برگشت است؟
بهبودی از آسیب ریه می‌تواند زمان بر باشد. با گذشت زمان، بافت آسیب دیده‌ی ریه بهبود می‌یابد اما ممکن است حتی تا یک سال یا بیشتر طول بکشد تا عملکرد ریه فرد به حالت قبل از ابتلا به کوید 19 برگردد. در طول این مدت لازم است درمان و بازتوانی پس از درمان ادامه داشته باشد.