پالس اکسیمتری
پالس اکسیمتری یک روش ایمن و بدون درد است که سطح اکسیژن خون را اندازه‌گیری می‌کند. این آزمایش می‌تواند به سرعت تغییرات کوچک را در چگونگی انتقال اکسیژن به اندام‌های دورتر از قلب، از جمله پاها و بازوها، تعیین کند.
پالس اکسیمتر یک وسیله کوچک و گیره مانند است که به یک قسمت بدن مانند انگشتان دست و یا گوش میانی متصل می‌شود. اتصال به انگشت رایج‌ترین روش است.
دلایل انجام
هدف از پالس اکسیمتری این است که نحوه پمپاژ کردن اکسیژن به سراسر بدن بررسی شود. این کار ممکن است برای نظارت بر سلامت افراد مبتلا به هر نوع بیماری که می‌تواند سطح اکسیژن خون را تحت تأثیر قرار دهد، مورد استفاده قرار گیرد، به ویژه افرادی که در بیمارستان بستری هستند.
این بیماری‌ها عبارتند از:
- بیماری انسداد مزمن ریوی (COPD)
- آسم
- پونومونی (ذات الریه)
- سرطان ریه
- کم خونی (آنمی)
- حمله قلبی یا نارسایی قلبی
- نقایص مادرزادی قلب
دلایل مختلفی برای انجام اکسیمتری وجود دارد که عبارتند از:
- ارزیابی نحوه تأثیر و کارکرد داروهای جدید ریوی
- ارزیابی اینکه آیا فرد در تنفس به کمک نیاز دارد یا خیر
- نظارت بر سطح اکسیژن در حین و بعد از عمل جراحی
- تعیین میزان کارایی مکمل‌های اکسیژن درمانی به خصوص زمانی که درمان جدید باشد.
- ارزیابی میزان تحمل فرد در مقابل افزایش فعالیت‌های جسمانی
عوارض احتمالی
پالس اکسیمتری یک روش سریع، غیرتهاجمی و کاملا بدون درد است. با این وجود، خطرات احتمالی این روش تشخیصی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- خواندن نادرست، اگر پروب از انگشت یا گوش بیفتد
- تحریک پوست به خاطر چسب روی پروب
خطرات ممکن است بسته به سلامت عمومی و سایر عوامل متفاوت باشد. از ارائه کننده مراقبت‌های بهداشتی خود بپرسید که کدام خطرات بیش‌تر به شما مربوط می‌شود. با او درباره هر دغدغه‌ای صحبت کنید.
روش انجام
در طول انجام پالس اکسیمتری، یک دستگاه کوچک گیره مانند به انگشت، لاله گوش یا بینی متصل می‌شود. پرتوهای کوچک نور از طریق خون در انگشت عبور می‌کنند و مقدار اکسیژن را اندازه می‌گیرند. این کار با اندازه‌گیری تغییرات جذب نور در خون اکسیژنه شده یا دی اکسیژنه شده انجام می‌شود. این عمل یک روش بدون درد است.
پالس اکسیمتری ممکن است در هر دو حالت بستری و سرپایی انجام شود. در بعضی موارد، پزشک ممکن است توصیه کند که یک دستگاه پالس اکسیمتر برای استفاده در منزل داشته باشید.
نتایج قابل انتظار
پالس اکسیمتری معمولاً یک آزمون نسبتا دقیق است. این امر مخصوصاً با استفاده از تجهیزات با کیفیت بالا در اکثر مطب‌های پزشکی و یا در بیمارستان انجام می‌شود. نتایج این تست به طور متوسط دارای 2 درصد خطا می‌باشد. برای مثال اگر سطح اکسیژن اشباع در نتیجه آزمایش 82 درصد باشد، سطح اکسیژن اشباع حقیقی ممکن است از 80 تا 84 درصد باشد. با این وجود، کیفیت و حالت امواج و ارزیابی فردی باید در نظر گرفته شود. فاکتورهایی مثل حرکت، دما یا لاک ناخن می‌تواند در دقت آزمایش اثر بگذارد.
به طور معمول، بیش از 89 درصد از خون شما باید اکسیژن را حمل کنند. این میزان اشباع اکسیژن برای حفظ سلول‌های شما و سلامت بدن شما لازم است. اعتقاد بر این است که میزان اکسیژن کم‌تر از مقدار طبیعی به طور موقت آسیب جدی وارد نمی‌کند ولی تکرار دائمی سطوح پایین اشباع اکسیژن ممکن است مضر باشد.
سطح اشباع اکسیژن 95 درصد برای اکثر افراد سالم طبیعی است. سطح 92 درصد نشان دهنده هیپوکسمی بالقوه یا کمبود اکسیژن در بافت‌های بدن است.
پس از پایان آزمایش، پزشک فورا به نتایج دسترسی پیدا خواهد کرد. این به او کمک می‌کند تا اگر لازم باشد آزمایش دیگر و یا درمان دیگری را توصیه کند. به عنوان مثال، اگر در حال درمان با مکمل‌های اکسیژن هستید، پایین بودن سطح اکسیژن نشان می‌دهد که به اکسیژن بیش‌تری نیاز دارید.