در موارد شدید بیماری و یا عوارض ناشی از آن ممکن است نیاز باشد بیمار در بیمارستان بستری و تحت درمان قرارگیرد، پزشک یا پرستار ابتدا علائم بیماری را بررسی می‌کند و ممکن است اقدامات زیر را انجام دهد:

• سطح اکسیژن خون را با استفاده از گیره ای که به انگشت متصل می‌کند، اندازه‌گیری می‌کند (پالس اکسیمتری).
• با استفاده از گوشی پزشکی به صدای ریه ها گوش می‌دهد.
• آزمایش تشخیص کوید 19 را انجام می‌دهد که به این منظور نمونه‌ای از بینی و مجاری تنفسی را مورد بررسی قرار می‌دهد.

• به منظور تأیید تشخیص، تصویربرداری از قفسه‌ی سینه توصیه می‌شود.

در صورت نیاز ممکن است از اکسیژن کمکی از راه بینی و یا در موارد بسیار شدید، دستگاه تنفس مکانیکی  (ونتیلاتور) استفاده شود.

همچنین ممکن است از طریق تزریق وریدی به منظور جلوگیری از کم آب شدن بدن مایعات به بیمار تزریق شود. پزشکان همچنین علائم و نحوه‌ی تنفس را تحت نظر قرار می‌دهند. هدف از درمان این است که ریه‌ها در وضعیتی قرار بگیرند که فرد بدون نیاز به اکسیژن اضافی، قادر به تنفس راحت باشد.

پزشک همچنین ممکن است داروهای مورد تأیید سازمان‌های بهداشت را به منظور بهبود علائم و تسریع بهبودی تجویز کند.

همچنین ممکن است از داروهای رقیق کننده‌ی خون به منظور پیشگیری از ایجاد لخته‌ی خون استفاده شود.

محققان در حال تلاش برای استفاده از داروها و درمان‌های مؤثر به منظور مقابله با کوید 19 هستند. روش‌های درمانی دیگری هم هستند که ممکن است پزشک توصیه کند.